Do tej pory miałam nieprzyjemność przeczytać jedną książkę Wiesławy Regel o Japonii ("Japonia niekończące się odkrycie") i nie ukrywam, że koszmarne wspomnienia pierwszej początkowo rzutowały na odbiór drugiej.
Muszę jednak przyznać, że tym razem jest odrobinkę, odrobinkę lepiej - tradycyjnie wszystko, o czym pisze Regel i czym się zachwyca, można znaleźć w lepiej opracowanych i dokładniejszych przewodnikach, więc po tej książeczce proszę sobie nie obiecywać za dużo.
Tym razem całość okraszona jest pseudopowieściowym wyjaśnieniem "genezy" wycieczki - autorka postanawia spełnić wieloletnie marzenie swojej przyjaciółki Alicji i zabrać ją na wycieczkę do Japonii. W praktyce oznacza to również, że rozmówki autorki z Alicją będą ilustrować zaliczanie kolejnych żelaznych atrakcji turystycznych, więc proszę się od razu nastawić na głębię, doskonały warsztat i ogromne znaczenie, jakie to popychanie banałów będzie miało dla całości.

Na ogół lektura jest tyleż bezbolesna, co bezwartościowa. Mimo korekty dokonanej przez córkę autorki jest kilka bolesnych wpadek leksykalnych, ale nadal mniej, niż zakładałam.
Ja wiem, że ta broszurka to zaledwie 60 stron, więc szkoda społeczna relatywnie niewielka. Domyślam się, że nakład był symboliczny. Ale nadal trochę mi przykro, że pani Regel z uporem godnym lepszej sprawy po każdej większej podróży płodzi jakąś książkę - drzewa rosną wolno.

Do tej pory miałam nieprzyjemność przeczytać jedną książkę Wiesławy Regel o Japonii ("Japonia niekończące się odkrycie") i nie ukrywam, że koszmarne wspomnienia pierwszej początkowo rzutowały na odbiór drugiej.
Muszę jednak przyznać, że tym razem jest odrobinkę, odrobinkę lepiej - tradycyjnie wszystko, o czym pisze Regel i czym się zachwyca, można znaleźć w lepiej...