Grupa dyskusyjna Konkursy LubimyCzytać.pl

 [bookCover]4586574|Miasto Świętych Mężów[/bookCover] Miasto Świętych Mężów[bookLink]4586574|Miasto Świętych Mężów[/bookLink]

 [bookCover]4586574|Miasto Świętych Mężów[/bookCover] Miasto Świętych Mężów[bookLink]4586574|Miasto Świętych Mężów[/bookLink]

Zobacz ten post

W dawnych burzliwych czasach siedmiu zakonników zebrało niezwykle cenny skarb... Jednakże nie było to lśniące złoto ani drogocenne klejnoty... Tajemniczym skarbem, przez który byli tropieni i poszukiwani, były tak naprawdę sekretne receptury! I nie chodzi bynajmniej o przepisy na ziołowe mieszanki przeciw różnym chorobom, jakie współcześni zakonnicy oferują chorym. Nie, to było coś dużo potężniejszego: eliksir wydłużający życie, mikstura umożliwiająca czytanie w ludzkich myślach, napar zapewniający niewidzialność, maść przemieniająca zwykłe kamienie w grudki złota oraz przepis na wywar dający człowiekowi ponadludzką siłę.
Gdyby te niezwykłe receptury dostały się w ręce żądnego krwi i złota władcy, mógłby stworzyć niepokonaną armię i dokonywać strasznych podbojów. Nawet w zwykłym śmiertelniku dostęp do tej wiedzy i przepisów może wzbudzić pokłady chciwości i zostać użyte wyłącznie do egoistycznych celów. Dlatego siedmiu zakonników poświęciło swój żywot, by kryć i chronić te wyjątkowe skarby. Legendy o nich wciąż są żywe i rozpalają wyobraźnię.

W dawnych burzliwych czasach siedmiu zakonników zebrało niezwykle cenny skarb... Jednakże nie było to lśniące złoto ani drogocenne klejnoty... Tajemniczym skarbem, przez który byli tropieni i poszukiwani, były tak naprawdę sekretne receptury! I nie chodzi bynajmniej o przepisy na ziołowe mieszanki przeciw różnym chorobom, jakie współcześni zakonnicy oferują chorym. Nie, to...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Stara legenda głosi,że siedmiu mnichów opuściło królestwo i ukryło skarby królów z Toledo.Tajemniczy skarb mnichów ukryto z dokładnością, w strachu przed wrogami.,,Skarb" nie mógł się dostać w niepowołane ręce.Misją braci zakonnych była i jest jego ochrona.Krążyły legendy z którymi wiążą się opowieści o ich złocie, tajemnych księgach i innych fantastycznych bogactwach.Jednak prawda okazuje się całkiem inna niż ludzkie wyobrażenie mogłoby sobie to wyobrazić...Bo tym skarbem okazuje się rękopis na sporządzanie ,,Prochu Wiecznego Ognia". To rodzaj prochu,który ma siłę większą niż znany dotychczas w historii.Jego zasięg wybuchu jest ogromny i niszczy o wiele więcej niż znany nam.Kto zdobyłby tą broń mógłby rządzić wieloma krainami.To mityczne bogactwo musiało zostać dobrze ukryte,mogło by wyrządzić dużo złego.Skarb podobno znajduje się w Białej Górze.A siedmiu mnichów czuwa nadal nad SKARBEM czujnie.Ale nikt dokładnie nie wie gdzie to jest..

Stara legenda głosi,że siedmiu mnichów opuściło królestwo i ukryło skarby królów z Toledo.Tajemniczy skarb mnichów ukryto z dokładnością, w strachu przed wrogami.,,Skarb" nie mógł się dostać w niepowołane ręce.Misją braci zakonnych była i jest jego ochrona.Krążyły legendy z którymi wiążą się opowieści o ich złocie, tajemnych księgach i innych fantastycznych...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Siedmiu zakonników ukryło przed oczami ludzi drogocenny dla nich skarb, który przez wiele lat pozwalał im wytrwać w czystości i cnocie w swoim, czyli męskim towarzystwie. Zakopali go głęboko w kamiennych garnkach w nadziei, że nienaruszony przetrwa do ich ewentualnego powrotu. Było im niezmiernie żal się z nim rozstawać, ale smutna konieczność zmusiła ich do tak drastycznego kroku. W głowie pozostanie im jego wspomnienie. W razie czego zapisali w swoich świętych księgach, że zakopali go siedem kroków od starego dębu na północny-wschód w stronę stawu. Poczuli zazdrość i złość, że przypadkowo odkryje go jakiś poszukiwacz złota zanim oni powrócą tu znowu. W pamięci wyryli sobie zapach tego cudownego zielska przypadkowo znalezionego, które jeszcze nieznane z nazwy przenosiło ich wiotkie i cherlawe ciała za każdym razem w fantastyczny krąg szatańskich niewiast, dodawało skrzydeł ich skrytym chuciom, uzbrajało w śmiałość i odwagę do wchodzenia jak rycerz w świat niedostępny im na co dzień. Cóż, może jeszcze kiedyś jego nieziemskie działanie sprawi, że poczują się jak młody bóg.

Siedmiu zakonników ukryło przed oczami ludzi drogocenny dla nich skarb, który przez wiele lat pozwalał im wytrwać w czystości i cnocie w swoim, czyli męskim towarzystwie. Zakopali go głęboko w kamiennych garnkach w nadziei, że nienaruszony przetrwa do ich ewentualnego powrotu. Było im niezmiernie żal się z nim rozstawać, ale smutna konieczność zmusiła ich do tak...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Cofnijmy się do dnia gdy siedmiu mnichów ruszyło bronić skarbu, który nikomu nie był tak drogi jak im.
Ruszyli w drogę, ramię w ramię. Szli w szyku, każdy następny trzymał dłoń na ramieniu przodującego brata. Byli dla siebie przewodnikiem i oparciem.
Każdy z nich lata temu w dzień inicjacji włożył do srebrnej skrzyni coś co było dla niego najcenniejszą rzeczą jaką miał.
Ali był przewodnikiem, jego burzowe oczy parły naprzód, przez znany mu las. To on lata temu do skrzyni wrzucił rysowane przez siebie mapy.
Ber szedł z wzrokiem wbitym w ziemię. Był niewidomy, a do skrzyni wrzucił pierwszą napisaną przez siebie książkę w języku, który tylko on rozumiał.
Cet ze wszystkich braci był najsmutnieszy. Po jego twarzy płynęły dwie ścieżki łez. To właśnie Cet kilka lat temu do skrzynki wsadził ostatni list od jego matki, która spisała swoje wyobrażenie nieba, gdy leżała na łożu śmierci.
Reth z całych sił opierał się na idącym przed nim bracie. Gdy był dzieckiem spotkał nielitościwego psa, który poszarpał mu lewą część ciała. Najbardziej ucierpiała nogą, którą wspierał potem laską z drzewa wiśni. Była mu droga, aż musiał oddać ją w odmęty skrzyni.
Picolo, Frolo i Paolo byli braćmi. Każdy z nich miał inne zainteresowanie. Picolo wielbił się w chemii, stworzył nawet związek chemiczny czyszczący rany. Frolo kochał gwiazdy i wypatrzył wiele takich które łączą się ze sobą w figury. Paolo kolekcjonował rośliny i zioła. Każdy z nich wsadził rysunek, fiolkę z lekiem lub mieszankę nasion.

Cofnijmy się do dnia gdy siedmiu mnichów ruszyło bronić skarbu, który nikomu nie był tak drogi jak im.
Ruszyli w drogę, ramię w ramię. Szli w szyku, każdy następny trzymał dłoń na ramieniu przodującego brata. Byli dla siebie przewodnikiem i oparciem.
Każdy z nich lata temu w dzień inicjacji włożył do srebrnej skrzyni coś co było dla niego najcenniejszą rzeczą jaką miał.
...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Legendarne kosztowności to nie złote klejnoty, czy inne drogocenne skarby. To własnoręczne zrobiony pamiętnik, w którym znajdują się zapiski i rady mędrców. Miały być one wskazówką dla przyszłych pokoleń. Niestety pech chciał, że nikt nie był w stanie rozszyfrować treści listów. Do ich zapisu posłużył kod, który został ułożony po to, aby nie padły one w niepowołane ręce. Nikt nie jest w stanie go rozszyfrować, co sprawia, że tajemnicza zagadka już nigdy nie zostanie rozwiązana. Nie dowiemy się, zatem co zakonnicy chcieli przekazać swoim następcom. Może były to tylko przepisy na leki, a może magiczna przepowiednia? Kto wie...

Legendarne kosztowności to nie złote klejnoty, czy inne drogocenne skarby. To własnoręczne zrobiony pamiętnik, w którym znajdują się zapiski i rady mędrców. Miały być one wskazówką dla przyszłych pokoleń. Niestety pech chciał, że nikt nie był w stanie rozszyfrować treści listów. Do ich zapisu posłużył kod, który został ułożony po to, aby nie padły one w niepowołane ręce....

Zobacz ten post

więcej

mniej

Kilkanaście wieków temu, siedmiu mnichów wyruszyło w bardzo niebezpieczną wyprawę. Mieli oni za zadanie skryć skarb, legendarnych królów z Toledo.
Mówiono, że w skrytkach w których pochowano cenne przedmioty, znajdowały się bronie wykonane z rąk samych bóstw, w które kiedyś wierzono, a znajdowali się też, i tacy, którzy wierzyli, że została tam pochowana legendarna mapa prowadząca do bram samych piekieł. Wielu ludzi próbowało odgadnąć zagadkę tajemniczych skarbów.Jednak nikomu się to nie udało... A, i nikt nie przypuszczał, że znajdowały tam się relikwie wszystkich królów z Toledo...

Kilkanaście wieków temu, siedmiu mnichów wyruszyło w bardzo niebezpieczną wyprawę. Mieli oni za zadanie skryć skarb, legendarnych królów z Toledo.
Mówiono, że w skrytkach w których pochowano cenne przedmioty, znajdowały się bronie wykonane z rąk samych bóstw, w które kiedyś wierzono, a znajdowali się też, i tacy, którzy wierzyli, że została tam pochowana legendarna mapa...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Jakiś czas temu , dość nawet dawno , żyło sobie siedmiu mnichów , postanowili oni ukryć coś bardzo ważnego , była to dokładnie butla ze specjalną cieczą , do której dołączone były fiolki , z innymi cieczami , na każdej z nich , na zszarzałej karteczce była wykaligrafowana czarnym atramentem nazwa cieczy i jej sposób działania , była ich ogromna ilość , dodanie jednej kropli , którejś z tych cieczy powodowało najróżniejsze rzeczy . Wśród fiolek dało się znaleźć lekarstwo na wszystko co sobie można było wymarzyć . Była to pomoc w razie każdej jednej choroby , odmładzały i upiększały , pomagały otrzymywać najlepsze plony roślinne , wzmagały zdolności inetelektualne i oczywiście przynosiły najlepszy nastrój , były tam też najlepsze afrodyzjaki . Wystarczyło wymieszać odpowiednią ilość magicznej cieczy z jedną kroplą wziętą z fiolki i zrobione , wystarczyło wykorzystać . Ważne też było żeby nie mieszać płynów pochodzących z fiolek razem ze sobą , mogły się pojawić nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia .

Jakiś czas temu , dość nawet dawno , żyło sobie siedmiu mnichów , postanowili oni ukryć coś bardzo ważnego , była to dokładnie butla ze specjalną cieczą , do której dołączone były fiolki , z innymi cieczami , na każdej z nich , na zszarzałej karteczce była wykaligrafowana czarnym atramentem nazwa cieczy i jej sposób działania , była ich ogromna ilość , dodanie jednej...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Najcenniejszym artefaktem była lira. Instrument greckiego pochodzenia, ponoć grywał niebiańskie melodie na Olimpie. Zdobiony diamentami jakich dziś już nie ma, a wśród nich także te cenione po dziś dzień. Mnisi cenili go najmniej. W niewielkim pudełeczku ukryto kuleczki zwane "Boską esencją". Dziś zaliczałyby się do grupy najniebezpieczniejszych narkotyków. Mimo to, nie można ich odmówić. Piękne, małe dzieła sztuki, wywołują reakcję dzięki której umierający mogą zostać wśród nas żyjąc długo. Bardzo długo! Według informacji przekazywanych słownie przez niepiśmiennych, prostych pracowników, środek pozwala poczuć się Herosem. Rozwalanie budynków przy użyciu pięści, skakanie z ziemi na wierzchołki najwyższych drzew, iloraz inteligencji podnosi się na poziom geniusza niezależnie od wcześniejszego stanu, śmianie się gdy w walce przeciwnik odcina ci kończyny, wstrzymywanie oddechu na całą dobę, to tylko część wyczynów możliwych dla umierającego, który spożył jedną kuleczkę. Problemem było uczucie po upływie doby. Kiedy środek przestaje działać, pojawia się ból, odrętwienie, zaniki mięśni, utrata mowy, a pechowcy zapadali w śpiączkę, z której nie dane im było się wybudzić. To sprawiło, że środek czczono i ukrywano, lecz nie stosowano na nikim i niczym (bo pogłoski o książętach zaklętych w gadające żaby skądś się jednak wzięły). Wiadomo, że skarbów było znacznie więcej, ale nikt już nie pamięta o pozostałych elementach bogactwa skrytego przez mnichów.

Najcenniejszym artefaktem była lira. Instrument greckiego pochodzenia, ponoć grywał niebiańskie melodie na Olimpie. Zdobiony diamentami jakich dziś już nie ma, a wśród nich także te cenione po dziś dzień. Mnisi cenili go najmniej. W niewielkim pudełeczku ukryto kuleczki zwane "Boską esencją". Dziś zaliczałyby się do grupy najniebezpieczniejszych narkotyków. Mimo to, nie...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Obejrzałem się przez ramię. Choć od ucieczki z Toledo minęło kilka godzin, wciąż obawiałem się pościgu. Wyglądało jednak na to, że udało nam się umknąć przed Arabami.
Kazałem braciom pozabierać z klasztoru, co najcenniejsze, i teraz konie ciągnęły nasz wóz, na który w pośpiechu załadowaliśmy wszystkie skarby.
Uznawszy, że nikt nas nie goni, postanowiłem zrewidować nasze pakunki i upewnić się, że zabraliśmy najważniejsze artefakty. Zacząłem od torby, do której wrzuciłem szkatułki z kośćmi świętych.
Wtem przeszył mnie spazm paniki, gdy moja ręka pod warstwą ubrań na wierzchu, zamiast dotknąć czegoś twardego, zawisła w powietrzu. Obróciłem torbę do góry nogami, odkrywając wielką dziurę na jej spodzie.
Krzyknąłem zszokowany.
- Bartolomé, co się stało? – zawołał Diego.
- Na rany Chrystusa! Zgubiłem relikwie! – pokazałem na dziurę w materiale torby. – To niemożliwe!
- Jakie relikwie? – zapytał Pedro.
Poczułem, jakbym dostał obuchem w głowę.
- Przecież kazałem wam zabrać ze sobą najcenniejsze skarby! – wykrztusiłem.
Bracia popatrzyli po sobie niepewnie.
- Ja… – zaczął Jusepe. – Ja zrozumiałem, że każdy ma wziąć swój własny skarb. Zabrałem więc to. – z kieszeni wyjął woreczek, rozchylając zawiniątko. – Moją kolekcję pięknych kamyków.
- A ja wziąłem mój niezawodny zestaw do pędzenia bimbru. – oświadczył Pedro.
Szybko okazało się, że Francisco zapakował swą ulubioną starą gitarę, Juan komplet garnków, śpioch-Alvaro poduszkę, a Diego… wziął po prostu uprane portki na zmianę.
Zemdlałem.

Obejrzałem się przez ramię. Choć od ucieczki z Toledo minęło kilka godzin, wciąż obawiałem się pościgu. Wyglądało jednak na to, że udało nam się umknąć przed Arabami.
Kazałem braciom pozabierać z klasztoru, co najcenniejsze, i teraz konie ciągnęły nasz wóz, na który w pośpiechu załadowaliśmy wszystkie skarby.
Uznawszy, że nikt nas nie goni, postanowiłem zrewidować nasze...

Zobacz ten post

więcej

mniej