Po Przemianie jedzenie mięsa zwierząt zostaje zakazane, jako że wiąże się to z ryzykiem zarażenia śmiertelnym wirusem – a przynajmniej tak utrzymuje rząd. Czy wobec tego wszyscy przechodzą na przymusowy wegetarianizm i weganizm? Nic podobnego. Żądza mięsa okazuje się silniejsza niż ludzka godność. Marco przekonuje się o tym na co dzień, pracując w ubojni, gdzie produkuje się „specjalne mięso”. Kiedy człowiek przestaje być człowiekiem? Kiedy przestanie się go tak nazywać, czy raczej, kiedy przestanie dostrzegać człowieka w innych?

Agustina Bazterrica to argentyńska pisarka, autorka opowiadań, poezji i powieści. W „Wybornym trupie” przedstawia dystopijną wizję świata, w którym pożywianie się „ludźmi chowu klatkowego trzymanymi na rzeź” jest społecznie akceptowalne, a nawet zalecane. Właściwie nie powinno się mówić o jedzeniu „ludzi”, bo jest to słowo, którego nie wolno używać w stosunku do nowego „produktu”, wytwarzanego w hodowlach i masowo zabijanego w zupełnie legalnych ubojniach, a nawet na polowaniach. Główny bohater przeprowadza nas przez niepokojąco dokładnie opisany proces pozyskiwania mięsa. Dla Marco praca w ubojni jest jedynym sposobem na zapewnienie ojcu drogiej opieki. Sam żyje przepełniony goryczą i pogrążony w żałobie, a jego rodzina stopniowo się rozpada. Osobista strata bohatera wydaje się bardziej poruszająca niż koszmarna rzeczywistość, w której żyje. Czy to usprawiedliwia jego decyzje? Ocenę pozostawia się czytelnikom.

Autorka w tej pesymistycznej wizji przyszłości pokazuje siłę propagandy i mediów, głoszących prawdy, w które zaczynamy wierzyć siłą przyzwyczajenia i osłuchania. Duży nacisk kładzie na znaczenie słów, takich jak „produkt”, „pogłowie” czy „towar”, którym nadaje się nowe znaczenie, żeby ukrywały tragiczną rzeczywistość. Słowa są w powieści często powracającym motywem: niektórzy używają słów jak czarne dziury, inni posługują się nimi, jakby były zamknięte w kapsułach.

„Wyborny trup” pokazuje proces odczłowieczenia ludzi nastawionych jedynie na zysk i zaspokajanie własnych potrzeb. To rzeczywistość, która budzi równocześnie obrzydzenie i fascynację, a także szokuje, porusza i skłania do myślenia. Na pewno nie pozostawia czytelnika obojętnym i już choćby po to warto sięgnąć po tę książkę. Ku przestrodze.

Agnieszka Kruk