Polecam

Polecam

Wysłuchana książka. Myślę że dobrze by się ją czytało. Opowiedziana prostym językiem historia żołnierza który pnie się po szczeblach jednostek specjalnych kończąc w elitarnej jednostce GROM.

Wysłuchana książka. Myślę że dobrze by się ją czytało. Opowiedziana prostym językiem historia żołnierza który pnie się po szczeblach jednostek specjalnych kończąc w elitarnej jednostce GROM.

Autentyczność i szczerość, z jaką autor opowiada swoją historię, przyciągają od pierwszych stron. Czytelnik wchodzi w świat działań bojowych i życia na misjach wojskowych, odkrywając z bliska rzeczywistość, której zwykle nie mamy szansy doświadczyć. "Puwal" nie tylko dzieli się swoimi sukcesami, ale także boryka się z trudnymi emocjami, które towarzyszą mu w trakcie walki i oddziaływają na życie codzienne.

Opowieść o przyjaźni i lojalności, które niosą żołnierze specjalnych oddziałów, jest jednym z najważniejszych wątków tej książki. Wierność kolegom i gotowość do pomocy w najtrudniejszych chwilach są tym, co podkreśla siłę charakteru i wyjątkowość tych żołnierzy.

Język, którym posługuje się autor, jest prosty i przejrzysty, co sprawia, że książkę czyta się płynnie i bez problemów. "Puwal" umiejętnie buduje napięcie i emocje, co pozwala czytelnikowi wczuć się w każdy moment opowieści.

Książka ta nie tylko ukazuje heroizm żołnierzy polskich sił specjalnych, ale także stawia pytania o sens wojny i jej wpływ na ludzi. Mimo trudnych tematów, które porusza, "Operator 594" jest pełen nadziei i inspiruje do działania, do podejmowania trudnych wyzwań i do poświęcenia się dla wyższych celów.

Autentyczność i szczerość, z jaką autor opowiada swoją historię, przyciągają od pierwszych stron. Czytelnik wchodzi w świat działań bojowych i życia na misjach wojskowych, odkrywając z bliska rzeczywistość, której zwykle nie mamy szansy doświadczyć. "Puwal" nie tylko dzieli się swoimi sukcesami, ale także boryka się z trudnymi emocjami, które towarzyszą mu w trakcie walki i...

„Jak niesamowite siły drzemią w człowieku, że pchają go naprzód? Jak wiele możesz poświęcić, aby osiągnąć wymarzony cel? Jak ogromną moc masz w sobie, że umożliwia ci ona dokonanie niemożliwego? Kiedy dziś patrzę na świat z perspektywy człowieka, który swojej pasji poświęcił całe życie, widzę, jak bardzo jestem szczęśliwy, że dokonałem takiego właśnie wyboru. Pasja to potężna moc, która pozwoli przezwyciężyć wszystkie trudności.
Jeśli kochasz to, co robisz, znajdziesz sens życia – i nieważne, co nim będzie, ważne, abyś kochał to, co robisz”

„Jak niesamowite siły drzemią w człowieku, że pchają go naprzód? Jak wiele możesz poświęcić, aby osiągnąć wymarzony cel? Jak ogromną moc masz w sobie, że umożliwia ci ona dokonanie niemożliwego? Kiedy dziś patrzę na świat z perspektywy człowieka, który swojej pasji poświęcił całe życie, widzę, jak bardzo jestem szczęśliwy, że dokonałem takiego właśnie wyboru. Pasja to...

Da się wysłuchać, jest OKi. Nie odradzam, jeśli ktoś lubi tematykę to warto sięgnąć.

Pan chyba za dużo się naoglądał propagandy - spidermana i innych hamerykańskich produkcji chyba. Miał idealne wszystko ! Absolutnie wszystko !

Patos i idealizowanie rodziny, samego siebie wylewa się z każdej kartki.

Jesteśmy rówieśnikami i chyba żyliśmy na innych planetach ....

Da się wysłuchać, jest OKi. Nie odradzam, jeśli ktoś lubi tematykę to warto sięgnąć.

Pan chyba za dużo się naoglądał propagandy - spidermana i innych hamerykańskich produkcji chyba. Miał idealne wszystko ! Absolutnie wszystko !

Patos i idealizowanie rodziny, samego siebie wylewa się z każdej kartki.

Jesteśmy rówieśnikami i chyba żyliśmy na innych planetach ....

Moda na spisywanie wspomnień z czasu służby w jednostkach specjalnych przywędrowała do nas z zachodu. Przed ostatnie lata na rynku pojawiło się całkiem sporo takich publikacji i „Operator 594” Krzysztofa Puwalskiego doskonale wpisuje się w ten rodzaj literatury.
Tym razem czytamy wspomnienia byłego żołnierza jednostki specjalnej GROM, który opowiada o swoim dzieciństwie, dorastaniu, młodzieńczych marzeniach, drodze do ich realizacji, swojej pracy i służbie. Książka „Puwala” to opowieść o pokonywaniu własnych słabości, sile i determinacji, jaką musi posiadać człowiek, aby dostać się do tej elitarnej jednostki.
Historia jaką dostajemy to bardziej nostalgiczne wspomnienia o życiu, o przyjaźniach, o wyzwaniach, a nie o służbie w JW GROM jako takiej.
Spodziewałam się więcej akcji, więcej ciekawostek i bardziej dynamicznej książki, ale autor poświęcił tylko jeden, końcowy rozdział na opisanie misji w Afganistanie.
Szkoda, bo jako prekursor wprowadzenia do służby w Polskich Siłach Specjalnych psów bojowych na pewno miałby dużo ciekawych historii do opowiedzenia. Cóż, może będzie drugi tom.
Tymczasem publikacja zawiera dużo życiowych rad i przemyśleń autora, porad i wskazówek, które nazwalibyśmy mianem coachingowych, co jednak nie przeszkadzało mi w odbiorze lektury, bo napisaną lekkim stylem książkę czyta się szybko i przyjemnie.
Trochę za szybko chciałoby się powiedzieć, przez co zostaje pewien niedosyt.

Współpraca recenzencka z wydawnictwem.

Moda na spisywanie wspomnień z czasu służby w jednostkach specjalnych przywędrowała do nas z zachodu. Przed ostatnie lata na rynku pojawiło się całkiem sporo takich publikacji i „Operator 594” Krzysztofa Puwalskiego doskonale wpisuje się w ten rodzaj literatury.
Tym razem czytamy wspomnienia byłego żołnierza jednostki specjalnej GROM, który opowiada o swoim dzieciństwie,...

Po książkach Nawala, postanowiłem sięgnąć po pozycję innego operatora GROM, Puwala. Jestem absolutnie, pozytywnie zaskoczony jak dobra jest ta książka. Zdecydowanie polecam.

Po książkach Nawala, postanowiłem sięgnąć po pozycję innego operatora GROM, Puwala. Jestem absolutnie, pozytywnie zaskoczony jak dobra jest ta książka. Zdecydowanie polecam.

Szczerze mówiąc to spodziewałem się czegoś lepszego.
Obejrzałem wywiad z autorem u Piotra Zychowicza na temat szkolenia psów w Gromie i zachęciło mnie to to przeczytania książki.
Na plus okładka i epilog. Mega motywacyjny fragment. Sama tematyka książki również ciekawa.
Zaskoczył mnie fragment o symulacji porwania na kandydatach do tej najlepszej jednostki specjalnej.
Na minus sposób napisania. W bardzo prostu sposób. Często powtarzające się te same sformułowania.
W porównaniu z książkami Navala widać dużą przepaść.
Można przeczytać ale nic szczególnego.

Szczerze mówiąc to spodziewałem się czegoś lepszego.
Obejrzałem wywiad z autorem u Piotra Zychowicza na temat szkolenia psów w Gromie i zachęciło mnie to to przeczytania książki.
Na plus okładka i epilog. Mega motywacyjny fragment. Sama tematyka książki również ciekawa.
Zaskoczył mnie fragment o symulacji porwania na kandydatach do tej najlepszej jednostki specjalnej.
Na...

Kolejny obowiązkowy punkt, na liście życzeń pasjonatów GROM. Po przeczytaniu prawie wszystkich książek Navala, Wodzu myślałem, że wiem już wszystko. Natomiast Krzysztof wspomniał jeszcze o tym i owym, bez szczegółów aby nie psuć frajdy z czytania.

Kolejny obowiązkowy punkt, na liście życzeń pasjonatów GROM. Po przeczytaniu prawie wszystkich książek Navala, Wodzu myślałem, że wiem już wszystko. Natomiast Krzysztof wspomniał jeszcze o tym i owym, bez szczegółów aby nie psuć frajdy z czytania.

Mam trochę problem z tą książką. Z jednej strony mamy postać wyjątkowego człowieka, żołnierza jednostek specjalnych, w tym legendarnego GROM-u. Z drugiej jednak strony, narracja autora jest na niezbyt wygórowanym poziomie. Puwal nie wchodzi w szczegółowe detale z okresu jego kariery zawodowej oraz samych selekcji tak jak to robił np Naval czy Wir. Misje bojowe też opisuje trochę "po łebkach". Zgodzę się ze stwierdzeniem, że w książkę jest sporo patosu i rad życiowych ale to akurat pozytyw. W końcu gość służył w jednej z najlepszych jednostek na świecie. Jestem ciekaw czy przy kolejnej książkce jego warsztat pisarski sie poprawi. Tak czy inaczej dobra i warta przeczytania książka choć pełnej ceny bym za nią nie zapłacił

Mam trochę problem z tą książką. Z jednej strony mamy postać wyjątkowego człowieka, żołnierza jednostek specjalnych, w tym legendarnego GROM-u. Z drugiej jednak strony, narracja autora jest na niezbyt wygórowanym poziomie. Puwal nie wchodzi w szczegółowe detale z okresu jego kariery zawodowej oraz samych selekcji tak jak to robił np Naval czy Wir. Misje bojowe też opisuje...