Juliet ma dziewiętnaście lat, jest z Bronxu, ma portorykańskie korzenie i dostaje się na staż u pisarki, którą postrzega jako swoiste guru feminizmu. Dzień przed wyjazdem do Portland wyznaje rodzinie, że jest lesbijką i spotyka się z kompletnym brakiem zrozumienia ze strony wszystkich z wyjątkiem młodszego brata (który w wielu momentach kradnie tę historię). W Oregonie wchodzi do obcego sobie dotąd świata, w którym każdy może być kim chce, gdzie w pewnym sensie uczy się życia na nowo. A nauka nie zawsze jest łatwa i bezbolesna. Od kwestii języka - zaimków i słów, których znaczenia do tej pory nie znała, przez zawirowania w związku ze swoją dziewczyną, aż po konfrontację z białym feminizmem - śledzimy losy Juliet przez okres wakacji i obserwujemy to, jak się zmienia, dorasta, wiele rzeczy zaczyna dostrzegać i rozumieć, by stać się taką kobietą, jaką zawsze chciała być.

Książka Rivery porusza wiele ważnych kwestii - od feminizmu i rasizmu, po kwestie identyfikacji płciowej i seksualnej, ale mam z nią jeden poważny problem. Ze względu na sposób prowadzenia narracji nie potrafiłam odpowiednio wczuć się w historię Juliet. Nie przeszkadza mi, jeśli w książce, którą czytam nie ma fabuły (tu takowej właściwie całkiem brak), ale wtedy wymagam od autora przynajmniej tego, by sprawił, że współodczuwam z jego bohaterami i po trosze czuję się nimi. Pokonał mnie język tej powieści i prowadzenie narracji na zasadzie strumienia świadomości, a niektóre przemyślenia Juliet zupełnie do mnie nie trafiły. Może łatwiej byłoby mi się z nią zaprzyjaźnić, gdyby angielski był moim ojczystym językiem, bo spora dawka slangu niestety okazała się zbyt trudna i myślę, że to z tego może w części wynikać mój kłopot z odbiorem tej książki. Nie zmienia to jednak faktu, że powieści takie jak ta są potrzebne, a słuchanie głosów mniejszości nigdy nie przestanie być ważne. Podobało mi się umiejscowienie fabuły na początku lat dwutysięcznych, co było w pełni świadomym wyborem autorki, o którym wspomina na końcu książki. Zachwyca mnie też jej wydanie - dopiero w połowie czytania dostrzegłam te maleńkie różyczki na czarnej okładce! Cudo!

Juliet ma dziewiętnaście lat, jest z Bronxu, ma portorykańskie korzenie i dostaje się na staż u pisarki, którą postrzega jako swoiste guru feminizmu. Dzień przed wyjazdem do Portland wyznaje rodzinie, że jest lesbijką i spotyka się z kompletnym brakiem zrozumienia ze strony wszystkich z wyjątkiem młodszego brata (który w wielu momentach kradnie tę historię). W Oregonie...