Zgadzam się ze stwierdzeniem, że czasem następuje przesadne gloryfikowanie czytania, ale nie powiedziałabym, że występuje ono na zasadzie ,,czytam Greya i Lipińską, więc jestem lepszy/a od kogoś, kto ogląda seriale psychologiczne". Zdecydowanie częściej na różnych grupkach spotykałam się z wywyższaniem osób, którzy czytają literaturę uznawaną za ambitną i szydzeniem z ludzi, którzy lubią przeczytać coś lżejszego (często ,,coś lżejszego" to każda beletrystyka, bo trafiałam też na osoby, które uważały, że jedyna wartościowa literatura to książki naukowe i reportaże). Oczywiście, są też ludzie, którzy są przekonani, że romanse i erotyki to literatura dla koneserów, ale stanowią mniejszość.

Tak, są filmy, seriale czy gry bardziej ambitne i wartościowe niż książki, ale to, co ktoś wybierze nie zawsze wiąże się z tematyką, a samym medium. Dla wielu osób obejrzenie czegoś jest przystępniejsze niż czytanie, ja akurat należę do tej mniejszości dla której czytanie jest łatwiejsze i która prawie nie ogląda filmów i seriali, nie dlatego, że jestem snobem i gardzę taką formą, ale po prostu dlatego, że ciężko mi się zmobilizować, nawet do oglądania czegoś, co mi się podoba. Łatwiejsze i przystępniejsze jest dla mnie przeczytanie kilku rozdziałów niż wyszukanie i obejrzenie odcinka serialu, i to w każdym gatunku, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z romansem, fantastyką, opowieścią historyczną czy czymkolwiek innym. I naprawdę próbowałam się przekonać do częstszego oglądania seriali, bo wszędzie słyszałam, że to teraz najważniejsze medium, że to tam się tworzy kultura i że seriale są obecnie dużo lepiej zrobione niż powieści. Może i tak, ale ja wolę poznawać historie na kartach książek, zresztą jeśli chodzi o rankingi popularności, to zazwyczaj zarówno w przypadku seriali, jak i słowa pisanego, nie znajduję tam rzeczy z gatunków, które mnie interesują.

Tak więc zgadzam się z osobą powyżej - dajmy każdemu czytać i oglądać to, co mu się podoba. Oczywiście, jest słabo, kiedy ktoś widzi tylko Greya i M jak Miłość, a zainteresowanie bardziej ,,ambitną" tematyką uważa za oznakę bycia nudziarzem, ale w większości ludzie naprawdę nie chcą nikogo przekonywać do tego, żeby porzucił swoje preferencje i zainteresowania, bo on lubi coś innego - chcą po prostu czerpać przyjemność z czytania i oglądania.

Zgadzam się ze stwierdzeniem, że czasem następuje przesadne gloryfikowanie czytania, ale nie powiedziałabym, że występuje ono na zasadzie ,,czytam Greya i Lipińską, więc jestem lepszy/a od kogoś, kto ogląda seriale psychologiczne". Zdecydowanie częściej na różnych grupkach spotykałam się z wywyższaniem osób, którzy czytają literaturę uznawaną za ambitną i szydzeniem z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ale przepraszam czym się różni wartościowanie książka vs. film/serial od książka odpowiednia vs. książka nieodpowiednia? A poza tym uczenie dzieci czytać na tzw. wartościowej literaturze to jakieś nieporozumienie, bo dziecko się tym zwyczajnie znudzi. Moim zdaniem trzeba zacząć od książek fajnych. Dla konkretnego dziecka. Jedne chcą o zwierzątkach, inne o robotach, jeszcze inne komiksy o superbohaterach. Ja bardzo często daję znajomym dzieciom w prezencie książki, komiksy, picture booki i mam prawie zawsze feedback, że to był trafiony prezent i dzieciak faktycznie posiedział nad tą książką. To jest pierwszy krok, żeby zachęcić, a nie od razu z wysokiego C, bo jeszcze w przyszłości Mroza kupi, a wtedy już nie ma przecież ratunku...

Ale przepraszam czym się różni wartościowanie książka vs. film/serial od książka odpowiednia vs. książka nieodpowiednia? A poza tym uczenie dzieci czytać na tzw. wartościowej literaturze to jakieś nieporozumienie, bo dziecko się tym zwyczajnie znudzi. Moim zdaniem trzeba zacząć od książek fajnych. Dla konkretnego dziecka. Jedne chcą o zwierzątkach, inne o robotach, jeszcze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla uniknięcia nieporozumień zaznaczę od początku, że zasadniczo zgadzam się z treścią artykułu. Film i ksiązka to osobne media, inaczej oddziaływują na odbiorcę, motto "film jest zawsze gorszy od książki" jest płytkie i naiwne... jak zresztą wszystko, co dotyczy skomplikowanego i subiektywnego świata, a zawiera w sobie różne zawsze i nigdy.

Ale muszę, po prostu muszę skomentować jedno z ostatnich zdań z artykułu. Taki obowiązek oddanego wyznawcy Martina.
przywołam jeszcze „Grę o tron”, która jest ilustracją moich osobistych preferencji, bo odkąd dość rzadko czytam literaturę gatunkową, to łatwiej jest mi ją przyswajać w takiej formie.

Może i łatwiej przyswoić serial, ale to dlatego, że wiele rzeczy tam bardzo uproszczono, czasem kosztem logiki, czasem oberwało się "jedynie" kreacji świata i bohaterów. Czy wobec tego ta "łatwa przyswajalność" nadaje się na argument za serialem? W ustach kogoś, kto przedtem krytykował Mrozy, Lipińskie i inne takie łatwe i popularne czytadła, argumentując że lepiej obejrzeć mądrzejszy od nich film?
Zgodzę się, że serial pokazuje w sposób bardzo działający na wyobraźnię niektóre sceny (zresztą, w ogóle, nie chcę tu wylewać na niego ściany pretensji, uważam, że twórcy filmowej wersji Westeros poradzili sobie ogólnie bardzo dobrze), niektóre postaci rozwija nawet lepiej niż w książce. Jednak choćby aktorzy nie wiem jak się starali, nie są w stanie wywołać w widzu tego samego efektu co lektura, nie pomogą do tego stopnia zrozumieć bohaterów, poznać ich historię i sposób myślenia, wczuć się w obcą nam mentalność...

Filmy mogą być lepsze niż książki i bardzo często są. Sama zauważyłam, że ostatnio częśćiej zachwyca mnie jakiś film niż powieść. Ale pewne historie po przeniesieniu na ekran, choćby i zachowały bardzo wiele, część swoich zalet muszą utracić. Dla mnie w przypadku "Pieśni lodu i ognia" rachunek wychodzi na minus.

I, tak zupełnie na marginesie, czy tylko mnie tak bardzo odrzuca to pełna wyższości określenie, "literatura gatunkowa"? A wyższość to wybitnie nie pasująca do artykułu, bo można by go wszak przepisać, zastępując opozycję książki-filmy, literaturą piękną/bezgatunkową(?) i "literaturą gatunkową".
I - stawiam pytanie lekko złośliwie, ale tym niemniej ciekawa jestem odpowiedzi - co czyni literarurę bezgatunkową? Ile kryminału czy też elementów fantastycznych może udźwignąć reprezentantka literatury pięknej by nie zbrzydnąć?
Mam świadomość, że to pytania bez odpowiedzi, spekulacje, w których ciężko powiedzieć cokolwiek konkretnego... ale może sprowokują ciekawą dyskusję?

Dla uniknięcia nieporozumień zaznaczę od początku, że zasadniczo zgadzam się z treścią artykułu. Film i ksiązka to osobne media, inaczej oddziaływują na odbiorcę, motto "film jest zawsze gorszy od książki" jest płytkie i naiwne... jak zresztą wszystko, co dotyczy skomplikowanego i subiektywnego świata, a zawiera w sobie różne zawsze i nigdy.

Ale muszę, po prostu muszę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pozwólmy każdemu czytać i oglądać to co mu się podoba. Jedni odpoczywają z książką (nawet z gniotem) a inni z filmem czy serialem. I próba postawienia jednego nad drugim jest bezsensowna. Jeśli ktoś ma ochotę, dajmy na to, na przeczytanie Mroza, 365 dni, czy 50 twarzy Greya, co w tym złego? Po całym dniu tysiąca obowiązków chyba ma prawo wybrać chociaż to, co chce zrobić w swoim wolnym czasie? I nie widzę żadnego sensu w przekonywaniu go, żeby zamiast tego poszedł na film do kina bo jeśli wybierze coś wybitniejszego to będzie to wartościowsza rozrywka.

Pozwólmy każdemu czytać i oglądać to co mu się podoba. Jedni odpoczywają z książką (nawet z gniotem) a inni z filmem czy serialem. I próba postawienia jednego nad drugim jest bezsensowna. Jeśli ktoś ma ochotę, dajmy na to, na przeczytanie Mroza, 365 dni, czy 50 twarzy Greya, co w tym złego? Po całym dniu tysiąca obowiązków chyba ma prawo wybrać chociaż to, co chce zrobić w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja najbardziej lubię.Pierwsza Miłość,Ojciec Mateusz.Stulecje Winnych i te policyjne na TV4

Ja najbardziej lubię.Pierwsza Miłość,Ojciec Mateusz.Stulecje Winnych i te policyjne na TV4

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Czuję niesmak po przeczytaniu tego artykułu. Nie chodzi mi o treść, bo z tą się zgadzam, ale forma i język jaki został użyty to kompletna porażka. Klasyczny przerost formy nad treścią, z przewidywalną konkluzją. Jeśli nie potrafisz napisać coś prostym języki to oznacza, że tak naprawdę niewiele masz do powiedzenia, a zwroty typu "retoryka, oparta na czysto metaforycznej, skojarzeniowej komparatystyce" mają za cel przykrycie miałkości i nijakości samego teksu. Kwiatek do kożucha.

Czuję niesmak po przeczytaniu tego artykułu. Nie chodzi mi o treść, bo z tą się zgadzam, ale forma i język jaki został użyty to kompletna porażka. Klasyczny przerost formy nad treścią, z przewidywalną konkluzją. Jeśli nie potrafisz napisać coś prostym języki to oznacza, że tak naprawdę niewiele masz do powiedzenia, a zwroty typu "retoryka, oparta na czysto metaforycznej,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post