Seria o Harrym Potterze zawsze będzie miała szczególne miejsce w moim sercu. Dzięki Rowling sięgnąłem po inne książki i zakochałem się w czytaniu. Myślę, że to także jest ważne, a nie zawsze się o tym pamięta - niezależnie od tego, co kto sądzi o świecie stworzonym przez Rowling, wiele osób właśnie dzięki niej zaczęło czytać książki.

Można się spierać odnośnie do fabuły, języka czy kreacji bohaterów, ale po co? Nigdy wszystkim nie dogodzisz. Ważne jest to, że ten świat po prostu wciąga i ma w sobie coś magicznego. Ważne są wartości, które Rowling chciała nam, czytelnikom, przekazać.

Chociaż z perspektywy czasu dostrzegam wady w tej historii, to i tak ją kocham. I to się raczej nie zmieni. Mam zbyt wiele dobrych wspomnień związanych z całą serią, bym kiedykolwiek o niej zapomniał.

Seria o Harrym Potterze zawsze będzie miała szczególne miejsce w moim sercu. Dzięki Rowling sięgnąłem po inne książki i zakochałem się w czytaniu. Myślę, że to także jest ważne, a nie zawsze się o tym pamięta - niezależnie od tego, co kto sądzi o świecie stworzonym przez Rowling, wiele osób właśnie dzięki niej zaczęło czytać książki.

Można się spierać odnośnie do fabuły,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

>jakościowo jednak śmiało są w stanie rzucić jej wyzwanie

"Jakościowo" to Harry Potter jest na niskim poziomie literackim. Broni się za to wspaniale wykreowanym uniwersum i fabułą, choć oba dziurawe.

>jakościowo jednak śmiało są w stanie rzucić jej wyzwanie

"Jakościowo" to Harry Potter jest na niskim poziomie literackim. Broni się za to wspaniale wykreowanym uniwersum i fabułą, choć oba dziurawe.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mam wrażenie, że autor artykułu myli utwór klasyczny z kultowym. Wiele lat minie, zanim ta seria będzie zaliczana do klasyki (lub nie). Natomiast już teraz wiem, że to będą powieści kultowe. To książki, na których budowało się dzieciństwo dzieci lat 90.

Mam wrażenie, że autor artykułu myli utwór klasyczny z kultowym. Wiele lat minie, zanim ta seria będzie zaliczana do klasyki (lub nie). Natomiast już teraz wiem, że to będą powieści kultowe. To książki, na których budowało się dzieciństwo dzieci lat 90.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Świat zaiste cudowny, ale czy dało się wykreować gorszych bohaterów niż to? Protagonista to typowa dama w opałach, nie robi nic przez 7 książek. To wyczyn stworzyć tak nijaką i bezużyteczną postać. Dumbledore i Hermiona mam wrażenie, że tylko tłumaczą czytelnikowi co się stało, a Draco Malfoy chodzi po Hogwarcie czekając by się pośmiać z Pottera.

Świat zaiste cudowny, ale czy dało się wykreować gorszych bohaterów niż to? Protagonista to typowa dama w opałach, nie robi nic przez 7 książek. To wyczyn stworzyć tak nijaką i bezużyteczną postać. Dumbledore i Hermiona mam wrażenie, że tylko tłumaczą czytelnikowi co się stało, a Draco Malfoy chodzi po Hogwarcie czekając by się pośmiać z Pottera.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Drobne nieścisłości w fabule w ogóle mi nie przeszkadzają i tak zawsze jak czytam Harrego (czyli tak raz/2 razy w roku haha), czuję się jakbym wracała do domu. Teraz właśnie jestem w trakcie ponownej lektury "Insygniów" :)

Po "Przeklęte" nie sięgnęłam w ogóle i wątpię żebym sięgnęła kiedykolwiek, dla mnie Harry zamknięty jest w tych siedmiu częściach i obawiam się, że każdy dodatek mógłby zrujnować mi ten świat. Chętnie natomiast przeczytałabym coś o przygodach Huncwotów, gdyby Rowling zdecydowała się coś takiego napisać.

Drobne nieścisłości w fabule w ogóle mi nie przeszkadzają i tak zawsze jak czytam Harrego (czyli tak raz/2 razy w roku haha), czuję się jakbym wracała do domu. Teraz właśnie jestem w trakcie ponownej lektury "Insygniów" :)

Po "Przeklęte" nie sięgnęłam w ogóle i wątpię żebym sięgnęła kiedykolwiek, dla mnie Harry zamknięty jest w tych siedmiu częściach i obawiam się, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O klasyku można mówić jeśli za 30 lat będzie się cieszył zainteresowaniem czytelników. W tej chwili ciężko to stwierdzić. Wielu pisarzy teraz znalazło niezłą niszę i piszą dla nastolatków. To już nie są infantylne historyjki, ale coraz bardziej interesujące powieści i bardzo dobrze. O ile siedmio, czy nawet dziesięciolatek może mieć problem ze zrozumieniem złożonych problemów to trzynastolatek świetnie sobie z nimi poradzi tylko musi zostać potraktowany poważnie.

Rowling jakąś wybitną pisarką nie jest, kobieta w depresji miała dobry pomysł, ale pierwsze dwa tomy pisała dla siebie do poduszki. Przy pisaniu dalszych tomów mogła liczyć na pomoc co nie znaczy, że nie ma w nich nieścisłości, zakon feniksa i kamień filozoficzny to dla mnie najgorsze części, ale kamień można jeszcze potraktować jak typową książkę dla dzieci czyli dla czytelników przed okresem dojrzewania.

Czytałem HP w bardziej dojrzałym wieku niż większość i nikt nie musiał mnie zachęcać do czytania na swoim koncie miałem już bardziej poważne powieści, ale nie oceniłem tej serii bardzo surowo. Owszem jest często niespójna, infantylna, czasami brakuje tego czegoś, ale pomijając to, czytało się całkiem dobrze. Autorka pozwala na rozwój swoich bohaterów, osiągnięcie dojrzałości zupełnie inaczej niż w Narni, jest dużo strat, z którymi trzeba sobie poradzić. Zło nie jest śmieszne jak we władcy, ale budzi grozę. Jest tutaj wszystkiego po trochu, a fabuła nie dotyczy tylko zakazanej miłości dziewczyny i wilkołaka, to dopiero jest dziecinne.
W HP jest odkrywanie siebie, czyli dojrzewanie jak już wspominałem, pogodzenie się z różnymi stratami, których w życiu jest niemało, tolerancja dla odmienności, przyjaźń, zaufanie, miłość. Najbardziej oryginalną postacią jest Luna Lovegood. Snape może budzić mieszane uczucia, ale takich Snapów jest pełno koło nas, więc dla mnie jest dobrze skonstruowaną postacią.

Pokolenia się zmieniają i to co czytały nasze babcie pewnie nie będzie chętnie czytane przez nasze wnuki, ale poczekamy zobaczymy czy cała seria HP stanie się klasykiem.

O klasyku można mówić jeśli za 30 lat będzie się cieszył zainteresowaniem czytelników. W tej chwili ciężko to stwierdzić. Wielu pisarzy teraz znalazło niezłą niszę i piszą dla nastolatków. To już nie są infantylne historyjki, ale coraz bardziej interesujące powieści i bardzo dobrze. O ile siedmio, czy nawet dziesięciolatek może mieć problem ze zrozumieniem złożonych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Harry Potter nadawał tempo moim młodzieńczym latom. Żyłam od książki do książki, między tomami racząc się fanfikami lub ponawiając lekturę. Klasyka to na dzisiaj za dużo powiedziane, ale kto wie czy za 30 lat cykl nie zyska tego tytułu. Jedno jest pewne. Synowi dam, a raczej wepchnę pierwszy tom, gdy tylko osiągnie ten jedenasty rok życia.

Harry Potter nadawał tempo moim młodzieńczym latom. Żyłam od książki do książki, między tomami racząc się fanfikami lub ponawiając lekturę. Klasyka to na dzisiaj za dużo powiedziane, ale kto wie czy za 30 lat cykl nie zyska tego tytułu. Jedno jest pewne. Synowi dam, a raczej wepchnę pierwszy tom, gdy tylko osiągnie ten jedenasty rok życia.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Harry Potter" to dla mnie seria o tyle niezwykła, że stała się moim prywatnym fenomenem. To dzięki słowom spisanym przez panią Rowling pokochałam czytanie.
Drobne nieścisłości w treści, o których wspomniałeś absolutnie nie zaburzyły mojego odbioru magicznego świata. Nie wszystko musi być idealne, takie jest życie.
Jak dotąd nie przeczytałam całej serii powtórnie, jednak kiedy wracam do ulubionych fragmentów niezmiennie zachwycam się stylistyką, językiem jakiego używa J.K. W dobie skrótów, określeń typu: spoko, oki, nara... lektura takich dzieł jak "Potter" jest przyjemnością.

"Harry Potter" to dla mnie seria o tyle niezwykła, że stała się moim prywatnym fenomenem. To dzięki słowom spisanym przez panią Rowling pokochałam czytanie.
Drobne nieścisłości w treści, o których wspomniałeś absolutnie nie zaburzyły mojego odbioru magicznego świata. Nie wszystko musi być idealne, takie jest życie.
Jak dotąd nie przeczytałam całej serii powtórnie, jednak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

HP to już klasyka,tylko że.Taka moja refleksja.I Przeklęte Dziecko,to jakiś żart.

HP to już klasyka,tylko że.Taka moja refleksja.I Przeklęte Dziecko,to jakiś żart.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Harry'ego Pottera" darzę po prostu uwielbieniem, bo poza świetną przygodą czytelniczą w dzieciństwie cykl przyniósł mi również wiele korzyści na innych płaszczyznach. Może dlatego nigdy nie mogę powstrzymać się od wypowiedzi, gdy widzę jego nazwę.
Daleka jestem jednak od nazwania "Harry'go Pottera" klasykiem., dlatego że wydaje mi się, iż Rowling teraz rozmienia się na drobne. Nie potrafię patrzeć na główny cykl jako coś oddzielnego, gdy odnoszę wrażenie, że pisarka usiłuje wmawiać nam, że każda najmniejsza książeczka od zawsze była zaplanowana (nawet potworek jakim jest "Harry Potter i przeklęte dziecko", choć przecież nie napisała tam nawet słowa). Z wspaniałej historii zrobił się śmietnik. Gdyby Rowling pozwoliłaby jej umrzeć, bez wątpliwości byłaby według mnie klasykiem
Na marginesie chciałam dodać, że nie uważam Snape'a za dobrze wykreowaną postać. Historia jego życia była według mnie żałośnie melodramatyczna i przesadzona, a osobowość dziecinna. Odebrała wiele uroku całej historii. I czy tylko mnie denerwuje określenie "Young Adult"?

"Harry'ego Pottera" darzę po prostu uwielbieniem, bo poza świetną przygodą czytelniczą w dzieciństwie cykl przyniósł mi również wiele korzyści na innych płaszczyznach. Może dlatego nigdy nie mogę powstrzymać się od wypowiedzi, gdy widzę jego nazwę.
Daleka jestem jednak od nazwania "Harry'go Pottera" klasykiem., dlatego że wydaje mi się, iż Rowling teraz rozmienia się na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej