Podczas długich spacerów, na które z przyjaciółką chodzę,
Ciekawe miejsca w Radomiu odkrywamy po drodze.
Nie są one na pierwszy rzut oka widoczne,
Więc żeby je zobaczyć trzeba w zaułki miasta udać się mroczne.
Na starych kamienic dziedzińcach
Co świadkami wielu były historii,
Odkryć możemy powojennego Radomia pamiątki.
Podczas jednej z kamienic zwiedzaniu,
A było to chyba w maju
Dowiedziałyśmy, że w Domu Glogierów
W czasie wojny zasiadało wielu niemieckich oficerów.
"Hotel Transylwania" bo tak jest ten budynek nazywany,
Był kiedyś ze Szkoły Rysunku, Malarstwa i Rzeźby znany.
I pan Wacław Dobrowolski co szkołę tę założył,
Wiele pracy w naukę młodego pana Wajdy włożył.
Idąc dalej, do ulicy Moniuszki dojdziemy
Gdzie na dziedzińcu jednej z kamienic kuczkę odkryjemy.
Jest to konstrukcja wynikająca z żydowskiej kultury,
O których więcej możemy się dowiedzieć z bardzo ciekawej lektury,
Która przez pana Marcina Kępę została napisana
I pod tytułem "Balkony. Siedem opowieści o żydowskim Radomiu" została wydana.
Jeszcze dużo przed nami sekretów do odkrycia,
I mam nadzieję, że starczy nam na to życia.  😀

Podczas długich spacerów, na które z przyjaciółką chodzę,
Ciekawe miejsca w Radomiu odkrywamy po drodze.
Nie są one na pierwszy rzut oka widoczne,
Więc żeby je zobaczyć trzeba w zaułki miasta udać się mroczne.
Na starych kamienic dziedzińcach
Co świadkami wielu były historii,
Odkryć możemy powojennego Radomia pamiątki.
Podczas jednej z kamienic zwiedzaniu,
A było to chyba w...

  Jedną z ciemnych stron mojego miasta są liczne przejazdy
kolejowe. Dębiec - dzielnicę, w której dorastałem łączyło z resztą miasta kilka
takich szlabanów. Jeden z nich został wkrótce zastąpiony mostem, a drugi
tunelem samochodowym. Ale i tak pozostało ich sporo, bo sieć kolejowa w naszym
mieście jest dosyć skomplikowana.
Innym minusem Dębca i sąsiedniej Wildy były liczne grupy
 często podchmielonych wyrostków zaczepiających spokojnych obywateli, a
zwłaszcza dzieci i nastolatków. W dzieciństwie dotknęło to mnie kilkakrotnie.   

  Jedną z ciemnych stron mojego miasta są liczne przejazdy
kolejowe. Dębiec - dzielnicę, w której dorastałem łączyło z resztą miasta kilka
takich szlabanów. Jeden z nich został wkrótce zastąpiony mostem, a drugi
tunelem samochodowym. Ale i tak pozostało ich sporo, bo sieć kolejowa w naszym
mieście jest dosyć skomplikowana.
Innym minusem Dębca i sąsiedniej Wildy były liczne...

U mnie na wsi nie ma takich miejsc (a może jeszcze o nich nie wiem?), jednak dojeżdżając do miejsca w którym pracuje mijam zawsze po drodze dom. Dom piękny nowoczesny - jednak wiele lat stał niezamieszkany, od znajomej katechetki wiem, że ksiądz w nim był i poddawał egzorcyzmom, w domu bowiem latało w nocy wszystko, talerze z szafek, krzesła same się przesuwały, sztućce także. Niczym w horrorze. Po egzorcyzmach zamieszkała tam rodzina i mieszka już z 5 lat. Dom nie jest sam.
Jednak w pobliskiej okolicy jest drugi, był budowany z samych drogich materiałów, jednak przez różne dziwne rzeczy nie został wykończony, jednak tuż przy nim właściciele wybudowali drugi i tam mieszkają spokojnie. W miejscu "strasznego" domu stoi natomiast bez okien, surowy. Widać, że miał zadatki na piękny domek.  

U mnie na wsi nie ma takich miejsc (a może jeszcze o nich nie wiem?), jednak dojeżdżając do miejsca w którym pracuje mijam zawsze po drodze dom. Dom piękny nowoczesny - jednak wiele lat stał niezamieszkany, od znajomej katechetki wiem, że ksiądz w nim był i poddawał egzorcyzmom, w domu bowiem latało w nocy wszystko, talerze z szafek, krzesła same się przesuwały, sztućce...

 Wola Libertowska-z pozoru
mała,cicha –spokojna miejscowość , ale nie według starszych
pokoleń.
Przed laty kilkanaście pokoleń wstecz doszło tutaj do morderstwa.Zastrzelono niewinnego mężczyznę.Do tej pory sprawcy
oficjalnie nie odnaleziono , ale były pewne teorie… Potencjalnym
zamachowcem okazał się być znajomy rodziny. Nie został on ukarany
przez wymiar sprawiedliwości ale przez siostrę zmarłego poprzez
klątwę , która miała dotknąć każde jego pokolenie – każdego
z potomków miało spotykać nieszczęście, ubóstwo-wszystko co
najgorsze..

-Według starszych mieszkanek z którymi przeprowadziłam wywiad-od tej pory we wsi dzieją się różne dziwne rzeczy takie jak halucynacje
niektórych mieszkańców doprowadzające ich do samobójstwa,przepowiadające tragedię sny czy odgłosy takie jak
płacz dziecka ,dzwonki i kołatania w drzwi czy tupanie. Nie
zapominajmy o „miejscowej czarownicy”, która samym wzrokiem
potrafi rzucić urok..Czasem na tej wsi dzieją się dziwne rzeczy
ale czy to tylko legendy opowiadane niegrzecznym dzieciom czy
prawdziwy bieg wydarzeń dowiedzą się Państwo dopiero w następnym
artykule do tego czasu uważajcie na siebie i unikajcie kontaktu
wzrokowego z podejrzanymi!*Gazeta
Strachy na lachy” 

 Wola Libertowska-z pozoru
mała,cicha –spokojna miejscowość , ale nie według starszych
pokoleń.
Przed laty kilkanaście pokoleń wstecz doszło tutaj do morderstwa.Zastrzelono niewinnego mężczyznę.Do tej pory sprawcy
oficjalnie nie odnaleziono , ale były pewne teorie… Potencjalnym
zamachowcem okazał się być znajomy rodziny. Nie został on ukarany
przez wymiar sprawiedliwości...

Podkrakowska wieś. Wiele się tu działo w wojennych czasach. Naprzeciwko mojego dom podczas drugiej wojny światowej był masowy grób. Moja prababcia opowiadała mi, że widziała jak zabijają ludzi, a potem tam zakopują. Pamiętała, jak zastrzelono kobietę w kolorowej chustce na głowie i tam zakopano, a potem, po wojnie rzuciła jej się w oczy ta sama chustka przy ekshumacji zwłok... Widziała, jak na zakopywanych ludziach drgała ziemia. Jak zmuszano Polaków do zabijania sąsiadów. Jak obok wybuchł dom, w którym trzymano granaty. Nieszczęśliwym trafem przebywała tam kobieta w ciąży - po śmierci nadal ruszało się dziecko w jej brzuchu.... Na takich mrocznych historiach wyrosłam, w otoczeniu byłych grobów i miejsc, w których strzelano do ludzi. Nieopodal lasu z grobem nieznanego żołnierza. W którym to lesie 15 lat temu samobójstwo popełniła młoda kobieta, 9 lat temu powiesił się zdesperowany biznesman, a 7 lat temu znaleziono worek z zwłokami staruszki... To jest mroczna strona mojej małej urokliwej wioski osadzonej w turystycznej okolicy. A co dla mnie było szczególnie wstrząsające? Gdy podczas prac w ogródku znajdowałyśmy elementy biżuterii - pojedyncze czerwone korale, bransoletkę z bursztynu, zapięcie od staromodnych kolczyków, a mój tata zużyte naboje....

Podkrakowska wieś. Wiele się tu działo w wojennych czasach. Naprzeciwko mojego dom podczas drugiej wojny światowej był masowy grób. Moja prababcia opowiadała mi, że widziała jak zabijają ludzi, a potem tam zakopują. Pamiętała, jak zastrzelono kobietę w kolorowej chustce na głowie i tam zakopano, a potem, po wojnie rzuciła jej się w oczy ta sama chustka przy ekshumacji...

W historii Krakowa nie brakuje mrocznych tajemnic. Morderstwa, zaginięcia, porwania. Internet aż kipi od podcastów, filmów i wywiadów na ten temat. Poznałam ich już wiele, jednak na zawsze w głowie utkwiła mi historia zaginięcia informatyków. Czy to tylko zbieg okoliczności, że zaginęło kilku mężczyzn urodzonych w tym samym, 1983 roku? Miejska legenda czy może ofiary seryjnego mordercy?  Mimo, że od tych wydarzeń minęło już sporo czasu, historia ta mrozi mi krew w żyłach. Przypomina  mi się ona zawsze wtedy, gdy nasz przyjaciel, informatyk-programista, wychodzi od nas po zakrapianej imprezie i mimo nalegań, gróźb i próśb decyduje się wrócić do domu nocnym autobusem, zamiast wezwać taksówkę.  Nie chcę pamiętać chwili, w której straciłam kontakt z mężem, którego miałam odebrać po imprezie firmowej firmy IT, kiedy - a jakże! -  wbrew moim prośbom zdecydował się wracać pieszo. Zwłaszcza, że kilka miesięcy wcześniej prowadzone były poszukiwania mężczyzny, który z takiej imprezy do domu nie wrócił i też zdecydował się na spacer brzegiem Wisły. Na szczęście w przypadku mojego męża wszystko dobrze się skończyło. 

W historii Krakowa nie brakuje mrocznych tajemnic. Morderstwa, zaginięcia, porwania. Internet aż kipi od podcastów, filmów i wywiadów na ten temat. Poznałam ich już wiele, jednak na zawsze w głowie utkwiła mi historia zaginięcia informatyków. Czy to tylko zbieg okoliczności, że zaginęło kilku mężczyzn urodzonych w tym samym, 1983 roku? Miejska legenda czy może ofiary...

Jest taki polski film Juma opowiadający o życiu przygranicznym - idealnie wpisuje się w historię Rzepina. Jest tu kilka uliczek, na których to za czasów świetności kontroli granicznych powstało bardzo wiele ładnych domów, w których mieszkają byli bądź obecni celnicy. Ulice zwane "złodziejowem".... Miasto, w którym kilka razy w roku sadzone są tysiące kolorowych "jednorazowych" kwiatów typu bratki a staż pożarna musi zbierać złom by uzbierać na nowe oświetlenie do samochodu...

Jest taki polski film Juma opowiadający o życiu przygranicznym - idealnie wpisuje się w historię Rzepina. Jest tu kilka uliczek, na których to za czasów świetności kontroli granicznych powstało bardzo wiele ładnych domów, w których mieszkają byli bądź obecni celnicy. Ulice zwane "złodziejowem".... Miasto, w którym kilka razy w roku sadzone są tysiące kolorowych...

W Krakowie jest Kamieniołom Liban. Stosunkowo mało mieszkańców mojego miasta była w nim, ja sama po latach się tam wybrałam. Jest to smutne miejsce, które cały czas nosi pamięć po tragicznych czasach kiedy był tam przymusowy obóz pracy (Konzentrationslager Plaszow bei Krakau). Spacerując tam można natknąć się na pozostałości po budowlach, ale też część elementów takich jak rzucająca się w oczy i robiąca  wielkie wrażenie droga z macew (są replikami) było stworzona na potrzeby filmu "Lista Schindlera" z 1993 roku czy resztki ogrodzenia z drutami kolczastymi. 
Można powiedzieć, że teraz to miejsce jest miejscem widmem tragicznej historii, a mimo to przyroda sprawia, że wygląda pięknie. Podczas zimy tworzą się zamarznięte wodospady, po deszczu jeziora, w czerwcu latają świetliki. Łatwo wówczas zapomnieć gdzie się jest. Ale naszym obowiązkiem jest utrzymywać pamięć o zbrodniach ludzkości i mroku, który wsiąknął w kamień gdzie ludzie byli zmuszani do strasznej pracy i umierali tu ograbieni z godności. 

W Krakowie jest Kamieniołom Liban. Stosunkowo mało mieszkańców mojego miasta była w nim, ja sama po latach się tam wybrałam. Jest to smutne miejsce, które cały czas nosi pamięć po tragicznych czasach kiedy był tam przymusowy obóz pracy (Konzentrationslager Plaszow bei Krakau). Spacerując tam można natknąć się na pozostałości po budowlach, ale też część elementów takich jak...

Mieszkam w domu, w którym straszy. Jest do dom jednorodzinny, wpisany na listę zabytków, znajdujący się w najstarszej części miasta czyli w samym centrum. Ma 90lat. Niewiele jest takich domów w mieście, większość nie przetrwała wojny. Jego historii nie znam, jak i nie jestem w stanie odtworzyć listy jego właścicieli choć jestem pewna że niektórzy z nich mieszkają z nami dalej. Początkowo myślałam że to moja wyobraźnia. Nie dziwcie mi się nie raz słyszałam że z Księżyca spadłam. Co widziałam? Psa. Biegającego po domu psa. Kiedyś przyszedł ksiądz na kolędę. Usadowił się w fotelu i nagle podwija sutannę, patrzy pod nogi i pyta: piesek czy kotek? Nie mamy zwierząt-odparłam. Dziwne-skwitował-wydawało mi się że widzę psa. Na koniec kolędy wyświęcił dom a psisko zniknęło. Więc gdybyście się jeszcze zastanawiali czy zwierzęta mają duszę to odpowiedź już znacie. Ale biegających po domu dusz jest więcej.Przyjechała do mnie szwagierka. Nocowała w pokoju z balkonem. Rano przy śniadaniu skwitowała-nigdy więcej. Nic nie spałam. Ciągle słyszałam że ktoś biega piętro wyżej, jakby się dzieci po domu goniły. Ale o4 w nocy? Jak przysnęłam to obudziły mnie hałasy jakby ktoś szafy przestawiał. Co jest wyżej? Strych-odpowiedziałam. Jak ty możesz tu mieszkać tu straszy!A czego mam się bać?Mam czyste sumienie. Szwagierka na noc więcej nie została. A zatem wszystkich odważnych zapraszam do Swarzędza. Wiecie że Napoleon zostawił u mnie monetę na strychu? Ale to już opowieść na inny konkurs   

Mieszkam w domu, w którym straszy. Jest do dom jednorodzinny, wpisany na listę zabytków, znajdujący się w najstarszej części miasta czyli w samym centrum. Ma 90lat. Niewiele jest takich domów w mieście, większość nie przetrwała wojny. Jego historii nie znam, jak i nie jestem w stanie odtworzyć listy jego właścicieli choć jestem pewna że niektórzy z nich mieszkają z nami...

Jest w Białymstoku dzielnica, przed wojną miasto kolejarzy, którą ja na własne potrzeby nazywam szemraną. Ale to nie wszystko. Jakiś czas temu w piątek wieczorem chyba letnią porą udałam się w samo epicentrum tej dzielnicy z aparatem fotograficznym nazywane przez miejscowych trójkątem bermudzkim. I tak trafiłam na dziwne modły przed budynkiem, który miał być jakimś kościołem, a do końca nie był, też jakąś szkołę z napisem Św. Kazimierza z dziwnym obrazkami na ścianach i rowerami. Poza tym jakieś wypalone budynki, szkoła w której dawno nie było żadnych lekcji i obraźliwe stare dla policji napisy, aha i mała dziewczynka, trochę dziwnie ubrana, która chciała wejść w obiektyw. Werr place... I to wszystko to białostockie Starosielce nazywane Meksykiem...

Jest w Białymstoku dzielnica, przed wojną miasto kolejarzy, którą ja na własne potrzeby nazywam szemraną. Ale to nie wszystko. Jakiś czas temu w piątek wieczorem chyba letnią porą udałam się w samo epicentrum tej dzielnicy z aparatem fotograficznym nazywane przez miejscowych trójkątem bermudzkim. I tak trafiłam na dziwne modły przed budynkiem, który miał być jakimś...