Czy ktoś dostał już wygraną książkę?

Czy ktoś dostał już wygraną książkę?

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Ankalime_ohtar
emiliakarina
aniasz
Cathleen
Ela

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Ankalime_ohtar
emiliakarina
aniasz
Cathleen
Ela

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Mogę śmiało stwierdzić, że jestem dość gadatliwą osobą. Nie raz słyszałam, że szybko nawiązuje relacje, a niektórzy uważali to za zabawne jak ekscytuje się historiami i opowiadam je w najdrobniejszych szczegółach. Jednak w moim życiu była taka osoba przy której milkłam. Milczałam z szacunku i podziwu.
Do mojej nauczycielki z matematyki miałam tak ogromny szacunek, że na początku wręcz bałam się, że powiem coś niemądrego. Bałam się, że mogę wyjść na osobę nieinteligentną, więc milczałam i tylko słuchałam.
Ale ona zauważyła coś we mnie, czego ja nie widziałam sama w sobie. Wzięła mnie pod swoje skrzydła i zaproponowała mi zajęcia dodatkowe, gdzie tłumaczyła mi zagadnienia i rozszerzała świat matematyki. A ja zakochałam się w tym świecie.
Zauważyła również, że coś jest nie tak. Przebyła ze mną rozmowę na dość poważny temat, po której łzy same płynęły mi po policzkach. Zrozumiała mnie, dodała mi otuchy i powiedziała, że jestem wystarczająco dobra. Powiedziała, że nie wymaga ode mnie osiągania szczytów, ale chce żebym próbowała i była szczęśliwa z podjętych przeze mnie decyzji. Żebym cieszyła się z tego co osiągnęłam.
Nawet nie wiedziałam, że bardzo potrzebowałam tych słów.
Tej relacji nigdy nie zapomnę i życzę każdemu uczniowi spotkania tak cudownego nauczyciela-mistrza w swoim życiu, który pomoże odnaleźć w sobie to, co w nim najlepsze, a także zrozumie i będzie dodawał otuchy.
Bo dzięki tej nauczycielce jestem kim jestem. I realizuje się w tym co lubię.

Mogę śmiało stwierdzić, że jestem dość gadatliwą osobą. Nie raz słyszałam, że szybko nawiązuje relacje, a niektórzy uważali to za zabawne jak ekscytuje się historiami i opowiadam je w najdrobniejszych szczegółach. Jednak w moim życiu była taka osoba przy której milkłam. Milczałam z szacunku i podziwu.
Do mojej nauczycielki z matematyki miałam tak ogromny szacunek, że na...

Kiedy zaczynałam swoją aptekarską przygodę jako stażystka trafiłam do apteki, w której "życzliwi" ostrzegali mnie przed "tą dziwaczką Nadią" (imię zmienione;). Nadia wyróżniała się na tel personelu-zawsze wszystkie zadania wykonywała z taka pieczołowitością i dokładnością,że przymiotnik aptekarska nasuwał się sam. Ja świeżo po szkole, w której wpajano mi zasady maksymalnego zaangażowania i skupienia na każdej czynności, która dotyczy dobra pacjenta - wykonywania leków recepturowych, układania leków zgodnie z datami ważności, dokładnym objaśnianiu pacjentowi na jego życzenie jak działa dany lek, zamiast zbywania go rzucanym ogólnikowo 'na żołądek" brałam za normę. Ale ze zdziwieniem i zgrozą stwierdziłam, że moje "normy" w pracy uosabia tylko rzeczona Nadia. Pozostałe dziewczyny leki wrzucały do szuflady byle jak byle w miarę alfabetycznie, dociekliwych pacjentów traktowały jak problem, a na recepturę żadna się nie wyrywała. Nigdy tego nie powiedziałam Nadce, ale ona stała się dla mnie wzorem i mistrzynią zawodu, bo mimo podśmiechiwań koleżanek była aptekarką z krwi i kości- zawsze dokładną, pieczołowitą, sumienną i zaangażowaną. Podziwiałam ją za to że mimo długiego stażu pracy nie wpadła w rutynę tylko wciąż czuła pasję niesienia pomocy innym. Wspomnienie o pierwszej mentorce ciągle mi towarzyszy, nie pozwala wpaść w rutynę i nakazuje każdego pacjenta potraktować indywidualnie ze zorientowaniem na jego problemy.

Kiedy zaczynałam swoją aptekarską przygodę jako stażystka trafiłam do apteki, w której "życzliwi" ostrzegali mnie przed "tą dziwaczką Nadią" (imię zmienione;). Nadia wyróżniała się na tel personelu-zawsze wszystkie zadania wykonywała z taka pieczołowitością i dokładnością,że przymiotnik aptekarska nasuwał się sam. Ja świeżo po szkole, w której wpajano mi zasady...

Dopiero tydzień temu, gdy dopadł mnie studencki kryzys dotarło do mnie, że pomyliłam się. Pomyliłam się co do swoich wyborów. Że tak naprawdę to moja "mistrzyni" zawsze miała rację.
Niby zwyczajna polonistka, a tak wiele jeszcze do niedawna dla mnie znaczyła. Niestety zignorowałam jej rady. Zamiast pisania za które mnie uwielbiała, pomagała doskonalić gdyż w jej opinii byłam do niego stworzona wybrałam całkowicie coś innego.
Uszanowała moją decyzję.
A po pół roku od tamtej rozmowy dotarło do mnie jak bardzo się pomyliłam.
Ale rzucanie studiów po 3 tygodniach? "ZWARIOWAŁAŚ!".
Nic nie jest tak proste jak się wcześniej wydawało.
Mam ochotę zmienić swoje życie. I wiem, że moja "mistrzyni" zaakceptowałaby również i taką decyzję.
Niestety nie mam odwagi żeby znowu nawiązać z nią kontakt i przyznać, że pomyliłam się.
Że miała rację.

Dopiero tydzień temu, gdy dopadł mnie studencki kryzys dotarło do mnie, że pomyliłam się. Pomyliłam się co do swoich wyborów. Że tak naprawdę to moja "mistrzyni" zawsze miała rację.
Niby zwyczajna polonistka, a tak wiele jeszcze do niedawna dla mnie znaczyła. Niestety zignorowałam jej rady. Zamiast pisania za które mnie uwielbiała, pomagała doskonalić gdyż w jej opinii...

Dla mnie mistrzem i wzorem był nauczyciel fizyki w gimnazjum. Był bardzo wymagający. Dyżurni mieli wycierać tablicę równiutko i dwa razy na czysto, w klasie panował porządek, a na lekcji nie wolno było rozmawiać czy nawet podpierać głowę na ręku. Był mistrzem od zadań z fizyki, potrafił wytłumaczyć jaki wzór zastosować do jakiego zadania i jak ten wzór przemienić, by wyliczyć brakujące dane. Potrafił w ciekawy sposób pokazać doświadczenia z fizyki. Nie obyło się też bez stres, gdy co lekcję wybierał wybrane numery z dziennika do odpytywania lub gdy krzyczał za niesubordynację. Trzymał dyscyplinę jednym słowem, ale dzięki temu pozostał w pamięci i zyskał mój szacunek.

Dla mnie mistrzem i wzorem był nauczyciel fizyki w gimnazjum. Był bardzo wymagający. Dyżurni mieli wycierać tablicę równiutko i dwa razy na czysto, w klasie panował porządek, a na lekcji nie wolno było rozmawiać czy nawet podpierać głowę na ręku. Był mistrzem od zadań z fizyki, potrafił wytłumaczyć jaki wzór zastosować do jakiego zadania i jak ten wzór przemienić, by...

Po ukończeniu szkoły średniej postanowiłem od razu rozpocząć pracę i zdobyć pieniądze na spełnienie moich marzeń. Szybko uświadomiłem sobie, że najwięcej ofert pracy dotyczyło gastronomii. Nie miałem żadnego doświadczenia ani wykształcenia w tym kierunku, ale wiedziałem, że zdobycie takich umiejętności może mi się przydać w życiu. Każdy musi być w stanie przygotować posiłek dla siebie, a poza tym restauracje na całym świecie potrzebują dobrego personelu. Rozpocząłem swoją kulinarną przygodę jako pomoc kuchenna. Poznałem wówczas szefa kuchni, który nauczył mnie wielu rzeczy. Pod jego fachowym okiem szybko rozwinąłem swoje umiejętności i uzupełniłem braki. Po pierwszym miesiącu otrzymałem niespodziewanie awans i wiedziałem znacznie więcej niż pracownicy, którzy byli w firmie od roku. Mój nauczyciel był znakomity w swoich fachu. Posiadał doświadczenie w pracy z Francji i Turcji. Wielokrotnie opowiadał mi anegdoty dotyczące jego zawodu i początkowych niepowodzeń. Uwierzył we mnie i czułem, że jestem dla niego osobą, na której może polegać. Zdarzyło nam się sprzeczać między sobą, ale to normalne przy tak stresującej pracy. Jednak zawsze potrafiliśmy dojść do porozumienia i znaleźć wyjście z sytuacji. Sam mistrz określił naszą współpracę jako owocną i podobno długo jeszcze wspominał czas, gdy razem gotowaliśmy. Było to dla mnie niezapomniane doświadczenie, bo uczyłem się od prawdziwego profesjonalisty.

Po ukończeniu szkoły średniej postanowiłem od razu rozpocząć pracę i zdobyć pieniądze na spełnienie moich marzeń. Szybko uświadomiłem sobie, że najwięcej ofert pracy dotyczyło gastronomii. Nie miałem żadnego doświadczenia ani wykształcenia w tym kierunku, ale wiedziałem, że zdobycie takich umiejętności może mi się przydać w życiu. Każdy musi być w stanie przygotować posiłek...

Jestem artystyczną duszą i w swoim życiu miałam przyjemność być Uczennicą pewnego Mistrza. Przez wiele lat aktywnie działałam w grupie teatralnej, która nazywała się „GOK-art.” Scena była moją miłość. Uwielbiałam te momenty, gdy oczy wszystkich były zwrócone ku mnie, a ja mogłam przekazać widowni coś ważnego, mądrego, poruszającego. Właśnie w teatrze poznałam mojego Mistrza – Kubę. On widział we mnie wielki talent, nazywał mnie „Drama Queen.” Czasami miałam już dosyć, gdy musiałam zostawać do późna, by ćwiczyć swoją rolę. Mój Mistrz mi nie odpuszczał, ale robił to dlatego by jak najwięcej mi przekazać, jak najlepiej mnie nauczyć. Żebym na scenie mogła dać z siebie wszystko i zachwycić każdego. Mój Mistrz pomagał mi nie tylko w rozwijaniu talentu aktorskiego, ale także pisarskiego. Sam miał na koncie kilka sukcesów pisarskich, dlatego zaczął prowadzić warsztaty kreatywnego pisania, w których chętnie brałam udział i uczyłam się od niego. Z moim Mistrzem wszystko było możliwe – pisanie książek, gra w dwóch teatrach… jednak los odebrał go zbyt wcześnie… ostatni spektakl, w którym zagrałam nazywał się „Tren dla Jakuba”… Teraz nie ma już tu mojego Mistrza, ale jego nauka nadal jest głęboko we mnie… w jego Uczennicy.

Jestem artystyczną duszą i w swoim życiu miałam przyjemność być Uczennicą pewnego Mistrza. Przez wiele lat aktywnie działałam w grupie teatralnej, która nazywała się „GOK-art.” Scena była moją miłość. Uwielbiałam te momenty, gdy oczy wszystkich były zwrócone ku mnie, a ja mogłam przekazać widowni coś ważnego, mądrego, poruszającego. Właśnie w teatrze poznałam mojego Mistrza...

Moim Mistrzem jest dla mnie moja nauczycielka od angielskiego. Uczyła mnie, gdy chodziłam do szkoły. Zawsze była wyrozumiała, ale też stawiała wysoko poprzeczkę, dzięki niej dużo wyniosłam ze szkoły, by potem sama wracając do tej samej szkoły jako praktykantka a później stażystka, przekazuję swoją wiedzę uczniom wzorując się na mojej nauczycielce oraz dalej szkolę się pytając ją o radę. Dzięki niej pokochałam to co robię, dała mi pomysł na siebie i za to jestem jej bardzo, bardzo wdzięczna.

Moim Mistrzem jest dla mnie moja nauczycielka od angielskiego. Uczyła mnie, gdy chodziłam do szkoły. Zawsze była wyrozumiała, ale też stawiała wysoko poprzeczkę, dzięki niej dużo wyniosłam ze szkoły, by potem sama wracając do tej samej szkoły jako praktykantka a później stażystka, przekazuję swoją wiedzę uczniom wzorując się na mojej nauczycielce oraz dalej szkolę się...

Moja Mistrzyni i anty-mistrzyni

Relacja mistrz – uczeń, kiedyś powszechna, dziś już tak rzadka, że niemal egzotyczna. Wielkim szczęściem jest spotkać kogoś kto zechce być dla Ciebie Mistrzem. Wielkim zaszczytem jest móc uczyć się od Kogoś Takiego. Ja taki zaszczyt miałem w swojej pierwszej pracy w pewnej instytucji finansowej. Spotkałem swoją Mistrzynię - Ewę. Ona nauczyła mnie nie tylko sumiennego i profesjonalnego wykonywania mojej pracy, lecz również pokazała jak czerpać z niej radość i unikać emocji, których efektem będzie wypalenie zawodowe i choroba. Uświadomiła mi jak ważne dla zdrowia i rzetelnego wykonywania mojej pracy jest zwłaszcza wystrzeganie się uczuć zazdrości i złości. W mojej pierwszej pracy można by kolegom i koleżankom zazdrościć wszystkiego, od lepszych wyników sprzedaży począwszy na większej wypłacie kończąc. I w efekcie złościć się o wszystko czego im się zazdrości. Ewa za wszelką cenę unikała tych niszczących uczuć swoim przykładem udowadniając mi jak to bardzo wpływa na sposób wykonywania naszej pracy. Moją anty-mistrzynią w tamtym miejscu była natomiast Jola, która zazdrościła wszystkim i złościła się o wszystko, a poza tym niedbale wykonywała swoje obowiązki. Już kilka lat po opuszczeniu tego miejsca pracy dowiedziałem się, że zachorowała na raka. Negatywne emocje złości i zazdrości, które żywiła względem innych przyczyniły się być może do powstania tej choroby, a na pewno nie pomogły w powrocie do zdrowia, co zakończyło się dla niej tragicznie.

Moja Mistrzyni i anty-mistrzyni

Relacja mistrz – uczeń, kiedyś powszechna, dziś już tak rzadka, że niemal egzotyczna. Wielkim szczęściem jest spotkać kogoś kto zechce być dla Ciebie Mistrzem. Wielkim zaszczytem jest móc uczyć się od Kogoś Takiego. Ja taki zaszczyt miałem w swojej pierwszej pracy w pewnej instytucji finansowej. Spotkałem swoją Mistrzynię - Ewę. Ona...