Wzrost zainteresowania symulacją jako narzędziem edukacyjnym spowodował potrzebę usystematyzowania wiedzy i praktyki w zakresie nauczania poprzez symulację. Ten zbiór scenariuszy został przygotowany, aby móc służyć jako „schematy zajęć” dla osób przygotowujących i prowadzących szkolenia w ośrodkach symulacji.
Scenariusze zostały oparte na liście umiejętności wymaganych podczas szkoleń i certyfikowanych egzaminów z zakresu medycyny ratunkowej, zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (American Board of Emergency Medicine). Każdy rozdział zawiera 3 lub 4 scenariusze zbieżne z tematem rozdziału. W większości scenariuszy podano rozwiązania umożliwiające dostosowanie ich do różnego poziomu zaawansowania osób szkolących się (studenci, lekarze z różnym stażem szkolenia specjalizacyjnego).

Wszystkie scenariusze mają jednolitą formę, rozpoczynającą się od określenia szczegółowych celów edukacyjnych oraz listy kontrolnej, w której skład wchodzą działania, jakich podjęcie jest oczekiwane od uczestnika. Cele edukacyjne w zakresie wiedzy i umiejętności są zgodne z amerykańskim systemem ACGME (Accreditation Council of Graduate Medical Education).

W każdym scenariuszu opisano, jak należy przygotować się do przeprowadzenia danej symulacji, tzn. jak przygotować miejsce, symulator, jakie wyniki badań powinny być dostępne, czy są przewidziane dystraktory oraz ile osób należy zaangażować w prowadzenie scenariusza. Pomocne mogą być powiązane z danym scenariuszem wyniki badań obrazowych i laboratoryjnych do pobrania, wydrukowania lub wyświetlenia na ekranie podczas symulacji dostępne na stronie: https://edraurban.pl/symulacje/.

Kolejnym elementem jest krótki opis przypadku zawierający informacje zbierane i zapisywane w karcie segregacyjnej (triage’u) na oddziale ratunkowym. W każdym scenariuszu opisane są i zaprezentowane w postaci schematu początkowe parametry symulatora oraz ich zmiany w czasie lub w odpowiedzi na podjęte przez uczestników działania.

W każdym przypadku powinna istnieć możliwość dopasowania scenariusza do potrzeb dydaktycznych i posiadanych zasobów sprzętowych. Stąd w ramkach podano instrukcje, jak można dostosować scenariusz do możliwości technicznych dostępnego manekina (niskiej/wysokiej wierności) oraz do stopnia zaawansowania uczestników. Na końcu każdego scenariusza przedstawiono podstawową wiedzę w zakresie danego tematu i propozycje pytań do debriefingu. Wymieniona jest również lista publikacji, na podstawie której można przygotowywać się do symulacji, lub którą można rozesłać przed zajęciami do uczestników.

Mamy nadzieję, że ta pozycja będzie stanowić użyteczne narzędzie w szkoleniach symulacyjnych w zakresie medycyny ratunkowej i stanów nagłych. Należy jednak pamiętać, że każdy scenariusz rozwija się dynamicznie i powinien być dostosowywany do technicznych możliwości symulatora, a także do umiejętności osób się szkolących.