Głównym bohaterem noweli Szkice węglem Henryka Sienkiewicza jest Zołzikiewicz, pisarz gminny, sprytny i inteligentny, jedyny człowiek we wsi Barania Głowa, który posiadał jakiekolwiek wykształcenie. Był szanowany i znany w okolicy, pisanie urzędowych pism przychodziło mu bez trudu. Uczył się w mieście Osłowice, edukacji jednak nie ukończył, ponieważ nastały burzliwe czasy. Uniesiony zwykłym młodości zapałem, pan Zołzikiewicz, którego zresztą jeszcze poprzednio prześladowała niesprawiedliwość profesorów, stanął na czele żywiej czujących kolegów, wyprawił kocią muzykę swym prześladowcom, podarł książki, połamał li-nie, pióra i porzuciwszy Minerwę wstąpił na nową drogę. Pisarz posiadał zamiłowanie do romansów, a w szczególności do utworu Izabela hiszpańska, czyli tajemnice dworu madryckiego. Zołzikiewicz nie odpowiadał chłopom na pozdrowienia, uważał bowiem, że mu nie wypada, był poza tym sceptycznie nastawiony do kościoła.