-
ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant12
-
Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant1
-
ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
-
ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński8
Krzyżacy. Tom 1-4
- Kategoria:
- klasyka
- Wydawnictwo:
- Państwowy Instytut Wydawniczy
- Data wydania:
- 1977-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 1977-01-01
- Liczba stron:
- 978
- Czas czytania
- 16 godz. 18 min.
- Język:
- polski
- Tagi:
- Krzyżacy wojny z Zakonem Grunwald powieść
Powieść, zakrojona na szerokie rozmiary, z wszystkich powieści Sienkiewicza najbardziej zbliżona do epopei. Daje naprawdę obraz życia narodu: rozsnuta jest na tle historycznym, w dalszej perspektywie (czasowej) pokazane Płowce, Sieradz. Historycznych postaci wprowadza w niej Sienkiewicz mnogo, ale nie przybliża ich tak jak w Trylogii lub „Quo vadis” – przeciwnie, według zasad wysnutych ongiś na Zachodzie z romansów Walter Scotta daje jakby obrazy na szkle, które mienią się pod wpływem promieni słońca, ale raczej pozwalają się oglądać niż dokładnie poznać. W ten sposób skreślił autor postać Jagiełły i Jadwigi.
Król i królowa, książęta mazowieccy i księżne, możni panowie, szlachta-rycerze, szlachcianki – wszystkich poznajemy tak, że zarysowuje się przed nami wybornie obraz Polski Jagiełłowej, o ile na ten obraz składały się rozmaite warstwy narodu. Ale jeśli obraz miał być wszechstronny i wierny, Sienkiewicz nie mógł zapomnieć i o innych charakterystycznych, typowych postaciach, mówiących nam o dobie dziejowej.
„Krzyżacy” jako całość są jedną z najpotężniejszych powieści Sienkiewicza. Mimo wzruszającej intrygi panuje w nich wielki epicki spokój, poznajemy w nich naprawdę w szeregu obrazów życie XV wieku, wyobrażenie współczesne, sposób myślenia, poznajemy też lepiej niż w Trylogii zewnętrzna stronę życia rozmaitych warstw, rozmaitych stanów. Typ powieści (romans przygód) się nie zmienił, ale rozszerzyło się tło i uwypukliły się wydatniej szczegóły. Ściślejsze (niż np. w „Ogniem i mieczem”) przestrzeganie przedmiotowości wyszło również dziełu na korzyść.
Konstanty Wojciechowski: „Krzyżacy”