Wśród nominowanych książek zagłosowałam m. in. na pozycję Cieszę się, że moja mama umarła autorki Jenette McCurdy. Podziwiam główną bohaterkę - a jednocześnie autorkę - za niebywała siłę psychiczną i dążność do życia na własnych zasadach.  Jej historia jest przytłaczająca, a śmiercionośny ładunek toksycznej relacji w nią wymierzony pochodzi od... matki. Matki, która swoje zaburzenia/niespełnione pragnienie i ambicje oraz obsesje przelała na wkraczającą w show-biznes córkę. Jenette musiała zmagać się z zaburzeniami odżywiania, depresją, uzależnieniami. Dodatkowo pokłosiem psychicznej przemocy ze strony matka były nietrwałe i toksyczne relacje, w które późnij się wikłała.
Dla zwykłej nastolatki to ciężar nie do udźwignięcia, a co dopiero dla wschodzącej aktorki, która jest na świeczniku...
Jenette wykonała syzyfową wręcz pracę i.. wygrała. Wygrała życie. Swoje. 
Za to ją podziwiam, bo łatwo dać się zaszczuć i zmanipulować, ale stanąć w szranki z własną matką jest cholernie trudno.

Wśród nominowanych książek zagłosowałam m. in. na pozycję Cieszę się, że moja mama umarła autorki Jenette McCurdy. Podziwiam główną bohaterkę - a jednocześnie autorkę - za niebywała siłę psychiczną i dążność do życia na własnych zasadach.  Jej historia jest przytłaczająca, a śmiercionośny ładunek toksycznej relacji w nią wymierzony pochodzi od... matki. Matki, która swoje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Matka Natura obdarzyła Jennette McCurdy ostrym jak brzytwa, wyrazistym charakterem, który jej własna matka tępiła przez całe dzieciństwo. I gdy już wydawało się, że z tego pazura nic nie zostało, ta powstała jak feniks z popiołów, ze swoją ociekającą ironią, dystansem i humorem autobiografią „Cieszę się, że moja mama umarła”. To odważne podejście nie spowodowało jednak, że historia gwiazdy młodzieżowej stacji telewizyjnej utraciła swoją brutalność i tragizm, wręcz przeciwnie - podkreśliło dramat tego, że jako młoda osoba musiała mierzyć się z wyzwaniami znacznie przekraczającymi możliwości jej wieku. I słono za to zapłaciła. Podczas lektury czuć, że Jennette nie szuka ani współczucia, ani litości – po prostu chce przekazać swoją historię. Opowiedziała nam o sobie bez patosu, zwyczajnie i w tym tkwi cała moc tej książki. Jestem całym sercem z autorką, która większość czasu żyła marzeniem tysięcy dzieci na świecie, a właśnie teraz, jako dorosła kobieta, zaczęła spełniać swoje własne. Ja wyjęłam z tej książki przede wszystkim przestrogę dla samej siebie - w zeszłym roku zostałam mamą i mam nadzieję, że ten obraz stłamszonej w pogoni za pragnieniami matki młodej dziewczyny, otoczonej ciasnym kokonem toksycznej miłości zostanie ze mną na bardzo długo. Na tyle długo, że gdy moja córka wejdzie w dorosłość, będzie mieć świadomość, że w żaden sposób nie jest odpowiedzialna za moje szczęście, lecz to jej pragnienia i cele liczą się najbardziej. I niech w tym tkwi siła nas obu.

Matka Natura obdarzyła Jennette McCurdy ostrym jak brzytwa, wyrazistym charakterem, który jej własna matka tępiła przez całe dzieciństwo. I gdy już wydawało się, że z tego pazura nic nie zostało, ta powstała jak feniks z popiołów, ze swoją ociekającą ironią, dystansem i humorem autobiografią „Cieszę się, że moja mama umarła”. To odważne podejście nie spowodowało jednak, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wybrałam Naomi Witt, główną bohaterkę książki „To, co
zostaje w nas na zawsze” Lucy Score, ponieważ lektura tej książki zapewniła mi dobrą
rozrywkę na wiele wieczorów. Bohaterka wywarła na mnie wrażenie, ponieważ:- Poprzez dokonywanie swoich wyborów kierowała się tylko
dobrocią – w momencie ucieczki sprzed ołtarza kierowała się chęcią zmiany życia
ale przede wszystkim chęcią pomocy swojej siostrze, która sama chciała zniknąć
z życia głównej bohaterki  i zostawić
wszystkie swoje problemy na głowie Naomi. - Mimo sytuacji w której się znalazła – obce miasto,
skradziony samochód, nienawiść całego miasta, ponieważ była siostrą bliźniaczką
osoby która psuła życie mieszkańcom, brak dachu nad głową oraz 11 letnia
siostrzenica trafiająca pod jej opiekę, a o której istnieniu nie miała pojęcia –
była gotowa zamieszkać w starej przyczepie kempingowej i zatrudnić się w kilku
miejscach żeby zarobić pieniądze i zapewnić godne życie swojej siostrzenicy. - Kiedy siostra trafiła do więzienia, niezwłocznie
adoptowała swoją siostrzenicę, porzucając tym swoje plany na życie i założenie
rodziny w przyszłości. - Pozostała wdzięczna za ludzi którzy ją otaczają i starają
się jej pomóc, ale również za wszystko co ma i do czego sama dąży, zaczynając
od przysłowiowego zera. Bohaterka we wszystkim co ją spotkało dostrzegała coś
dobrego, wszędzie starała się szukać pozytywnych stron i nigdy się nie załamała.
Zakończenie książki pokazało, że Naomi udało się odnaleźć szczęście ale jej
problemy nigdy się nie skończyły i już zawsze będą ją prześladować.

Wybrałam Naomi Witt, główną bohaterkę książki „To, co
zostaje w nas na zawsze” Lucy Score, ponieważ lektura tej książki zapewniła mi dobrą
rozrywkę na wiele wieczorów. Bohaterka wywarła na mnie wrażenie, ponieważ:- Poprzez dokonywanie swoich wyborów kierowała się tylko
dobrocią – w momencie ucieczki sprzed ołtarza kierowała się chęcią zmiany życia
ale przede wszystkim...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie będę oryginalna, jeśli napiszę, że ze wszystkich bohaterek książek nominowanych w Plebiscycie Książka Roku 2023 tą, która wywarła na mnie największe wrażenie i została ze mną po lekturze będzie chyba bohaterka zbiorowa - te wszystkie dzielne kobiety, o których opowiada książka "Chłopki" Joanny Kuciel-Frydryszak. Trudno jednak nie wybrać właśnie tej książki i postaci w niej występujących, z grona nominowanych pozycji - publikacja jest bardzo poruszająca, mocna, pozostająca w pamięci, skłaniająca do przemyśleń, a wszystkie kobiety-chłopki, o których opowiada, godne współczucia, ale i podziwu. Nasze przodkinie, ciężko pracujące, walczące z przeciwnościami losu i próbujące poradzić sobie z ograniczeniami narzuconymi przez patriarchat i tradycję, muszą być pamiętane, a ich historie przekazywane dalej, jak to uczyniła autorka. To były kobiety żyjące w bardzo trudnych warunkach, w trudnych czasach, a przy tym często będące ucieleśnieniem przepięknego wiersza Wisławy Szymborskiej pt. "Portret kobiecy" (mojego ulubionego!), choćby tych fragmentów:
"Sła­ba, ale udźwi­gnie.
Nie ma gło­wy na kar­ku, to bę­dzie ją mia­ła.  [...]
Trzy­ma w rę­kach wró­bel­ka ze zła­ma­nym skrzy­dłem,
wła­sne pie­nią­dze na po­dróż da­le­ką i dłu­gą,
ta­sak do mię­sa, kom­pres i kie­li­szek czy­stej."
Naprawdę, nie można wybrać nikogo innego. 

Nie będę oryginalna, jeśli napiszę, że ze wszystkich bohaterek książek nominowanych w Plebiscycie Książka Roku 2023 tą, która wywarła na mnie największe wrażenie i została ze mną po lekturze będzie chyba bohaterka zbiorowa - te wszystkie dzielne kobiety, o których opowiada książka "Chłopki" Joanny Kuciel-Frydryszak. Trudno jednak nie wybrać właśnie tej książki i postaci w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją ulubioną bohaterką jest Wiktoria Kuliś, jedna z postaci z książki "Chłopki". Cóż za wspaniała persona! Czytając, od razu wyobrażałam sobie film lub serial na podstawie życia tej kobiety. Zawsze ceniłam osoby, które umiały samodzielnie myśleć i nie bały się ryzyka, które, jak wiadomo, nie zawsze się opłaca. Jednak ja uwielbiam historie od zera do bohatera! Wiktoria miała ogromną siłę, która pozwoliła jej wyrwać się z biednej polskiej wsi i poszukać szczęścia aż za oceanem. Muszę też dodać, że do książki "Chłopki" oraz do mojej ulubionej jej bohaterki Wiktorii mam stosunek poniekąd osobisty, bowiem moja babcia Marianna również skończyła tylko kilka klas i mając kilkanaście lat,  musiała iść na służbę do bogatszego członka rodziny. Kiedy była już po ślubie, wraz z mężem odważyła się wyjechać z biednej podkieleckiej wsi na zachód Polski w poszukiwaniu lepszych zarobków.

Moją ulubioną bohaterką jest Wiktoria Kuliś, jedna z postaci z książki "Chłopki". Cóż za wspaniała persona! Czytając, od razu wyobrażałam sobie film lub serial na podstawie życia tej kobiety. Zawsze ceniłam osoby, które umiały samodzielnie myśleć i nie bały się ryzyka, które, jak wiadomo, nie zawsze się opłaca. Jednak ja uwielbiam historie od zera do bohatera! Wiktoria...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Different.
Moim ulubionym bohaterem, jest Zayden Williams z seri "Students" Uwielbiam jego humor, inteligencje i seksapil. Do tego jest niesamowiście mądrym i odpowiedzialnym człowiekiem, ma na głowie opiekę nad młodszym bratem, problemy z ojcem kryminalistą, przewodzenie na studiach i jeszcze problemy z Rosie. Mimo wszystkiego co go spotkało w dzieciństwie, wyrósł na dobrego i uczciwego  człowieka, pomaga innym i przepracowuje traumy. Zdarza mu się być wybuchowym i wrednym, ale taki już jest, przez to co go spotkało. Zayden jest idealnym materiałem na męża jak i przyjaciela, gdy się go bliżej pozna. Podziwiam w nim siłę i determinacje.

Different.
Moim ulubionym bohaterem, jest Zayden Williams z seri "Students" Uwielbiam jego humor, inteligencje i seksapil. Do tego jest niesamowiście mądrym i odpowiedzialnym człowiekiem, ma na głowie opiekę nad młodszym bratem, problemy z ojcem kryminalistą, przewodzenie na studiach i jeszcze problemy z Rosie. Mimo wszystkiego co go spotkało w dzieciństwie, wyrósł na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój wybór padł na Monikę Osińską (Osę) główną bohaterkę true cirme ‘Historia na śmierć i życie’. Dlatego, że lektura pozwoliła mi zupełnie inaczej spojrzeć na życie, wybory jakich dokonujemy oraz kary jakie ponosimy.   
Bohaterka wywarła na mnie ogromne wrażenie ponieważ:  
- Monika pomimo swojego błędu z młodości dokonała ogromnej pracy nad sobą, nad swoim charakterem, emocjami, wartościami, całym swoim życiem,  
- pozostaje wdzięczna za życie i podejmuje walkę o polepszenie swojej sytuacji chociaż wcześniej uważała inaczej, 
- pomimo poniesionych konsekwencji, zagubienia, nagonki publicznej i wielu krzywd podniosła się, obudziła w sobie pokłady dobra, pozostała człowiekiem otwartym na innych ludzi,  
- miała w sobie wielką siłę, aby opowiedzieć historię swojego życia, przyznać się do porażek i zgodziła się podzielić nimi ze światem,  
 - dzięki jej historii zmieniłam perspektywę, lepiej zrozumiałam system więziennictwa, osoby osadzone oraz wymiar kar i sądownictwo,  
 - Osa nie pozwala zapomnieć, że do każdego człowieka oraz jego losów powinniśmy podchodzić z empatią, niezależnie od tego  jaką wyrobimy sobie opinię po jednorazowym czynie, czy też kontakcie z drugim człowiekiem,  
- swoją postawą, pokazała że surowe ocenianie ludzi, ‘przykładanie łatek’ które zostają na zawsze nie są fair w stosunku do innego człowieka, powodując tylko cierpienie.    
 

Mój wybór padł na Monikę Osińską (Osę) główną bohaterkę true cirme ‘Historia na śmierć i życie’. Dlatego, że lektura pozwoliła mi zupełnie inaczej spojrzeć na życie, wybory jakich dokonujemy oraz kary jakie ponosimy.   
Bohaterka wywarła na mnie ogromne wrażenie ponieważ:  
- Monika pomimo swojego błędu z młodości dokonała ogromnej pracy nad sobą, nad swoim charakterem,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pokochałam Viv - główną bohaterkę książki "Legendy i latte" - za jej siłę (nie, nie tą fizyczną, chociaż i takiej siły Viv nie brakuje), odwagę i mądrość. Wiem, oczywiście, że książka Travisa Baldree to "comfort read" i wszystko musi się tu skończyć dobrze. Ale dzięki Viv i Tandri znowu udaje się uwierzyć w bajki i poczuć ciepło na sercu.
 "Orczyca przykucnęła przed nim. 
- Mówiłam ci, że najlepsi zasługują na najlepsze. 
Objął oburącz jej ramię, uścisnął szybko i zniknął w spiżarni.
Viv poczuła, że coś ściska ją w gardle."
To akurat fragment o tym jak szczurołak Naparstek dostaje nowe piece do wypieku łakoci serwowanych do podawanej przez Viv kawy.  Ale, no właśnie: najlepsi zasługują na najlepsze, a każdy z nas zasługuje na swoją bajkę i życie w dobrym świecie. 

Pokochałam Viv - główną bohaterkę książki "Legendy i latte" - za jej siłę (nie, nie tą fizyczną, chociaż i takiej siły Viv nie brakuje), odwagę i mądrość. Wiem, oczywiście, że książka Travisa Baldree to "comfort read" i wszystko musi się tu skończyć dobrze. Ale dzięki Viv i Tandri znowu udaje się uwierzyć w bajki i poczuć ciepło na sercu.
 "Orczyca przykucnęła przed nim. 
-...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jednym z moich głosów na Książkę Roku 2023 jest głos na "Chłopki. Opowieść o naszych babkach", książka o przetrwaniu kobiet! O sile, o ciężkiej pracy, o wyzbyciu się kobiecości, o trudnych dzieciństwach, przemocowych małżeństwach, braku marzeń! Po lekturze książki nie można nie doceniać poprzednich pokoleń, tego co wniosły kobiety do społeczeństwa i za jaką cenę. Dzięki naszym babkom MY możemy głosować w wyborach, być niezależne, mieszkać same, podejmować własne decyzje i żyć jak chcemy! Za lekturę dziękuję Joannie Kuciel-Frydryszak, dobra robota! 

Jednym z moich głosów na Książkę Roku 2023 jest głos na "Chłopki. Opowieść o naszych babkach", książka o przetrwaniu kobiet! O sile, o ciężkiej pracy, o wyzbyciu się kobiecości, o trudnych dzieciństwach, przemocowych małżeństwach, braku marzeń! Po lekturze książki nie można nie doceniać poprzednich pokoleń, tego co wniosły kobiety do społeczeństwa i za jaką cenę. Dzięki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój wybór padł na bohaterki zbiorowe czyli chłopki z reportażu Joanny Kuciel- Frydryszak. Zagłosowałam na tą książkę, ponieważ zrobiła na mnie ogromne wrażenie i uważam,że jest to jedna z najlepszych książek przeczytanych w 2023 roku. Chłopki, kobiety które na swoich barkach dźwigały o wiele więcej niż powinny. To one tak naprawdę odpowiedzialne były za rodzinę, dzieci, gospodarstwo. Aby ulżyć rodzicom zazwyczaj żyjącym w biedzie, od najmłodszych lat pomagały pracując ,,na służbie '' u bogatszych gospodarzy. Marzenia i pragnienia nie były dla chłopek, ich los był z góry przesądzony, musiały wyjść za mąż , zazwyczaj z obowiązku a karta przetargową były morgi i zasobność chłopki/ chłopa. Kobiety pracowały na roli wcale nie lżej od swoich mężów czy ojców, a do tego musiały zająć się dziećmi , ogarnąć dom i przygotować posiłek. Ktoś może powiedzieć, że i teraz kobiety robią to wszystko, tak, ale postęp techniczny i normy obyczajowe sprawiły, że kobieta współczesna ma łatwiej i szybciej. Obecnie emerytki mogą cieszyć się życiem, realizować swoje pasje a chłopki z czasów II RP na starość, kiedy już przestały być użyteczne musiały chodzić ,,na żebry", a w najlepszym przypadku siedzieć kątem u któregoś z krewnych na ,,darmowym garnuszku ''. Chłopki , nasze babcie i prababcie to prawdziwe siłaczki, chylę czoła i podziwiam te ciche bohaterki codzienności.

Mój wybór padł na bohaterki zbiorowe czyli chłopki z reportażu Joanny Kuciel- Frydryszak. Zagłosowałam na tą książkę, ponieważ zrobiła na mnie ogromne wrażenie i uważam,że jest to jedna z najlepszych książek przeczytanych w 2023 roku. Chłopki, kobiety które na swoich barkach dźwigały o wiele więcej niż powinny. To one tak naprawdę odpowiedzialne były za rodzinę, dzieci,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej