Hej, zastanawiacie się pewnie kim jestem? (jeżeli nie, to możecie zamknąć tą książkę, ponieważ i tak Wam to powiem). Był rok 1948 a ja ( o zgrozo) zostałam wysłana do Hiszpanii, aby uczyć się jak machać ostrym kijkiem, to nie była moja decyzja, wolałabym zostać w kraju i mieć oko na mojego ojca, coś mi się wydaje, że nie jest ze mną do końca szczery. Zawsze czułam, że się coś przede mną ukrywa, ale nie tym razem. Mam dość siedzenia w spokoju na tyłku i czekanie na rozwój wydarzeń (pomyślicie sobie uczysz się szermierki, sama nie wiesz co mówisz. Czyżby? Ja ukryta w Hiszpani ucząca się tego cudownego sportu, ale nie mogąca wrócić do rodzinnego kraju, czuje się jak więzień i uciekinier, bo wiecie, nie dzieje się tam teraz dobrze. Nikt o tym nie mówi, wszyscy ukrywają, ale panuje wojna domowa. Teraz rozumiecie? Mogą mnie tu trzymać nawet latami, kiedy tam każda pomoc się liczy.) Mój plan jest prosty wrócić do rodziny, a mój nauczyciel mi w tym pomoże. Jeszcze o tym nie wie, ale to zrobi, albo nie nazywam się Amber Baas. Mówili o mnie różne rzeczy, nie zawsze wszystkie były prawdzie, ale jedna rzecz się zgadzała i nigdy nikt w to nie wątpił, nie byłam tchórzem i ZAWSZE dopinałam obranego celu. I wiecie co? Udało mi się a to co tam zobaczyłam przerosło moje najgorsze koszmary. Tym razem potrzebowałam pomocy, ale czy byłam gotowa zwrócić się o pomoc do NIEGO? (Nazywał się Jayden i był moim największym koszmarem i niestety tylko on mógł mi pomóc).

Hej, zastanawiacie się pewnie kim jestem? (jeżeli nie, to możecie zamknąć tą książkę, ponieważ i tak Wam to powiem). Był rok 1948 a ja ( o zgrozo) zostałam wysłana do Hiszpanii, aby uczyć się jak machać ostrym kijkiem, to nie była moja decyzja, wolałabym zostać w kraju i mieć oko na mojego ojca, coś mi się wydaje, że nie jest ze mną do końca szczery. Zawsze czułam, że się...

Holenderska dziewczyna
Właśnie tak wszyscy się do mnie zwracają. Nikt nie zwraca się moim imieniem, Zofia. Od lat służę u Państwa Bakkerów. Powroty do domu są jedynie chwilowe, a co najważniejsze nie odnajduję tutaj już swego domu. Wszyscy stali się dla mnie obcy, a moi bliscy zmienili się nie do poznania. Wyjeżdżałam stąd pięć lat temu, gdy wszystko było inne. Miałam być chwilę, ale gdy poznałam rodzinę Bakkerów, a przede wszystkim ich syna, z którym połączyło mnie zakazane uczucie postanowiłam zabawić tam nieco dłużej i tak oto od tego czasu trwam w zakazanym romansie pracując w domu rodzinnym swego kochanka. Nie wiem jak długo uda się nam to ciągnąć. Wszyscy zaczynają na niego naciskać, aby założył rodzinę i się ustatkował, ale nikt z jego bliskich nie będzie zachwycony układaniem sobie życia u boku sprzątaczki... Moje życie skomplikowało się bardziej niżbym mogła to sobie wyobrazić. A teraz wróciłam w odwiedziny do rodzinnego domu i od razu spotykam jego, Tomasza przez którego opuszczałam to miejsce i którego miałam nadzieję nigdy więcej nie spotkać.

Holenderska dziewczyna
Właśnie tak wszyscy się do mnie zwracają. Nikt nie zwraca się moim imieniem, Zofia. Od lat służę u Państwa Bakkerów. Powroty do domu są jedynie chwilowe, a co najważniejsze nie odnajduję tutaj już swego domu. Wszyscy stali się dla mnie obcy, a moi bliscy zmienili się nie do poznania. Wyjeżdżałam stąd pięć lat temu, gdy wszystko było inne. Miałam być...

- Czarna raz - rzuciłem lakoniczne do chłopaka za ladą.
- Na miejscu czy na wynos? - zapytał, jednocześnie poprawiając zielony daszek sieciówki,który mu przekrzywił okulary.
- Na wynos. I nie, nie zbieram punktów - uprzedziłem pytanie, którego wysłuchiwałem codziennie od miesiąca.
Gdy już zaopatrzyłem się w obowiązkową dawkę kofeiny, postawiłem kołnierz mojego płaszcza, z nadzieją że ochroni mnie przed zimnym wiatrem i skierowałem się w stronę rynku.
Lubię Kraków jesienią. Wielkomiejski gwar, grupki studentów, zapach liści spadających z drzew.
Tego roku polubiłem go jeszcze bardziej, bo w centrum rozłożono kramy z okazji międzynarodowego tygodnia, a jeden z nich szczególnie przykuł moją uwagę.
W otoczeniu mnóstwa drewnianych, różnokolorowych chodaków, pamiątkowych wiatraków rodem z Niderlandów i z naręczem tulipanów, stała ona - holenderska dziewczyna.
Jeszcze nigdy nie widziałem tak pięknego uśmiechu jak u niej, a że od kilku dni regularnie przed pracą podchodziłem do niej, by zakupić jednego tulipana, po czym jej go wręczyć, mogłem sycić się tymi obrazami i kolekcjonować je, jak cenne pocztówki.
I choć ona o tym jeszcze nie wie, już wkrótce miała być moją holenderską dziewczyną.

- Czarna raz - rzuciłem lakoniczne do chłopaka za ladą.
- Na miejscu czy na wynos? - zapytał, jednocześnie poprawiając zielony daszek sieciówki,który mu przekrzywił okulary.
- Na wynos. I nie, nie zbieram punktów - uprzedziłem pytanie, którego wysłuchiwałem codziennie od miesiąca.
Gdy już zaopatrzyłem się w obowiązkową dawkę kofeiny, postawiłem kołnierz mojego płaszcza, z...

20-letnia Nora mieszka w miasteczku nieopodal Eindhoven, chodzi tam do szkoły muzycznej gdzie uczy się gry na klarnecie. Wiedzie spokojne życie, ma grupę znajomych, z którymi lubi spotykać się w wolnym czasie. Jej życie odzwierciedla miejsce, w którym żyje, codzienna rutyna jest jak równa kostka brukowa, jej szczerość i naiwność, jak wielkie okna holenderskich domów wzbudzające złudzenie przejrzystości i otwartości okolicznych mieszkańców. Takiego prostego życia z jednej strony można bardzo jej zazdrościć, z drugiej zaś strony powoduje ono grymas zniechęcenia i pogardy dla niej jako przedstawicielki ludzkiej magmy, która nie zastanawia się nad tym, że jest, nie dziękuje za to, że jest, po prostu pusto i bezrefleksyjnie jest, dopóki już jej nie będzie. Pewnie tak by skończyło się jej życie, jako kilka stron zapisanych nutami, które pomazane kredkami zostałyby wyrzucone przez jej dzieci lub wnuki robiące porządki przed sprzedażą domu po zmarłej mateczce. Jednak wydarzenie pewnej deszczowej nocy, krzyk, który zalał spokojną dzielnicę papierowego miasteczka, rozdarł je i wywrócił do góry nogami, stał się przyczyną najdziwniejszego zwrotu akcji w historii życia Nory.. Byłaby to opowieść o życiu, tajemnicza, kryminalna i prowokująca refleksję na ludzkim losem. Krucha i delikatna jak szmer roweru mknącego mokrą od deszczu szosą, owiana aurą spokojnego holenderskiego miasteczka.

20-letnia Nora mieszka w miasteczku nieopodal Eindhoven, chodzi tam do szkoły muzycznej gdzie uczy się gry na klarnecie. Wiedzie spokojne życie, ma grupę znajomych, z którymi lubi spotykać się w wolnym czasie. Jej życie odzwierciedla miejsce, w którym żyje, codzienna rutyna jest jak równa kostka brukowa, jej szczerość i naiwność, jak wielkie okna holenderskich domów...

27.03.2020r. dzień w którym życie zabrało mi nadzieję na lepsze jutro. Do dzisiejszego dnia widzę nagłówki wwiadomościach ,, Tragiczny wypadek! Śmierć poniosło 5 osób" Moi rodzice odeszli! Zostawili mnie w wielu 21 lat bez odpowiedzi - ,, Jak żyć ?"
Ewa bo tak mam na imie, zostałam pełnoprawnym opiekunem mojej młodszej o 10 lat siostry Klary. Musiałam wziąć urlop dziekański, bo nie dałam rady, to wszystko przerosło mnie. Opieka nad siostrą sprawiła, że szybko dorosłam, stałam się odpowiedzialna za jej życie i to ja musiałam odpowiedzieć na jej pytania dotyczące życia. Nie miałam pieniędzy, bo rodzice jak sie okazało nie mieli oszczedności. Dzięki koleżance znalazłam dobrze płatną pracę w klubie HOLENDRESKA ULICA we Wrocławiu. Byłam kelnerką i jak się okazało wraz z wejściem do tego klubu została nadana mi etykieta ,, Holenderska dziewczyna".
Niestety, klub odwiedzali głównie Panowie i w tym ludzie z uczelni co nie było miłym doświadczeniem, ponieważ oni widzieli we mnie nie tylko kelnerkę, ale i tancerkę toples , którą nie byłam. Uśmiechy obleśnych facetów docierały do mnie na ulicy gdy wracałam do domu, słowa ,, Holenderska dziewczyna "wypowiadane z ich ust były jak obelga, ale ja myślałam o tym jako o ,, RODZINIE" która została mi odebrana. Gdy Klara mi zachorowała, wszyscy oddali mi swoje napiwki z jednej nocy, aby mogła być w odpowiednich rękach, w prywatnej klinice. Więc tak jestem ,, Holenderską dziewczyną" .

27.03.2020r. dzień w którym życie zabrało mi nadzieję na lepsze jutro. Do dzisiejszego dnia widzę nagłówki wwiadomościach ,, Tragiczny wypadek! Śmierć poniosło 5 osób" Moi rodzice odeszli! Zostawili mnie w wielu 21 lat bez odpowiedzi - ,, Jak żyć ?"
Ewa bo tak mam na imie, zostałam pełnoprawnym opiekunem mojej młodszej o 10 lat siostry Klary. Musiałam wziąć urlop...

Druga połowa XXI wieku, Anglia. Annę wychowuje samotny ojciec, wysokiej rangi wojskowy, zaangażowany w nowy radykalny ruch polityczny. Wraz z szybkim rozwojem swojej kariery mężczyźnie przybywa nowych wrogów. W końcu - być może z troski o bezpieczeństwo jedynej potomkini, być może w celu usunięcia ze swojej drogi niezdyscyplinowanej dziewczyny - postanawia wysłać córkę do szkoły z internatem. Anna, która do tej pory otrzymywała wyłącznie domowe nauczanie, ma trudności w odnalezieniu swojego miejsca pośród rówieśników. W jej głowie zaczynają rodzić się niepokojące myśli, w których marzy o wyrwaniu się z zepsutego systemu, nawet za cenę destrukcji i chaosu. Dziewczyna odnajduje pokrewną duszę w swoim nauczycielu historii Michaelu, Holendrze przed czterdziestką. Annę ogarnia obsesja na jego punkcie, marzy by być z nim, by być nim, by nic jej od niego nie dzieliło. Wyobraża sobie, że jego życie jest jej życiem. Dziewczyna musi dokarmiać obsesję i wciąż znajduje nowe sposoby, by spędzić z nim więcej czasu, a on wcale się jej nie opiera. Anny nie niepokoją nawet liczne pytania na temat jej ojca, które Michael zadaje niby mimochodem. Wkrótce na jaw może wyjść wiele tajemnic, a ich ujawnienie obudzi w i tak rozchwianej już Annie nieznane dotąd niebezpieczne oblicze.

Druga połowa XXI wieku, Anglia. Annę wychowuje samotny ojciec, wysokiej rangi wojskowy, zaangażowany w nowy radykalny ruch polityczny. Wraz z szybkim rozwojem swojej kariery mężczyźnie przybywa nowych wrogów. W końcu - być może z troski o bezpieczeństwo jedynej potomkini, być może w celu usunięcia ze swojej drogi niezdyscyplinowanej dziewczyny - postanawia wysłać córkę do...

Amsterdam. Dwunastego kwietnia doszło do tajemniczego morderstwa. Młody biznesmen, Levi, został otruty substancją o nieznanym pochodzeniu. Rodzina i znajomi twierdzą, że mężczyzna nie miał żadnych wrogów, udzielał się charytatywnie i wiódł szczęśliwe życie. Komu więc zależałoby na jego śmierci? Okazuje się, że na marynarce mężczyzny został znaleziony długi, jasny włos. W biurze pracują sami mężczyźni, a narzeczona biznesmena jest szatynką. Czy to możliwe, że zabójcą jest kobieta? Jeśli tak, to jakim cudem dostała się do gabinetu, a kamery jej nie wykryły?
Haga. W parku znaleziono zwłoki pięćdziesięcioletniej Lauren – jednej z czołowych projektantek mody. Jej nazwisko było znane na całym świecie, a ona słynęła z niesamowitych imprez. Tak jak w przypadku Leviego, Lauren rzekomo nie miała wrogów. Okazuje się, że ostatni raz widziano ją w towarzystwie dziewczyny o jasnych włosach. Ponoć nieznajoma bardzo przestraszyła Lauren. Kim więc była? I czy ona stała za zabójstwem projektantki?
Utrecht. Znaleziono ciało Julii, młodej sprzątaczki pochodzącej z Ukrainy. Kobieta miała przy sobie starą fotografię, na której była… młoda dziewczyna, podobna do tej, którą widziano z Lauren. Podobnie jak pozostała dwójka i ona została otruta. Matka Julii zeznała, że jej córka umówiła się na spotkanie z pewną holenderską dziewczyną. Nigdy jednak z niego nie wróciła.
Trzy ciała. Taka sama tajemnicza substancja. I pewna holenderska dziewczyna, która pojawia się znikąd i znika bez śladu…

Amsterdam. Dwunastego kwietnia doszło do tajemniczego morderstwa. Młody biznesmen, Levi, został otruty substancją o nieznanym pochodzeniu. Rodzina i znajomi twierdzą, że mężczyzna nie miał żadnych wrogów, udzielał się charytatywnie i wiódł szczęśliwe życie. Komu więc zależałoby na jego śmierci? Okazuje się, że na marynarce mężczyzny został znaleziony długi, jasny włos. W...

"Wierzę że uda mi się wrócić" - jedyny pozostawiony zapis w pamiętniku Fleur. Reszta to niedbale powyrywane kartki, spalone na parapecie w jej pokoju. Nastolatka jakich wiele na tym świecie, zbuntowana marzycielka. Tylko Fleur nie jest typowa, bo nie jest Polką jak jej obecni rówieśnicy, nie ma słowiańskich genów, nie mówi po polsku i tylko czeka kiedy ten "wyjazd" się skończy. Od kiedy ojciec dziewczyny zapragnął rzucić pracę, którą uwielbiał, o czym słyszała odkąd pamięta - Fleur wyczuwała najgorsze. Sytuacja skomplikowała się jeszcze bardziej, kiedy dowiedziała się że winną zamieszania jest jakaś tam Poleczka, którą poznał na wspólnych wakacjach we Francji. Myślała że sprowadzi tę kobietę do ich domu i zacznie się koszmar, ale nie przypuszczała że jej ojciec wymyślił coś dużo gorszego. Takim zrządzeniem losu Fleur trafiła do zapomnianej przez cywilizację małej wioski na północy Polski, która w niczym nie przypominała jej prawdziwego domu. Spodziewała się czegoś innego, ojciec zapewniał ją o pięknej okolicy, mówił że szybko się zaaklimatyzuje, pozna ciekawych ludzi i w końcu że to tylko "na wakacje". Czuła że to kłamstwo. Ojciec zachowywał się dziwnie, chociaż odkąd zginęła matka Fleur zawsze był z nią szczery. Nastolatka próbuje się dowiedzieć o co tak naprawdę chodzi w tym wszystkim. Okazuje się że poznanie Poleczki nie było przypadkiem, że wyjazd miał inny cel, że matka Fleur nie była matką Fleur... A Fleur zamierza uciec czym prędzej do Holandii.

"Wierzę że uda mi się wrócić" - jedyny pozostawiony zapis w pamiętniku Fleur. Reszta to niedbale powyrywane kartki, spalone na parapecie w jej pokoju. Nastolatka jakich wiele na tym świecie, zbuntowana marzycielka. Tylko Fleur nie jest typowa, bo nie jest Polką jak jej obecni rówieśnicy, nie ma słowiańskich genów, nie mówi po polsku i tylko czeka kiedy ten "wyjazd" się...

Umieściłabym główną bohaterkę w teraźniejszości. Opisałabym losy zwykłej nastolatki w tym niezwykłym kraju. Niezwykłym pod względem różnorodności i wszechogarniającej wolności. Za pośrednictwem jej losów starałabym się odpowiedzieć na pytanie: czy Holandia to kraj wielonarodowościowy czy może kraj tak bardzo przesiąknięty innymi kulturami, że zatracił własną tożsamość narodową.

Umieściłabym główną bohaterkę w teraźniejszości. Opisałabym losy zwykłej nastolatki w tym niezwykłym kraju. Niezwykłym pod względem różnorodności i wszechogarniającej wolności. Za pośrednictwem jej losów starałabym się odpowiedzieć na pytanie: czy Holandia to kraj wielonarodowościowy czy może kraj tak bardzo przesiąknięty innymi kulturami, że zatracił własną tożsamość...

Marek i Aneta wyjechali do Holandii w roku 1970 mając zaledwie po 25 lat. Mieszkali, pracowali i dorobili się dzieci w obcym kraju. Aneta miała 3 prace, 2 córki i odkładała każdy grosz na życie i nowy start po powrocie do Polski. W Holandii czuła się obco, tęskniła za Polską. W końcu sprzedali wszystko czego się dorobili i po 15 latach wrócili do ojczyzny. Wszystkie oszczędności zainwestowali w rozwój firmy produkującej meble. Minął rok firma upadła i zostali bez żadnych środków do życia. Wrócili do Holandii zacząć od nowa. Minęły długie lata Aneta dorobiła się z Markiem wnuków, emerytury. Aneta jest taką „Holenderską dziewczyną” a raczej panią, uwielbia rowery, tulipany ale przede wszystkim kocha Holandię za to że dała jej drugą szansę. Mamy rok 2020 Holandia już od dawna jest jej krajem.

Marek i Aneta wyjechali do Holandii w roku 1970 mając zaledwie po 25 lat. Mieszkali, pracowali i dorobili się dzieci w obcym kraju. Aneta miała 3 prace, 2 córki i odkładała każdy grosz na życie i nowy start po powrocie do Polski. W Holandii czuła się obco, tęskniła za Polską. W końcu sprzedali wszystko czego się dorobili i po 15 latach wrócili do ojczyzny. Wszystkie...