25 LAT WOLNOŚCI (według Miłosza i Herberta)

Miłosz
Kiedyś wierzyłem i pisałem z pełnym przekonaniem, że „o tym, kto kim jest, nie decyduje pieniądz” („Dolina Issy”). Miałem nadzieję, że po odzyskaniu przez Polskę pełnej wolności, prawda ta ukaże się w pełnej krasie. Myliłem się. Może i tak jest, gdzieś, pod innym słońcem, ale w mojej ojczyźnie, bez względu na formę władzy i ustrój, o wartości człowieka nadal decydują pieniądze i władza. Poza tym… „Definicje wolności są różne. Jedna z nich głosi, że wolność jest to możliwość picia nieograniczonej ilości wódki” („Rodzinna Europa”) i obawiam się, że tylko tę wolność opanowaliśmy do perfekcji.


Herbert
Kolejny raz potwierdzenie znajdują słowa „wolność uzyskana bez kropli krwi nie jest żadną wolnością” („Rozważania o problemie narodu”) – chwalimy się bezkrwawą rewolucją, a cośmy dzięki niej zyskali? Przez 25 lat wolności Polscy w wolnych wyborach wybierają komunistów albo bandytów i dają sobie wmawiać, że ustrój feudalno mafijny to demokracja. Brutalne to? Zapewne, jednak „tej garstce, która nas słucha, należy się piękno, ale także prawda…” („Pocztówka od Adama Zagajewskiego”). Ćwierć wieku wolności, w polskim wydaniu, „stawia nas twarzą w twarz wobec okrutnej alternatywy – albo bezpieczeństwo albo wolność” („Król mrówek”), ale możliwe, że dla Polaków jest już za późno, że jedyne, co nam pozostało, to zmywak na zapleczu londyńskiego pubu.

25 LAT WOLNOŚCI (według Miłosza i Herberta)

Miłosz
Kiedyś wierzyłem i pisałem z pełnym przekonaniem, że „o tym, kto kim jest, nie decyduje pieniądz” („Dolina Issy”). Miałem nadzieję, że po odzyskaniu przez Polskę pełnej wolności, prawda ta ukaże się w pełnej krasie. Myliłem się. Może i tak jest, gdzieś, pod innym słońcem, ale w mojej ojczyźnie, bez względu na formę władzy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Miłosz był spokojny zwykle. Siadał, zakładał nogę na nogę i patrzył. Przyglądał się niebu godzinami doszukując się sensu w chmurach. Był przy tym bardzo pogodny jednak, ale tak na prawdę nie wiadomo czy tylko na zewnątrz, czy także w środku.
Zanim powiedział jakieś zdanie, zastanawiał się chwilkę. Tak jak wtedy, gdy spojrzał na świat i na te chmury po 1989 roku.
- To długa droga jest do samodzielności, ale warta przebycia jednak - stwierdził po chwili poprawiając okulary i spuszczając wzrok.
W tym stwierdzeniu czuło się prawdę i mądrość. Bo Miłosz był prawdziwy i kierował się sercem, emocjami i rozsądkiem także.

Miłosz był spokojny zwykle. Siadał, zakładał nogę na nogę i patrzył. Przyglądał się niebu godzinami doszukując się sensu w chmurach. Był przy tym bardzo pogodny jednak, ale tak na prawdę nie wiadomo czy tylko na zewnątrz, czy także w środku.
Zanim powiedział jakieś zdanie, zastanawiał się chwilkę. Tak jak wtedy, gdy spojrzał na świat i na te chmury po 1989 roku.
- To długa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Moim zdaniem Herbert i Miłosz podjęliby się tematu wolności "od drugiej strony", zastanawiając się CO TERAZ? Mamy to, o co tak zacięcie walczyliśmy ale jak teraz to wykorzystamy? Co zrobimy z tą wygraną? Osiągnęliśmy cel, ale czy to oznacza, że możemy osiąść na laurach, korzystać do spodu z tej wolności, czy dalej walczyć o jej utrzymanie?! Czy możemy opuścić ugrupowania i żyć jako indywidualna jednostka myśląc tylko o swoim życiu?

Podążając dalej, wkraczając w XXI wiek zastanawialiby się czy współczesny człowiek naprawdę jest wolny...
Przecież żyje pod komendę pracodawcy, który pociąga za sznurki czyniąc go swoją marionetką i poddanym...
Ma prawo wyboru, ale i tak twierdzi, że wyniki głosowań są odgórnie ustalane...
Może spełniać swoje marzenia, ale dość często ich realizacja uzależniona jest od finansów, jakimi dysponuje, a te z kolei zależne są od wyższych instancji…

Miłosz i Herbert wzywaliby do świadomego korzystania z wolności i pamiętania o tym, że nie jest nam ona dana na zawsze!

Moim zdaniem Herbert i Miłosz podjęliby się tematu wolności "od drugiej strony", zastanawiając się CO TERAZ? Mamy to, o co tak zacięcie walczyliśmy ale jak teraz to wykorzystamy? Co zrobimy z tą wygraną? Osiągnęliśmy cel, ale czy to oznacza, że możemy osiąść na laurach, korzystać do spodu z tej wolności, czy dalej walczyć o jej utrzymanie?! Czy możemy opuścić ugrupowania i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

W 1989 miałam 7 lat i zaczęłam właśnie chodzić do szkoły. Świat przed składał się z podwórka, zabawy i bezpiecznego domu rodziców. Herbert i Miłosz przemówili do mnie w liceum, długo po 1989, a tak bardzo mocno aktualnie. "Przesłanie Pana Cogito" na małej karteczce, własnoręcznie napisane, mam przy sobie zawsze.

Od kiedy pamiętam świat wokół zmienia się i pędzi...Zapewne nie uszłoby to uwadze poetom, jak niewiele my sami się przy tym zmieniliśmy..A ich przesłania wciąż są jak najbardziej aktualne...

W 1989 miałam 7 lat i zaczęłam właśnie chodzić do szkoły. Świat przed składał się z podwórka, zabawy i bezpiecznego domu rodziców. Herbert i Miłosz przemówili do mnie w liceum, długo po 1989, a tak bardzo mocno aktualnie. "Przesłanie Pana Cogito" na małej karteczce, własnoręcznie napisane, mam przy sobie zawsze.

Od kiedy pamiętam świat wokół zmienia się i pędzi...Zapewne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Miłosz i Herbert, dyskutując o Polsce po 1989 r., mogliby stworzyć poetycki dialog na kształt "Trenu Fortynbrasa". Jego treść można by ująć w kilku prostych antonimach: ta partia czy inna, pieniądze - rodzina, Polska - Europa, milczeć - walczyć, katolicyzm - ateizm, wyjeżdżać - zostać, brać kredyt - nie brać, ślub czy rozwód, jedno dziecko - dwoje. A puenta? My, którzy od 25 lat powinniśmy cieszyć się wolnością, jesteśmy bohaterami tragicznymi. Przyszło nam wybierać między równorzędnymi, lecz przeciwstawnymi racjami. Nie zginiemy jednak jak Antygona lub Hamlet. Musimy żyć jak Pan Cogito, który ma dwie różne nogi i zatacza się lekko. Tak my idziemy, kulejemy i zastanawiamy się, czy ta nasza wolność to już raj, a może dopiero koniec świata, który staje się na naszych oczach. "Innego końca świata nie będzie, innego końca świata nie będzie."

Miłosz i Herbert, dyskutując o Polsce po 1989 r., mogliby stworzyć poetycki dialog na kształt "Trenu Fortynbrasa". Jego treść można by ująć w kilku prostych antonimach: ta partia czy inna, pieniądze - rodzina, Polska - Europa, milczeć - walczyć, katolicyzm - ateizm, wyjeżdżać - zostać, brać kredyt - nie brać, ślub czy rozwód, jedno dziecko - dwoje. A puenta? My, którzy od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Miłosz rozejrzałby się dookoła i stwierdził, że innego "końca świata" nie będzie. Idealnie sami dążymy do własnej autodestrukcji. Innego końca świata nie będzie.

Miłosz rozejrzałby się dookoła i stwierdził, że innego "końca świata" nie będzie. Idealnie sami dążymy do własnej autodestrukcji. Innego końca świata nie będzie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Po roku 1989 Zbigniew Herbert widział i ostro oceniał kształt nowej Polski. Był pisarzem stojącym, tak jak i wcześniej, w zgodzie ze swoim powołaniem, po stronie poniżonych i pokrzywdzonych. A że ludzi takich nie brakuje i w dzisiejszej Polsce – nadal stawałby w ich obronie.
Niezależnie od wszelkich prób ograniczanie Jego wielkiego dziedzictwa do części tylko społeczeństwa, poezja Herberta dziś brzmi bardzo gorzko. Dziś, gdy nadal tak wiele tych, co na kolanach, wciąż zbyt dużo odwróconych plecami, a coraz mniej ludzi, których jeszcze nie obrócono w proch. Z pewnością tym, co Herbert piętnowałby w naszym kraju to brak faktycznego poczucia wspólnoty. Wspólnoty – a nie ekonomicznego kolektywu czy mitycznego społeczeństwa obywatelskiego – połączonej więzami silniejszymi niż jakiekolwiek urazy. Zbyt niewielu jest już dzisiaj tych, którzy mogą i chcą dać świadectwo.
Z przykrością spoglądałby niestety także na tę naszą upragnioną, wyczekaną wolność. Wolności bowiem Herbert nie odczytywałby wyłącznie w kategoriach politycznych – i to sprowadzonej do wrzucenia kartki do urny. Widziałby więc tę wolność jako sferę, którą należy ciągle pielęgnować – bardziej moralny imperatyw, niż jednorazowy cel. I pewnie, niczym Edmund Burke, uznałby, że wolność bez mądrości i cnoty jest wolnością fikcyjną.
Stąd Herbert najbardziej piętnowałby nie tyle elity, co każdego z nas za to, że ogarnął nas marazm, że zaniknęły ideały, że coraz rzadziej zło jest nazywane złem, że nasza wolność stała się maską na błazeńskiej w istocie twarzy. I pewnie z przykrością patrzyłby jak jego „Przesłanie” zmieniono w zbiór zgrabnych aforyzmów, narzędzie polityczne czy szkolną lekturę. A ono wcale nie straciło na aktualności po 1989 roku. Jest swoistym testamentem Poety – apelem o realną wolność, która jest płynięciem pod prąd, nigdy z prądem. Herbert zapytałby nas więc, cośmy zrobili z naszą wolnością...

Po roku 1989 Zbigniew Herbert widział i ostro oceniał kształt nowej Polski. Był pisarzem stojącym, tak jak i wcześniej, w zgodzie ze swoim powołaniem, po stronie poniżonych i pokrzywdzonych. A że ludzi takich nie brakuje i w dzisiejszej Polsce – nadal stawałby w ich obronie.
Niezależnie od wszelkich prób ograniczanie Jego wielkiego dziedzictwa do części tylko społeczeństwa,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Herbert- człowiek wielkiej nieufności- spoglądałby na świat znad Liwiusza, czytając go ponownie "przeciw Liwiuszowi" i wyglądając upadku imperium. I może wpatrywałby się w ekran telewizora, szukając w codziennych wiadomościach "znaków czasu" jak spokojny profeta. "Spokojny profeta",nie- św. Jan naszych czasów. Obecna literatura, jeśli wierzyć logice Krzyżanowskiego, to wciąż sinusoidalne wzgórze. I tu, wbrew temu, co nam się wydaje, nie zagubiłby się Herbert, ale odnalazł znakomicie. Herbert w rzeczywistości po '89 to stary klasyk w czasach neoklasycznych, ze stosowną mu świadomością ich wad i zalet.

Herbert- człowiek wielkiej nieufności- spoglądałby na świat znad Liwiusza, czytając go ponownie "przeciw Liwiuszowi" i wyglądając upadku imperium. I może wpatrywałby się w ekran telewizora, szukając w codziennych wiadomościach "znaków czasu" jak spokojny profeta. "Spokojny profeta",nie- św. Jan naszych czasów. Obecna literatura, jeśli wierzyć logice Krzyżanowskiego, to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Zbigniew Herbert "Mur" (vol. 2)
Stoimy pod murem. Odebrano nam przyszłość jak samotnemu ojcu dziecko. Czekamy. Zanim zakończysz nauki, staże i zlecenia, mija dziesięć, dwadzieścia lat. Mur jest wysoki i mocny. Za murem jest pieniądz i rodzina. Pieniądz wybija cegłę. Rodzina buduje drabinę. Za sto, dwieście lat będziemy już po rozwodzie.

Zbigniew Herbert "Mur" (vol. 2)
Stoimy pod murem. Odebrano nam przyszłość jak samotnemu ojcu dziecko. Czekamy. Zanim zakończysz nauki, staże i zlecenia, mija dziesięć, dwadzieścia lat. Mur jest wysoki i mocny. Za murem jest pieniądz i rodzina. Pieniądz wybija cegłę. Rodzina buduje drabinę. Za sto, dwieście lat będziemy już po rozwodzie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Nie będę ukrywał, specjalnie założyłem tutaj konto dla napisania konstruktywnego, a zarazem przepełnionego literackim pięknem komentarza nt. obecnej sytuacji w Polsce. Tak więc, zarejestrowałem tutaj konto, zalogowałem się i siadłem. Siadłem do pisania. Zastanowiłem się. I na tym skończyło się pisanie czegoś nowego, bo czym rożni się obecna Polska od Naszej Ojczyzny w tamtych czasach? A nawet inaczej, jest jeszcze gorzej, ludzie! Wtedy było czarno na białym, tam są komuniści a tu Ludzie walczący o wolność! Wtedy się bano rosnącej potęgi Ludzi walczących, a teraz? Władza coraz bardziej sobie kpi z Nas! Coraz częściej pluje Nam w oczy i wmawia, że pada deszcz! Za plecami szwindel za szwindlem, przekręt na przekręcie dla czego? Dla płytkich, nietrwałych dóbr materialnych, dla tak "ważnego" w tych czasach pieniądza. Może i teraz w Naszym kraju jest lepszy poziom życia biorąc pod uwagę fakt, że znajdziemy w sklepie więcej jak ocet i musztardę, ale czy faktycznie to co się zmieniło po 89' i dzieję się teraz, prowadzi do czegoś lepszego? Nie wiem, jak Miłosz z Herbertem mogli ocenić obecną sytuację w Polsce, nigdy nie miałem okazji i nie będę już miał spytać sam o Ich myśli, ale jeśli mieli podobne treści w głowie o tym samym co ja, to załkaliby...

Nie będę ukrywał, specjalnie założyłem tutaj konto dla napisania konstruktywnego, a zarazem przepełnionego literackim pięknem komentarza nt. obecnej sytuacji w Polsce. Tak więc, zarejestrowałem tutaj konto, zalogowałem się i siadłem. Siadłem do pisania. Zastanowiłem się. I na tym skończyło się pisanie czegoś nowego, bo czym rożni się obecna Polska od Naszej Ojczyzny w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej