"Mam niespełna trzynaście lat i duszę trzynastolatki".
Jest to zdanie z młodzieżowej książki "Trzynastka na karku" Katarzyny Majgier. To zdanie tak mocno zapadło mi w pamięć ze względu na to, że mając te 12-13 lat, czytałam je chyba z 20 razy i nie mogłam uwierzyć, że dostałam książkę w której trzynastolatka na pierwszej stronie chwali się DUSZENIEM dorosłych kobiet. Byłam tym totalnie przerażona ale niesamowicie zaintrygowana. Szybko jednak okazało się, że książka nie ma w sobie nic z młodzieżowego kryminału ;) Sięgając po książkę dopiero kolejny raz zorientowałam się, że chodzi o duszę a nie o duszenie. Minęło ponad 15 lat odkąd czytałam tę książkę i jest to jedyne zdanie otwierające książkę, które jestem w stanie przywołać z pamięci. 

"Mam niespełna trzynaście lat i duszę trzynastolatki".
Jest to zdanie z młodzieżowej książki "Trzynastka na karku" Katarzyny Majgier. To zdanie tak mocno zapadło mi w pamięć ze względu na to, że mając te 12-13 lat, czytałam je chyba z 20 razy i nie mogłam uwierzyć, że dostałam książkę w której trzynastolatka na pierwszej stronie chwali się DUSZENIEM dorosłych kobiet. Byłam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

,,Zastanawiam się, jaki dźwięk wydałaby szklanka, gdybym roztrzaskała mu ją na łbie”. To zdanie z ,,November 9” autorstwa Colleen Hoover. Wybrałam je, ponieważ zawiera w sobie pewną przewrotność, ale zarazem lekkość. Ukazuje nie tylko styl pisarski autorki, lecz również stało się dla mnie swoistym symbolem miłości. Pokazuje ono emocje, które każdy z nas posiada. Hoover pisze romanse, ale robi to w taki sposób, że nie powstaje z tego typowe romansidło, lecz historia o ludziach. O wadach i zaletach każdego uczucia. Przedstawia swoje postacie, nie bojąc się sprawić, że nie będą oni idealni. Dzięki temu możemy się poczuć jak jeden z bohaterów. Dostajemy trochę nadziei. Choć czasem miłość, to właśnie chęć uduszenia kogoś gołymi rękoma, to także wybór i decyzja bycia właśnie z tą, konkretną osobą, mimo że czasem naprawdę nie wiemy, dlaczego akurat tę osobę wybrało nasze serce. Przeciwności losu się pojawiają i każdy z nas ma w relacji ciężkie momenty, ale miłość sprowadza się do wyboru. Czy to jest właśnie ta osoba, z którą chcę być mimo tego, że czasem doprowadza mnie do szału?

,,Zastanawiam się, jaki dźwięk wydałaby szklanka, gdybym roztrzaskała mu ją na łbie”. To zdanie z ,,November 9” autorstwa Colleen Hoover. Wybrałam je, ponieważ zawiera w sobie pewną przewrotność, ale zarazem lekkość. Ukazuje nie tylko styl pisarski autorki, lecz również stało się dla mnie swoistym symbolem miłości. Pokazuje ono emocje, które każdy z nas posiada. Hoover...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Wszystko to zdarzyło się mniej więcej naprawdę. " Kurt Vonnegut "Rzeźnia nr 5" 
 I po tym poczatku wiemy, że mimo wplecenia w powieść elementów science fiction, mimo skoków w czasie głównego bohatera, ta najbardziej mroczna i okrutna część nie jest wytworem wyobraźni pisarza. To jedno zdanie- żeby nie zapomnieć. Charakterystyczna dla autora groteska i satyryczne spojrzenie, to tylko sposób na przywołanie bolesnych wspomnień. Wojna była prawdziwa. Śmierć i okrucieństwo byly prawdziwe. 
Nie zaczęłam poznawać Kurta Vonneguta od tej książki. Tak jak on potrzebował czasu do jej napisania, tak i ja musiałam dojrzeć, by ją przeczytać. To książka, która zostaje już na zawsze...

"Wszystko to zdarzyło się mniej więcej naprawdę. " Kurt Vonnegut "Rzeźnia nr 5" 
 I po tym poczatku wiemy, że mimo wplecenia w powieść elementów science fiction, mimo skoków w czasie głównego bohatera, ta najbardziej mroczna i okrutna część nie jest wytworem wyobraźni pisarza. To jedno zdanie- żeby nie zapomnieć. Charakterystyczna dla autora groteska i satyryczne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Większość podróżnych najpóźniej w kolejce do kasy znało cel podróży i nabywało bilet w obie strony, jednak dla Caitlin Brogan bilety powrotne zawsze kupowała Śmierć."

To zdecydowanie moje ukochane zdanie na otwarcie książki „Inspektor i Złodziejka”, ponieważ… napisałam je sama i jestem z niego szalenie dumna! A teraz powieść stoi na półce i przypomina mi, że marzenia warto spełniać, nawet jeśli zajmuje to wiele lat i wyrzeczeń. Co więcej, stworzyłyśmy tę historię razem z moją wieloletnią przyjaciółką, Asią, więc odbyłyśmy tę podróż razem, wiele się od siebie ucząc w czasie procesu planowania, pisania i redakcji książki, a teraz z radością zbieramy kolejne recenzje.

Pierwsze zdanie „Inspektora i Złodziejki” stanowi zapowiedź wiecznej ucieczki bohaterki przed bolesnymi konsekwencjami własnych czynów - najpierw z Dublina, później z Petersburga, aż dociera do Londynu, gdzie w 1900 roku rozpoczyna się akcja powieści. Wstęp idealnie pasuje zarówno do historii Caitlin, jak i nazwy całej trylogii „Londyn-Dublin-Petersburg”. A ze Śmiercią bohaterka spotka się jeszcze niejeden raz…Link do „Inspektora i Złodziejki”:https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5060553/inspektor-i-zlodziejka

Justyna

„Większość podróżnych najpóźniej w kolejce do kasy znało cel podróży i nabywało bilet w obie strony, jednak dla Caitlin Brogan bilety powrotne zawsze kupowała Śmierć."

To zdecydowanie moje ukochane zdanie na otwarcie książki „Inspektor i Złodziejka”, ponieważ… napisałam je sama i jestem z niego szalenie dumna! A teraz powieść stoi na półce i przypomina mi, że marzenia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Amerigo Bonasera sat in New York Criminal Court Number 3 and waited for justice.
Jest to kawał poruszającej literatury. A jeśli książka ma wywrzeć jakikolwiek wpływ na czytelnika, to przede wszystkim musi coś w nim poruszyć. Puzo genialnie przedstawił smutną bezsilność czekania na gorzkie zwycięstwo. Którego ostatecznie czekającemu odmówiono. Dlatego pierwsze zdanie wspaniale spina się ze zdaniem kończącym ten rozdział. For justice we must go on our knees to Don Corleone.

Amerigo Bonasera sat in New York Criminal Court Number 3 and waited for justice.
Jest to kawał poruszającej literatury. A jeśli książka ma wywrzeć jakikolwiek wpływ na czytelnika, to przede wszystkim musi coś w nim poruszyć. Puzo genialnie przedstawił smutną bezsilność czekania na gorzkie zwycięstwo. Którego ostatecznie czekającemu odmówiono. Dlatego pierwsze zdanie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Jest to książka o mojej matce, i z tego powodu nie będzie zbyt wesoła. Kiedyś sądziłem, że ludzi pamiętamy, dopóki możemy ich opisać. Teraz myślę, że jest odwrotnie: są z nami, dopóki nie umiemy tego zrobić. Dopiero martwych ludzi mamy na własność, zredukowanych do jakiegoś obrazka czy kilku zdań.” Książka Marcina Wichy „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” rozpoczyna się tak pięknie, że nie sposób zamieścić tu tylko jedno zdanie. Pięknie… a zarazem tak dosadnie przerażająco. Po przeczytaniu tego fragmentu od razu zdałam sobie sprawę z tego, iż nie będzie to szybka czytanka w ramach relaksu, tylko pozycja którą trzeba przeczytać i wynieść z niej wspaniałą lekcję. Piękno zawarte w słowach autora przesiane jest tęsknotą za bliską osobą, ale także żalem i nienawiścią do niej. Za to, że nie była idealna, a mimo to pozostawia wielką pustkę. Myślę, że właśnie dlatego ten fragment jest tak ujmujący. Autor doskonale zmierzył się z tym z czym spotykamy się my - zwykli ludzie, tylko że nie zawsze umiemy się do tego przyznać przed innymi a zwłaszcza przed samym sobą.

„Jest to książka o mojej matce, i z tego powodu nie będzie zbyt wesoła. Kiedyś sądziłem, że ludzi pamiętamy, dopóki możemy ich opisać. Teraz myślę, że jest odwrotnie: są z nami, dopóki nie umiemy tego zrobić. Dopiero martwych ludzi mamy na własność, zredukowanych do jakiegoś obrazka czy kilku zdań.” Książka Marcina Wichy „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” rozpoczyna się tak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Dziewczyna ucieka, by ocalić życie" - Niewidzialne życie Addie Larue.
To piękna książka, która porwała mnie od tego właśnie pierwszego zdania. Wiele razy w życiu zdarzyło mi się uciekać, aby ocalić życie, dlatego kiedy zaczęłam tą książkę, od razu się w niej zakochałam. Czasami, najlepszym wyjściem z sytuacji, jest właśnie wyjście. 

"Dziewczyna ucieka, by ocalić życie" - Niewidzialne życie Addie Larue.
To piękna książka, która porwała mnie od tego właśnie pierwszego zdania. Wiele razy w życiu zdarzyło mi się uciekać, aby ocalić życie, dlatego kiedy zaczęłam tą książkę, od razu się w niej zakochałam. Czasami, najlepszym wyjściem z sytuacji, jest właśnie wyjście. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

" - Jak by pani zareagowała na wiadomość, że pani sąsiad to homo sapiens?"
To pierwsze zdanie z "Imienin" Małgorzaty Musierowicz. Piekielnie zgrabne pytanko, osobiście ułożone przez Tygryska i użyte w małej sondzie ulicznej dla Borejko-Station. Uwielbiam całą twórczość Musierowicz, ale to pytanie szczególnie, bo zarówno ono, jak i cała scena z jego udziałem świetnie łączy trzy elementy -  niewiedzę ludzi, monotematyczne skojarzenia ze słowem "homo" (ludzie od razu oceniają, że chodzi o homoseksualistów), no i genialny, genialny humor, bo po przeczytaniu odpowiedzi, jakich ludzie na to pytanie udzielali, można dosłownie paść ze śmiechu.

" - Jak by pani zareagowała na wiadomość, że pani sąsiad to homo sapiens?"
To pierwsze zdanie z "Imienin" Małgorzaty Musierowicz. Piekielnie zgrabne pytanko, osobiście ułożone przez Tygryska i użyte w małej sondzie ulicznej dla Borejko-Station. Uwielbiam całą twórczość Musierowicz, ale to pytanie szczególnie, bo zarówno ono, jak i cała scena z jego udziałem świetnie łączy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

“Marina powiedziała mi kiedyś, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.”— Carlos Ruiz Zafon – Marina
Jedno ze zdań, które zapamiętałem bo jest niezwykle przewrotne. Każdy z nas ma przecież  wspomnienia, jedne są cudowne, inne bywają bolesne i bardzo trudne. Psychika każdego z nas jest inna, z reguły do tych dobrych często wracamy i je pielęgnujemy, te trudne dla niektórych często są jak fatum i nie pozwalają o sobie zapomnieć. Bywają też ludzie którzy po prostu o nich zapominają, godząc się z przeszłością.Myślę jednak, że jest wiele osób do których i ja się zaliczam, którzy wracając do  wspomnień,
rozkładają je na atomy i zadają sobie pytania A co by było gdyby?   

“Marina powiedziała mi kiedyś, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.”— Carlos Ruiz Zafon – Marina
Jedno ze zdań, które zapamiętałem bo jest niezwykle przewrotne. Każdy z nas ma przecież  wspomnienia, jedne są cudowne, inne bywają bolesne i bardzo trudne. Psychika każdego z nas jest inna, z reguły do tych dobrych często wracamy i je pielęgnujemy, te trudne dla...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Nie po raz pierwszy w domu przy Privet Drive numer cztery śniadanie przerwała awantura."
"Harry Potter i Komnata Tajemnic", J.K. Rowling

Dziwicie się zapewne dlaczego nie jest to cytat z pierwszej części przygód o młodym czarodzieju. Już spieszę z wyjaśnieniem.
Mam ogromny sentyment do tej części powieści, ponieważ to od niej zaczęłam czytać serię o Harrym Potterze. Dlaczego? Pożyczyła mi ją kuzynka na wycieczce do Poznania w 5 klasie szkoły podstawowej i wtedy rozpoczęła się moja miłość do czytania książek.
Wcześniej oczywiście czytałam różne powieści, ale to "Harry Potter i Komnata Tajemnic" porwała mnie bez reszty. Jest pierwszą książką dla której zarwałam noc czytając, a następnie pochłonęłam kolejne części tej serii.

Nie wiem kiedy rozpoczęłam czytanie, ale to dzięki wyżej wymienionej książce rozpoczęła się moja miłość do książek. 

"Nie po raz pierwszy w domu przy Privet Drive numer cztery śniadanie przerwała awantura."
"Harry Potter i Komnata Tajemnic", J.K. Rowling

Dziwicie się zapewne dlaczego nie jest to cytat z pierwszej części przygód o młodym czarodzieju. Już spieszę z wyjaśnieniem.
Mam ogromny sentyment do tej części powieści, ponieważ to od niej zaczęłam czytać serię o Harrym Potterze....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej