Zanim Nic Sheff uzależnił się od krystalicznej amfetaminy, był wspaniałym chłopakiem, wesołym, dowcipnym, wybitnie uzdolnionym uczniem, sportowcem grającym w szkolnej reprezentacji i największym autorytetem dla mlodszego rodzeństwa. Kiedy wpadł w nałóg, stał się cieniem dawnego siebie, wstrząsanym tikiem nerwowym notorycznym kłamcą, który zdolny był okraść swojego ośmioletniego brata i wybrać życie na ulicy.
David Sheff szuka pierwszych oznak ostrzegających o uzależnieniu, opisuje mechanizm wyparcia świadomości, że Nic jest narkomanem, telefony o trzeciej w nocy (czy to dzwoni Nic? czy policja? lekarz dyżurny oddziału intensywnej terapii?), kolejne terapie odwykowe. Jego ciągły niepokój o Nica staje się jego własnym uzależnieniem; za graniczącą z obsesją troskę o syna i życie w nieustannym stresie musi zapłacić bardzo wysoką cenę. Jednocześnie jako rasowy dziennikarz David Sheff sprawdza wszystkie możliwości leczenia, jakie mogłyby ocalic życie.