Horror metaphysicus

Wraz z początkiem wiosny, kiedy to wszystko zaczyna powoli budzić się do życia, a wokół oprócz hałasu ruchliwych ulic rozbrzmiewa śpiew ptaków, i w mojej głowie powstała nowa, świeża myśl, by sięgnąć po coś innego. By pobudzić umysł i serce do wzmożonej pracy, by przekonać się jak inni próbują (próbowali) pojąć ten ŚWIAT i nasze w nim miejsce lub jego brak. W ramach tych wiosennych porządków w głowie postanowiłam w szaleńczym zapale sięgnąć po Horror metaphysicus i oto ta niepozorna książka okazała się horrorem właśnie.
Horrorem fascynującym, wciągającym, trzymającym w emocjonalnym napięciu i doprowadzającym do takiego ruchu myśli, że ich obfitość budziła we mnie ogromne przerażenie. Bo po pierwsze mój brak obeznania z filozofią budził strach i wyrzuty sumienia, a po drugie przedstawienie wielkich idei i teorii filozoficznych w najmniejszej z możliwych pigułek doprowadzało o zawrót głowy. A już ich zapętlenie, Kołakowskiego przypominanie, że wszystkie te teorie wpadają w błędne koło i gonią swój ogon budziło tylko chaos. I tkwiłam w tym chaosie, w tej nagle otwartej przestrzeni, że momentami miałam wrażenie, że przenikam otaczający mnie ŚWIAT, stapiam się z nim a wszystko, co widzę jest tylko iluzją, mnie nie ma jako mnie, tylko zlewam się z całą resztą. To jakby widzieć i odbierać drganie całości.

Nie będę tutaj przedstawiać swoich wniosków, bo nie miałabym nawet odwagi przyznać, że jakieś konkretne zdołały się narodzić. Ale mój umysł się ożywił, dostał jednego z najmocniejszych kopów i nawet uczucie, a w zasadzie pewność, że nie ogarnęłam swym rozumem chociażby 1% tego, co czytałam nie jest w stanie odebrać mi tego pobudzenia. To niesamowite, że taka niewielka książka może wywołać poczucie szczęścia, choć za nią nie tęsknimy potem. Że może wywołać takie przerażenie za pomocą słów pozbawionych emocji, czystych i klarownych. Jeśli ktoś jeszcze się waha, by po nią sięgnąć, boi się niezrozumienia, własnej ignorancji, to czas przestać się bać. Bo strach przychodzi dopiero w trakcie jej czytania i nic nie staje się bardziej zrozumiałe, i musimy odejść bez odpowiedzi i pogodzić się z tym, że jest ich wiele. Czyli jakby żadnej nie było

Wraz z początkiem wiosny, kiedy to wszystko zaczyna powoli budzić się do życia, a wokół oprócz hałasu ruchliwych ulic rozbrzmiewa śpiew ptaków, i w mojej głowie powstała nowa, świeża myśl, by sięgnąć po coś innego. By pobudzić umysł i serce do wzmożonej pracy, by przekonać się jak inni próbują (próbowali) pojąć ten ŚWIAT i nasze w nim miejsce lub jego brak. W ramach tych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niełatwa, ale wciągająca. Jak się tak zastanowić, to nasze życie jest takim złudzeniem, tak pogmatwanym i pustym, że niewiel jest w stanie uwolnić nas od związanego z tym cierpienia.

Niełatwa, ale wciągająca. Jak się tak zastanowić, to nasze życie jest takim złudzeniem, tak pogmatwanym i pustym, że niewiel jest w stanie uwolnić nas od związanego z tym cierpienia.

Pokaż mimo to

Horror Metafizyczny, to chyba jedna z ostatnich książek Leszka Kołakowskiego, w których próbował kroczyć po tropach Absolutu. Jan Paweł II napisał gdzieś w swojej encyklice Fides et Ratio, że nowożytne kierunki filozoficzne uznały wiarę za czynnik alienujący i szkodliwy dla rozwoju pełnej racjonalności. Leszek Kołakowski stara się wyjaśnić, że z pułapu filozofii, opis doświadczenia wiary jest w niemożliwy. Poszukiwanie racjonalności w wierze jest trudne. Objawienie kieruje się swoją "logiką", która z naszego punktu widzenia jest nieuchwytna. Ta nieuchwytność, to właściwie punkt za którym podążało wielu świętych. Wydaje mi się, że na swój laicki sposób Kołakowski robi to samo. Pisze też: „Cóż, nawet ci, którzy słyszą i potrafią rozszyfrować Boskie wezwanie przyznać muszą, że postrzega się je inaczej, niż, powiedzmy, słoneczne światło; różnica na tym polega, że realność światła słonecznego nie jest wśród ludzi przedmiotem sporu. Ci, którzy rozpoznają w świecie znaki Boże nie różnią się od tych, którzy dostrzec ich nie potrafią w kwestiach empirycznych, lecz różnią się w interpretacji doświadczenia. Interpretacja pierwszych jest przez drugich uznawana za bezprawną i pozbawioną znaczenia na mocy reguł języka, które przyjąć postanowili. Pytanie brzmi zatem: czy są jakieś reguły wyższego rzędu, z których moglibyśmy skorzystać dokonując wyboru języka spośród wszelkich możliwych?”.

? "Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący."

Jeżeli bym miał prowadzić dialog z Leszkiem Kołakowskim to od tej wypowiedzi świętego Pawła bym rozpoczął.

Horror Metafizyczny, to chyba jedna z ostatnich książek Leszka Kołakowskiego, w których próbował kroczyć po tropach Absolutu. Jan Paweł II napisał gdzieś w swojej encyklice Fides et Ratio, że nowożytne kierunki filozoficzne uznały wiarę za czynnik alienujący i szkodliwy dla rozwoju pełnej racjonalności. Leszek Kołakowski stara się wyjaśnić, że z pułapu filozofii, opis...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opus Magnum Kołakowskiego. Polecam!

Opus Magnum Kołakowskiego. Polecam!

Pokaż mimo to