Skarbiec wiedzy jest jedną z najciekawszych encyklopedii średniowiecznych, różniąca się wprawdzie od encyklopedii naszych czasów sposobem organizacji materiału, ale tożsamą z nimi jako próba zgromadzenia podstawowych wiadomości ze wszystkich niemal dziedzin nauki. Dzieło składa się z trzech ksiąg. Pierwsza obejmuje wiadomości z zakresu teologii, historii powszechnej, fizyki, astronomii, geografii, rolnictwa,historii naturalnej, druga dotyczy etyki, trzecia retoryki i polityki, do których autor przywiązuje szczególną wagę. Jak wszystkie encyklopedie po dziś dzień Skarbiec operuje oczywiście wiedzą z drugiej ręki i pod tym względem wyda się zapewne bardziej interesujący czytelnikom nieprofesjonalnym niż historykom nauki. Natomiast jako suma pewnej wiedzy o świecie pozostaje bezcennym dokumentem "inteligenta"(bo nie "intelektualisty") swojej epoki.
Florentyńczyk Brunetto Latini (ok.1220-1294), o pokolenie starszy od Dantego, który go znał i w Boskiej komedii mówi o nim pięknie, jako o swoim mistrzu (choć z niezrozumiałych dla komentatorów przyczyn umieścił go w Piekle), był przede wszystkim praktykiem polityki. Uwikłany w walki gwelfów i gibelinów znalazł się na kilkuletnim wygnaniu we Francji, gdzie powstały jego główne dzieła m.in. Skarbiec napisany zresztą po francusku. Po powrocie poświęcił się intensywnej działalności obywatelskiej w służbie rodzinnemu miastu dochodząc do wysokich godności i ciesząc się powszechnym szacunkiem. Warstwa polityczna Skarbca, niejako potwierdzona aktywnością jego autora, zapowiada już myśl polityczną Renesansu, której ukoronowaniem będzie dzieło innego obywatela Florencji-Niccolo Machiavellego .