Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Ela
ajulitka
Renia71
MariaJolanta
agnes

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Ela
ajulitka
Renia71
MariaJolanta
agnes

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Nie mam anegdot związanych z Mistrzem Zbigniewem Wodeckim. Nie mam, ale bym chciała. Nie zdążyłam wybrać się na jego koncert. Nie zdążyłam „na żywo” wśród publiki zaśpiewać z Mistrzem jego utworów. Nie zdążyłam zrobić z Mistrzem pamiątkowego zdjęcia i choćby zamienić krótkiego słowa. Jedyne, co mogłam dla niego uczynić, to zapalić znicz na jego grobie i pomodlić się za niego. Choć nie jest mi znany osobiście, czuję pustkę, żal i gniew. Nie wiemy, kiedy przyjdzie czas pożegnania się ze światem, ale nigdy nie dopuszczamy do siebie myśli, że to już, teraz, za chwilę… Moje serce mówi, że nie opuszcza się świata, dla którego jest się ważną personą. „Zacznij od Bacha” – gdy jest mi trudno przejść do następnego dnia, a wyścig szczurów, z którego na własne życzenie wypadam i nie jest lekko, słucham śpiewanych słów i jest mi lżej. Wspominam słowa Mistrza, który w jednym z wywiadów przekazał młodym artystom radę, by się nie poddawać, ciężko pracować, a jak już się odniesie sukces, to: „wtedy wystarczy tylko współczuć, bo już to będzie koniec spokojnego życia. Będzie już przechlapane, jak ktoś odniesie sukces, będzie miał do końca życia przerąbane, jak to się mówi”. – Za to poczucie humoru połączonego z prawdą, bardzo lubię i szanuję wybitnego Zbigniewa Wodeckiego, który jedynie na dłuższą chwilę się z nami pożegnał, a w niebiosach rozśpiewuje swoje hymny. Bo przecież Zbigniew Wodecki, podobnie jak Horacy, wybudował „pomnik trwalszy niż ze spiżu”…

Nie mam anegdot związanych z Mistrzem Zbigniewem Wodeckim. Nie mam, ale bym chciała. Nie zdążyłam wybrać się na jego koncert. Nie zdążyłam „na żywo” wśród publiki zaśpiewać z Mistrzem jego utworów. Nie zdążyłam zrobić z Mistrzem pamiątkowego zdjęcia i choćby zamienić krótkiego słowa. Jedyne, co mogłam dla niego uczynić, to zapalić znicz na jego grobie i pomodlić się za...

Ponad 30 lat temu kiedy chodziłam do pierwszej klasy podstawówki, nasza pani zapowiedziała, że za parę dni naszą szkołę odwiedzi Pan Zbigniew Wodecki, ale ja kiedy dotarłam do domu, zapomniałam kto to ma do nas przyjść i pamiętałam tylko, że to będzie jakiś piosenkarz z Krakowa o imieniu Zdzisław. Rodzice dwoili się i troili, aby dojść do tego, jaki to Zdzisław ma się pojawić w naszej szkole, ale nic nie mogli wymyślić i sugerowali, że może nie to imię, albo coś mi się pomyliło, ale ja upierałam się, że na pewno Zdzisław. Kiedy okazało się, że to właśnie Pan Wodecki, moja mama od tego czasu nazywa mnie Zdzichą i nie zwraca się już do mnie moim prawdziwym imieniem, tylko zawsze per Zdzicha . I tak przez swoją upartość w jednym momencie z Agnieszki stałam się Zdzisławą i chociaż nie mam nic wspólnego z muzyką, a wręcz przeciwnie, słoń mi na ucho nadepnął, to niczego nieświadomemu Panu Zbigniewowi zawdzięczam swoją ksywkę, którą z początku nienawidziłam, a teraz nawet lubię.

Ponad 30 lat temu kiedy chodziłam do pierwszej klasy podstawówki, nasza pani zapowiedziała, że za parę dni naszą szkołę odwiedzi Pan Zbigniew Wodecki, ale ja kiedy dotarłam do domu, zapomniałam kto to ma do nas przyjść i pamiętałam tylko, że to będzie jakiś piosenkarz z Krakowa o imieniu Zdzisław. Rodzice dwoili się i troili, aby dojść do tego, jaki to Zdzisław ma się...

Jakieś 7-8 lat temu, w pewnej podkrakowskiej miejscowości Zbigniew Wodecki dawał koncert na jednym z wiosenno-letnich festynów. Był to pierwszy raz, gdy słyszałam jego piosenki na żywo.
Byłam wtedy razem z moją przyjaciółką, miałyśmy mieć taki babski wieczór. międzyczasie rozmawiałam z kolegą z klasy, który mieszkał mniej więcej 50km ode mnie. Pytał się gdzie jestem, co robię itd. Taka luźna rozmowa.
Po mniej więcej godzinie był już przy mnie. I wtedy wiedziałam już, że moje skrywane do tej pory uczucie jest odwzajemnione. Nigdy nie zapomnę tej nocy, tych rodzących się uczuć, jego ciemnych oczu wpatrzonych we mnie. I tej piosenki w tle: "Moja droga ja cię kocham
To mej miłości pieśń
Moja droga ja cię kocham
Aż mi to trudno znieść
Kocham ciebie całym sercem...."

I chociaż tej miłości już nie ma, to serce mocniej mi drży za każdym razem, gdy słyszę tę piosenkę.

Jakieś 7-8 lat temu, w pewnej podkrakowskiej miejscowości Zbigniew Wodecki dawał koncert na jednym z wiosenno-letnich festynów. Był to pierwszy raz, gdy słyszałam jego piosenki na żywo.
Byłam wtedy razem z moją przyjaciółką, miałyśmy mieć taki babski wieczór. międzyczasie rozmawiałam z kolegą z klasy, który mieszkał mniej więcej 50km ode mnie. Pytał się gdzie jestem, co...

Lata temu kiedy byłam raczej jeszcze dzieciakiem niż nastolatką byłam na koncercie charytatywnym. Rodzice mieli się na niego wybrać razem, ale że mama się rozchorowała to powiedziała tacie, żeby zabrał mnie. Pamiętam jak przez mgłę, że występowało tam wtedy sporo znanych osób, ale we wspomnieniach pozostał mi właśnie Zbigniew Wodecki. Tak jakby to było wczoraj słyszę jego głos jak opowiadał dowcip o sobie (powtarzał go później wiele razy i można go znaleźć w Internecie). Po kilkuminutowym występie dostał jako jedyny takie brawa i okrzyki, ze musiał wyjść na bis. Co było bisowym numerem? Wiadomo "Pszczółka Maja". Ludzi dookoła mieli znakomite humory. Jednak dla mnie najważniejszy numer był tuż przed bisem. Zagrał na skrzypcach Czardasza. To był ten moment kiedy została rozbudzona moja miłość do Węgrów, muzyki klasycznej, zmiennej dynamiki utworów. A tak naprawdę był to moment mojego młodzieńczego życia kiedy po prostu pokochałam tego wspaniałego artystę.

Lata temu kiedy byłam raczej jeszcze dzieciakiem niż nastolatką byłam na koncercie charytatywnym. Rodzice mieli się na niego wybrać razem, ale że mama się rozchorowała to powiedziała tacie, żeby zabrał mnie. Pamiętam jak przez mgłę, że występowało tam wtedy sporo znanych osób, ale we wspomnieniach pozostał mi właśnie Zbigniew Wodecki. Tak jakby to było wczoraj słyszę jego...

Piosenka "Chałupy" jest wyjątkowa.To ona pokazała wszystkim,że są między nami "tekstylni" i inni czyli naturyści.Pamiętam jak wiele lat temu/dwadzieścia z hakiem/ w mojej dzielnicy ,nad jeziorem zagospodarowali sobie kawałek dzikiej plaży.Z dala od ludzi oczyścili kawałek plaży i postanowili stworzyć nasze Chałupy.I co?Ludzie okazali się bardziej dziecinni niż dzieci.Zaczęli sobie urządzać "pielgrzymki" w tamte rejony.Matki z dziećmi na wózkach,dojrzali mieszkańcy,którzy chcieli popatrzeć.Farsa!!I tak szybko z przyjemnego miejsca zrobił się spacerowy szlak i bardzo szybko nasi rodzimi naturyści musieli się wynieść w inne miejsce,bo ludzie byli nieprzystosowani do ich poglądów.

Piosenka "Chałupy" jest wyjątkowa.To ona pokazała wszystkim,że są między nami "tekstylni" i inni czyli naturyści.Pamiętam jak wiele lat temu/dwadzieścia z hakiem/ w mojej dzielnicy ,nad jeziorem zagospodarowali sobie kawałek dzikiej plaży.Z dala od ludzi oczyścili kawałek plaży i postanowili stworzyć nasze Chałupy.I co?Ludzie okazali się bardziej dziecinni niż...

"Z tobą chcę oglądać świat" to pierwszy utwór Zbigniewa Wodeckiego, który usłyszałam już jako dorosła osoba i zakochałam się powtórnie w głosie "z Pszczółki Mai", który wielokrotnie słyszałam jako dziecko. Tak delikatna i piękna barwa głosu sprawiła, że chciałam słuchać więcej i więcej. Najczęściej zdarza się to przy pieczeniu ciast, co uwielbiam robić. Włączam głośniki i zagniatam ciasto w rytm "rzuć wszystko co złe", wszystkie zmartwienia uciekają, zostaje sama dobra energia. Miksuję krem przy dźwiękach "zacznij od Bacha". Podaję ciepłe ciasteczko mojej wspaniałej rodzinie i "chwytamy dzień, cieszymy się chwilą..." :)

"Z tobą chcę oglądać świat" to pierwszy utwór Zbigniewa Wodeckiego, który usłyszałam już jako dorosła osoba i zakochałam się powtórnie w głosie "z Pszczółki Mai", który wielokrotnie słyszałam jako dziecko. Tak delikatna i piękna barwa głosu sprawiła, że chciałam słuchać więcej i więcej. Najczęściej zdarza się to przy pieczeniu ciast, co uwielbiam robić. Włączam głośniki i...

Twórczość Pana Zbigniewa Wodeckiego kojarzy mi się z moim dzieciństwem. Głównie z okresem wczesnoprzedszkolnym, gdzie z każdej strony byłam napastowana muzyką tego wybitnego artysty. Moja mama jest nauczycielką muzyki, odwiecznie bezgranicznie oddaną twórczości Pana Wodeckiego. Niesamowite są wspomnienia, kiedy układając puzzle, oczywiście na wzór Pszczółki Mai, oglądałam kątem oka spektakularne, nieświadome swego istnienia przedstawienie. Pokój oświetlony strumieniem słońca, padający na zakurzone meble. W tle muzyka nie kogo innego jak Zbigniewa Wodeckiego. Mama w kolorowym fartuszku, podskakująca w rytm muzyki z miotłą do kurzu. I tato, największy wrażliwiec świata, wsłuchujący się w tekst piosenek, roniący łzy wzruszenia i spoglądający czy przypadkiem nikt tego nie zauważył. Ot zwykłe, wyjątkowe wspomnienia, zapoczątkowane przez przypadkowego Gościa, jakim był Pan Wodecki.

Twórczość Pana Zbigniewa Wodeckiego kojarzy mi się z moim dzieciństwem. Głównie z okresem wczesnoprzedszkolnym, gdzie z każdej strony byłam napastowana muzyką tego wybitnego artysty. Moja mama jest nauczycielką muzyki, odwiecznie bezgranicznie oddaną twórczości Pana Wodeckiego. Niesamowite są wspomnienia, kiedy układając puzzle, oczywiście na wzór Pszczółki Mai, oglądałam...

Od zawsze bardzo cenię sobie polską muzykę i wykonawców o których pamiętają moi rodzice i dziadkowie, a których współczesna młodzież i młodzi ludzie nawet nie kojarzą. Jednym z nich był właśnie Pan Zbigniew Wodecki. Człowiek o niesamowitym głosie, wielkiej charyzmie i włosach o których większość mężczyzn w jego wieku mogłaby pomarzyć. Zawsze sympatyczny, roześmiany i mający wiele do powiedzenia. Nie ograniczał się tylko do działalności muzycznej, wiele lat występował w składzie jury Tańca z Gwiazdami i chociaż może nie był ekspertem w tej dziecinie, jego komentarze zawsze były bardzo rzeczowe i kulturalne. Kiedy dowiedziałyśmy się razem z mamą, że przyjeżdża do naszego tarnogórskiego Centrum Kultury, nie mogłyśmy przepuścić takiej okazji! Co prawda z wielkim smutkiem dowiedziałyśmy się, że miejsca w pierwszym rzędzie są już zajęte, ale udało nam się dostać równie dobre troszkę dalej. Byłyśmy mocno podekscytowane. Mama nawet wspominała, że dwie noce wcześniej śnił jej się Pan Wodecki, przejeżdżający naszą ulicą czerwonym kabrioletem i z rozwianymi przez wiatr włosami. Co prawda to był tylko sen, ale jaki piękny. Koncert był cudowny! Oklaskom i bisom nie było końca, a wszyscy chcieli zachować jak najdłużej niezwykłą atmosferę, którą stworzył na scenie artysta

Od zawsze bardzo cenię sobie polską muzykę i wykonawców o których pamiętają moi rodzice i dziadkowie, a których współczesna młodzież i młodzi ludzie nawet nie kojarzą. Jednym z nich był właśnie Pan Zbigniew Wodecki. Człowiek o niesamowitym głosie, wielkiej charyzmie i włosach o których większość mężczyzn w jego wieku mogłaby pomarzyć. Zawsze sympatyczny, roześmiany i mający...