Na pewno przydałoby się trochę pokory - bramka z Barca w barwach Sofii nazywany golem miesiaca. Ok ładna ale bez przesady. I to nie było zadne 40 metrów. Mówi o rzeczach materialnych że nie są takie istotne dla niego ale sam przyznaje że złota piłkę ucałował tak jak swoje córki - nikogo ani nic potem tak nie calowal. Trochę sobie zaprzecza.
Mówi że nie wchodzi w rachubę sprzedaż meczu ale z Maradona chciał rozmawiać żeby grali na pół gwizdka. Anegdota z opaska kapitana że on decyduje kto ją ma i niby że to w żartach mówił ale jak spotkał się z odmowa to zaczął się bawić w jakieś szukanie zdjęć i oklejanie tym ścian. Dużo anegdotek w tej książce i za to duży plus ale dla mnie Stoiczkov jako osoba jest zwykłym egocentrykiem żeby nie powiedzieć że bucem. Mogę oczywiście się mylić ale takie mam odczucia po przeczytaniu tej książki. Jak każdy robi jak on chce to fajnie ale jak ktoś się mu postawi to już "be". Nie mógłbym z taką osobą się przyjaźnić. Doprawdy jestem aż zszokowany jego hipokryzja. Sam latał po imprezach na zgrupowaniach ale jak w el. do MŚ 1998 inni wychodzili to kręcił nosem. Z drugiej też strony odnosi się wrażenie że najważniejsze dla niego wartości to rodzina, honor i przyjaźń. Nie odmawiał pomocy jeśli ktoś prosił więc o tym też warto wspomnieć. Przygoda z książką naprawdę świetna. Sporo ciekawych anegdotek, również z szatni, opowiedzianych czasami z humorem. Nie jestem kibicem Barcelony ale przestawiony ich Dream Team i ten świetny okres w historii klubu mógł się podobać. Szkoda że nie wspomniał o tym jak wyprosił kiedyś dzieciaka z treningu bo miał koszulkę Realu. Dla mnie to pokazuje trochę jaki to on wspaniały i honorowy a jednak pomija takie coś mimo że się na początku zarzekał że będzie to szczera autobiografia. Oceniam ta książkę naprawdę wysoko bo czyta się ją świetnie, sporo ciekawych informacji, opisów jak zgrupowania wyglądały i relacje między zawodnikami. Po to właśnie czytam autobiografię żeby dowiedzieć się takich rzeczy i tu to było i brawo!

Na pewno przydałoby się trochę pokory - bramka z Barca w barwach Sofii nazywany golem miesiaca. Ok ładna ale bez przesady. I to nie było zadne 40 metrów. Mówi o rzeczach materialnych że nie są takie istotne dla niego ale sam przyznaje że złota piłkę ucałował tak jak swoje córki - nikogo ani nic potem tak nie calowal. Trochę sobie zaprzecza.
Mówi że nie wchodzi w rachubę...