W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie to, że duża część osób zamiast żyć wegetuje w internecie i goni za wyidealizowanymi wzorcami. Oczywiście są wyjątki, które mają swoje pasje i zainteresowania, ale przerażająca większość skupia się tylko na tym, żeby zabłysnąć na Instagramie, Facebooku i innych portalach społecznościowych. Nie liczy się dla nich wykształcenie, czy jakiekolwiek rozwijanie się, tylko to ile serduszek było pod ostatnią fotką tyłka. Z tego wszystkiego rozwija się chore podążanie za niekoniecznie właściwymi ideałami. Każdemu podoba się szczupła (nie chuda), atletyczna budowa ciała i nie ma w niej nic złego pod warunkiem, że jest zdobyta ciężką pracą i odpowiednią, zdrową dietą. Niestety większość, aby jak najszybciej osiągnąć upragniony wygląd decyduje się na diety-cud, które może i nawet doprowadzają finalnie do utraty wagi, ale przy tym wyniszczają organizm i nie gwarantują, że efekt się utrzyma. Przeraża mnie ilość osób, które odmawiają najmniejszego kęsa ciastka/bułki/czegokolwiek, bo są na nowej diecie pietruszkowej...
Zadziwia mnie to ponieważ twierdzę, że wygląd dużo o nas mówi, ale równocześnie jestem zdania, że uroda kiedyś przeminie i finalnie każdemu zostanie tylko to, co ma w głowie. Teraz powinniśmy wykorzystać dany nam czas na zdobywanie wiedzy potrzebnej w przyszłości i poszukiwanie swoich talentów, które potem mogą nam zapewnić dostatnie życie.

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie to, że duża część osób zamiast żyć wegetuje w internecie i goni za wyidealizowanymi wzorcami. Oczywiście są wyjątki, które mają swoje pasje i zainteresowania, ale przerażająca większość skupia się tylko na tym, żeby zabłysnąć na Instagramie, Facebooku i innych portalach społecznościowych. Nie liczy się dla nich wykształcenie, czy...

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie fakt, że mimo ogólnie dostępnej wiedzy, która niemal zalewa nas z każdej strony, poziom wiedzy na niektóre tematy i świadomość życiowa młodych ludzi jest fatalna. Duża część społeczeństwa nie ma pojęcia o zdrowym stylu życia, o chorobach i zagrożeniach, które niosą za sobą używki, ba! wiele osób w ogóle nie zawraca sobie tym głowy, sądząc że są młodzi i wszystko im wolno, bo są zdrowi i w pełni sił. Jedzą co chcą i często jest to pokarm niszczący ich organizmy, mimo iż tego nie odczuwają. Nie uprawiają sportu, bo po co? A potem na stare lata nieprzyjemne efekty mogą być odczuwalne. Zadziwia mnie to że tak mało jest świadomości o zdrowiu i dobrym samopoczuciu, mimo iż na każdym kroku dostępne są kolejne nowe książki, czasopisma, blogi i inne źródła.

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie fakt, że mimo ogólnie dostępnej wiedzy, która niemal zalewa nas z każdej strony, poziom wiedzy na niektóre tematy i świadomość życiowa młodych ludzi jest fatalna. Duża część społeczeństwa nie ma pojęcia o zdrowym stylu życia, o chorobach i zagrożeniach, które niosą za sobą używki, ba! wiele osób w ogóle nie zawraca sobie tym głowy,...

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie... krótka pamięć! Zapominamy o wszystkim co ważne i biegniemy za błahostkami. Nie zwracamy uwagi na to jak wiele wysiłku wkładamy w zarabianie pieniędzy bezmyślnie wydając je na materialne przedmioty zamiast na przeżycia, które zostaną z nami na zawsze. Nie pamiętamy o tym co dobrego zrobili dla nas ludzie, ale skrzętnie chowamy wszelkie urazy. Stajemy się zamknięci i niewrażliwi na wszelkie cuda jakie niesie ze sobą życie. Nie pamiętamy o tym co sprawia nam przyjemność i zapominamy o marzeniach, które czynią piękniejszym życie i świat. Zapominamy czuć, przeżywać i kochać. Gubimy własne wartości i przyjmujemy bezmyślnie te które dyktuje nam społeczeństwo. Chcąc nie zapomnieć o niczym zapominamy o tym co najważniejsze i oczywiste - o życiu!

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie... krótka pamięć! Zapominamy o wszystkim co ważne i biegniemy za błahostkami. Nie zwracamy uwagi na to jak wiele wysiłku wkładamy w zarabianie pieniędzy bezmyślnie wydając je na materialne przedmioty zamiast na przeżycia, które zostaną z nami na zawsze. Nie pamiętamy o tym co dobrego zrobili dla nas ludzie, ale skrzętnie chowamy...

Często narzekam na młode pokolenie, nawet pomimo tego, że jestem młodym pokoleniem. Wielu rzeczy nie rozumiem (skąd nasza obsesja na punkcie wyglądu), wiele rzeczy potępiam (dlaczego tak bardzo podążamy za trendami), wiele rzeczy mnie zadziwia. Nie zawsze w negatywnym tego słowa znaczeniu. Młode pokolenie zadziwia mnie swoją otwartością. W przeciwieństwie do starszych pokoleń akceptujemy ludzi i ich odmienność, staramy się eliminować stereotypy i ograniczenia, jakie nakłada na nas społeczeństwo. Zadziwia mnie, ile dobrego młode pokolenie dało już światu, dzięki swojej otwartości i tolerancji : zaczęliśmy doceniać różne budowy ciała (zarówno szczupłe, jak i krągłe ciała), pozwoliliśmy ludziom by żyli zgodnie ze swoimi preferencjami, otwarliśmy się na różne kultury.

Często narzekam na młode pokolenie, nawet pomimo tego, że jestem młodym pokoleniem. Wielu rzeczy nie rozumiem (skąd nasza obsesja na punkcie wyglądu), wiele rzeczy potępiam (dlaczego tak bardzo podążamy za trendami), wiele rzeczy mnie zadziwia. Nie zawsze w negatywnym tego słowa znaczeniu. Młode pokolenie zadziwia mnie swoją otwartością. W przeciwieństwie do starszych...

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie podążanie za stereotypami, powtarzanie opinii większości i lęk przed oryginalnością. Często nie chcemy się wyróżniać z tłumu, wolimy podążać za opinią "ogółu" i nie sprzeciwiać się jej, a na ludzi wyglądających czy zachowujących się nieco inaczej patrzymy dziwnie, nieufnie. Trzymamy w sobie mnóstwo uprzedzeń i kierujemy się nimi często, zamiast uwolnić się od takiego zamkniętego sposobu myślenia i otworzyć się na świat.

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie podążanie za stereotypami, powtarzanie opinii większości i lęk przed oryginalnością. Często nie chcemy się wyróżniać z tłumu, wolimy podążać za opinią "ogółu" i nie sprzeciwiać się jej, a na ludzi wyglądających czy zachowujących się nieco inaczej patrzymy dziwnie, nieufnie. Trzymamy w sobie mnóstwo uprzedzeń i kierujemy się nimi...

W moim pokoleniu (mam 20 lat) najbardziej zadziwia mnie ta wszechobecna znieczulica, pustka w głowie i sercu i brak empatii. Żarty z papieża, czarnoskórych, wiary, chorych dzieci, matek, polityki... dosłownie ze wszystkiego. Młodzież na siłę próbuje być śmieszna, na siłę chce się komuś przypodobać, nie zwraca uwagi na to czy kogoś urażą swoimi słowami czy też nie. Sama lubię od czasu do czasu czarny humor, bo do wszystkiego należy podchodzić z dystansem, ale zadziwia mnie to, jak moi rówieśnicy nie potrafią wyczuć chwili, w której można żartować. Wierzysz w Boga? Wyzwiemy cię od głupich, bo w płaską ziemię na pewno też wierzysz, co? Dziecko rozpłakało się w sklepie bo nie dostało zabawki? Piszmy wszędzie gdzie się da jakie mamy teraz maDki i ich bezstresowe wychowanie! Nie jesz mięsa? PRZECIEŻ MIĘSO JEST NAJLEPSZE, "dzisiaj wege, jutro homo!". Młodzież naśmiewa się ze wszystkiego co się tylko da, wszystko krytykuje i nie potrafi zrozumieć, że ktoś lubi coś innego, czegoś nie toleruje, coś mu nie smakuje lub ubiera to co mu się podoba. Wszystko wyśmieją i nie myślą o konsekwencjach. Nie rozumiem tego i słowo "zadziwia" jest w tych sytuacjach bardzo delikatne.

W moim pokoleniu (mam 20 lat) najbardziej zadziwia mnie ta wszechobecna znieczulica, pustka w głowie i sercu i brak empatii. Żarty z papieża, czarnoskórych, wiary, chorych dzieci, matek, polityki... dosłownie ze wszystkiego. Młodzież na siłę próbuje być śmieszna, na siłę chce się komuś przypodobać, nie zwraca uwagi na to czy kogoś urażą swoimi słowami czy też nie. Sama...

Mnie w moim pokoleniu zadziwia to, że w czasach naszej młodości potrafiliśmy nawiązywać niesamowite relacje międzyludzkie. Niespełna 18 lat temu, potrafiliśmy stworzyć coś, za czym dziś mogę tylko zatęsknić. Nie było tak rozwiniętej technologii, nie mieliśmy nielimitowanych rozmów i SMS, nie było Internetu bez liku zawrotną prędkością, mimo to byliśmy blisko ludzi i z tymi ludźmi tworzyliśmy świetną atmosferę. Za to z zawrotną prędkością utraciliśmy to, co było pięknym wyznacznikiem epoki. Spędzaliśmy czas na rozmowach z żywym człowiekiem, w hierarchii wartości, przyjaźnie były bardzo wysoko. Dziś, odnoszę wrażenie, i ktoś może to określić mianem absurdu, rozwinęliśmy się uwsteczniając. Nie mieliśmy technologii, mieliśmy prawdziwe relacje, teraz mamy technologie, i relacje w układzie 01.

Mnie w moim pokoleniu zadziwia to, że w czasach naszej młodości potrafiliśmy nawiązywać niesamowite relacje międzyludzkie. Niespełna 18 lat temu, potrafiliśmy stworzyć coś, za czym dziś mogę tylko zatęsknić. Nie było tak rozwiniętej technologii, nie mieliśmy nielimitowanych rozmów i SMS, nie było Internetu bez liku zawrotną prędkością, mimo to byliśmy blisko ludzi i z...

To,że śmieją się ze mnie w szkole,bo czytam książki przecież to nic takiego,że czytam książki.Ale i tak nie zwracam na ich uwagi ;)
Uwielbiam czytać książki to moja pasja i zawsze będzie :)

To,że śmieją się ze mnie w szkole,bo czytam książki przecież to nic takiego,że czytam książki.Ale i tak nie zwracam na ich uwagi ;)
Uwielbiam czytać książki to moja pasja i zawsze będzie :)

Mnie najbardziej zadziwia, że teraz jak idę na spotkanie ze znajomymi to mam wrażenie, że ich telefony komórkowe są niemal przyszyte do rąk. Cokolwiek zamówimy do jedzenia, trzeba pstryknąć zdjęcie. W międzyczasie siedzą na Facebooku, instagramie i mam wrażenie, że ja jestem jedynie zbędnym dodatkiem takiego spotkania.

Mnie najbardziej zadziwia, że teraz jak idę na spotkanie ze znajomymi to mam wrażenie, że ich telefony komórkowe są niemal przyszyte do rąk. Cokolwiek zamówimy do jedzenia, trzeba pstryknąć zdjęcie. W międzyczasie siedzą na Facebooku, instagramie i mam wrażenie, że ja jestem jedynie zbędnym dodatkiem takiego spotkania.

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie a zarazem rozczarowuje zazdrość i rywalizacja. Niestety nie jest to zdrowa rywalizacja, której efektem jest rozwijanie się i doskonalenie własnych umiejętności. Jest to zwyczajna chęć bycia za wszelką cenę lepszym od innych. Niestety moje pokolenie często cieszy się z porażki innych, a dążąc do celu nie kieruje się żadnymi zasadami. Liczy się zysk, prestiż, uznanie w środowisku. Według mnie w taki sposób marnujemy swoje życie i nie cieszy nas ono tak, jak powinno.

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie a zarazem rozczarowuje zazdrość i rywalizacja. Niestety nie jest to zdrowa rywalizacja, której efektem jest rozwijanie się i doskonalenie własnych umiejętności. Jest to zwyczajna chęć bycia za wszelką cenę lepszym od innych. Niestety moje pokolenie często cieszy się z porażki innych, a dążąc do celu nie kieruje się żadnymi...