Weronika Wawrzkowicz-Nasternak i Marta Stacewicz-Paixão stworzyły książkę, w której dzielą się z czytelnikami swoimi wrażeniami na temat Lizbony. W opisywaniu ukochanego miasta jednej z autorek pomaga dziennikarskie doświadczenie, a drugiej studia portugalistyczne i kilkunastoletni pobyt w Portugalii. W rezultacie daje nam to kompetentne i wiarygodne spojrzenie z wielu perspektyw. W ich opowieści pojawiają się oczywiście ważne zabytki i fakty historyczne, ale o wiele więcej uwagi poświęcają ludziom, muzyce, kuchni, ciekawostkom językowym i małym cudom, na które można niespodziewanie natrafić w zaułkach ignorowanych przez przewodniki.

Książka nie ma jednej ustalonej formy, to raczej zbiór podzielonych tematycznie przemyśleń, felietonów, rozmów i zdjęć. Dzięki temu nie nudzi, ale cieszy różnorodnością. O mieście opowiadają nie tylko autorki, ale i ludzie, którzy tam mieszkają, między innymi reżyser Andrzej Jakimowski, malarz Dominik Jasiński czy Janusz Andrasz, kucharz i autor pierwszego polskiego przewodnika po Lizbonie. Z ich refleksji wyłania się ciepły obraz miasta, które w ostatnich latach nie bez przyczyny przyciąga turystów jak magnes. Autorki i ich rozmówcy poruszają tematy związane z historią, kuchnią, muzyką i religią, mówiąc o nich na podstawie osobistych doświadczeń. Opowiadają o mało znanych zakątkach, najdziwniejszych potrawach i ulubionych portugalskich słowach. Z tych rozmów wyłania się Lizbona prawdziwa, ukochana i zachwycająca, ale też niepozbawiona wad, jako że autorki nie ukrywają negatywnych stron życia w obleganej przez turystów stolicy Portugalii. Mimo to wszyscy są zgodni, że Lizbona jest miastem, które zachwyca i pozwala oderwać się od szarej codzienności. Żaden przewodnik nie byłby w stanie zachęcić do podróży do stolicy Portugalii tak, jak „Lizbona. Miasto, które przytula”.

Agnieszka Kruk