"List do ojca", jak większość dzieł Kafki, stał się przedmiotem rozmaitych interpretacji i analiz na wielu poziomach.
Może jest on więc rzeczywiście pełnym pretensji listem dorosłego już syna do ojca (Kafka napisał go mniej więcej na pięć iat przed śmiercią), ale równie dobrze fikcyjnym zapisem jednostronnego dialogu. Niektórzy krytycy wyobrażali sobie, że adresatem lamentu Franza nie jest jego biologiczny, ziemski ojciec, ale raczej Ojciec w Niebiosach, który bezustannie odtrącał, jeśli się wręcz z nich nie nabijał, wszelkie podejmowane przez Kafkę próby osiągnięcia wyższych poziomów żydowskiej świadomości.
Jakkolwiek by nie było, monolog Kafki oddaje wiernie jego frustrację i oskarżycielski ton wobec tradycji, uosabianej przez ojca, który nie docenił nigdy wysiłków syna, starającego się wejść z nim w relację, pogłębić ją, by stać się ogniwem wspólnej jej kontynuacji.

~Samuel Willenberg