Zwyciężyli:

nauznyka
Vesna-Parun

Gratuluję!

Zwyciężyli:

nauznyka
Vesna-Parun

Gratuluję!

Konkurs zakończony.
Wkrótce wyniki.

Konkurs zakończony.
Wkrótce wyniki.

Do tej pory miałam okazję przeczytać tylko jedną książkę pana Marka Krajewskiego - "Erynie". Lubię kryminały ale nie jestem ich wielką fanką, "Erynię" wypatrzyłam na półce w bibliotece i z ciekawości wypożyczyłam. Od razu ją polubiłam, także za sprawą głównego bohatera, Edwarda Popielskiego. Jego postać, bardzo wyraźnie opisana aż po każdy szczegół ubioru, posiada jedne z moich ulubionych cech charakteru. Łączą się w nim przeciwieństwa: jest jednocześnie bardzo męski i czuły, odważny i ostrożny. Ma w sobie coś z geniusza, ale jednak jest o krok za przestępcą aż do finału książki - autor za to od razu zdobył moje uwielbienie. Nie lubię przewidywalnych fabuł ani zbyt doskonałych i wszystko wiedzących bohaterów. Najbardziej jednak w Edwardzie Popielskim podoba mi się fakt, że autor dodał mu szczypty magii poprzez wizje jakich doświadcza podczas ataków epilepsji. Choroba, która jednocześnie utrudnia normalne dzienne funkcjonowanie bohatera, w jakiś dziwny i niewytłumaczalny sposób pomaga mu w rozwiązaniu zagadki - a ja, jako fanka fantastyki cenię sobie takie "niezwykłe" dodatki w książkach, bo dodają im uroku.
Mogę z całą moją subiektywną pewnością stwierdzić że postać Edwarda Popielskiego jest idealnie skrojona i zapada w pamięć. Z drugim bohaterem Krajewskiego, Eberhardem Mockiem, mam zamiar w najbliższym czasie się poznać i żywię nadzieję wyrobić sobie o nim podobną pozytywną opinię.

Do tej pory miałam okazję przeczytać tylko jedną książkę pana Marka Krajewskiego - "Erynie". Lubię kryminały ale nie jestem ich wielką fanką, "Erynię" wypatrzyłam na półce w bibliotece i z ciekawości wypożyczyłam. Od razu ją polubiłam, także za sprawą głównego bohatera, Edwarda Popielskiego. Jego postać, bardzo wyraźnie opisana aż po każdy szczegół ubioru, posiada jedne z...

Co podoba Wam się i przyciąga w bohaterze Krajewskiego? Czy postać Edwarda Popielskiego lub Eberharda Mocka jest Waszym zdaniem dobrze skrojoną postacią, zapadającą w pamięć? Jakie cechy tych mistrzów kryminalnych zagadek podobają Wam się najbardziej?


Jedyną książka Marka Krajewskiego, jaką przeczytałam, to "Koniec świata w Breslau". Kocham thrillery, niestety do tego musiałam się długo przekonywać i dawać mu wiele szans na to, żeby w końcu mnie mnie zaciekawił i wciągnął. Niestety, przetrawiłam tę pozycje stosunkowo dawno i niewiele pamiętam z fabuły. Główne i najważniejsze szczegóły migają jak latareczki w pamięci, ale niestety nie wszystko jestem w stanie wyciągnąć z siebie.
Głównym bohaterem wyżej wymienionej przeze mnie książki był Eberhard Mock. Ta postać akurat szczególnie utkwiła mi w pamięci i uważam, że jest fantastycznie skrojoną postacią. Dlaczego? Dlatego, że zwykle głównymi bohaterami thrillerów są przystojni, wysportowani mężczyźni w średnim wieku, którzy kochali kobiety i byli dżentelmenami. No i właśnie Eberhard, którego pieszczotliwie nazywałam „Moćkiem” był stanowczym przeciwieństwem klasycznego detektywa, ścigającego morderców. Kochający jedzenie- oczywiście tłuste, pijaczyna, który bez żadnych skrupułów gwałci swoją żonę i stosuje wobec niej przemoc, właśnie ze względu na tych kilka przytoczonych cech na długo zapada w pamięć czytelnika. Nie jest to ten typ bohatera, do którego paja się szczególną sympatią. Raczej wręcz przeciwnie. Nieraz klęłam w duchu na jego poczynania, mając ochotę udusić go własnymi rękoma, gdyby tylko pojawił się przede mną. Życie tego człowieka nazwałabym jedną wielką degrengoladą. Stoczył się na samo dno. Wszelkie wartości, jakie powinny stanowić jego życiowe priorytety stały się ulotne i w moim odczuciu zostały wypalone wraz z tysiącem papierosów.
Żadna z cech głównej postaci „Końca świata w Breslau” nie podoba mi się. Ludzie powiadają, że nie ma ludzi tylko złych lub tylko dobrych. Powiadam Wam! Przeczytajcie tę lekturkę, a szybko zmienicie zdanie, podobnie jak ja. Doprawdy nie mam pojęcia, gdzie był ten mężczyzna, gdy Bóg rozdawał ludziom ich zalety ;-)

Co podoba Wam się i przyciąga w bohaterze Krajewskiego? Czy postać Edwarda Popielskiego lub Eberharda Mocka jest Waszym zdaniem dobrze skrojoną postacią, zapadającą w pamięć? Jakie cechy tych mistrzów kryminalnych zagadek podobają Wam się najbardziej?


Jedyną książka Marka Krajewskiego, jaką przeczytałam, to "Koniec świata w Breslau". Kocham thrillery, niestety do tego...

Do tej pory przeczytałam tylko jedną książkę Marka Krajewskiego, a mianowicie "Śmierć w Breslau", chociaż "Aleje samobójców" i "Festung Breslau" od jakiegoś czasu czekają na półce.

Urzekło mnie jak autor kreuje swojego bohatera. Eberhard Mock to zprzeczenie rozmaitych powieściowych detektywów, wręcz antybohater... Zgorzkniały, pozbawiony idealistycznych mrzonek, nie lubi się wychylać, ocenia jakie zachowanie będzie najbardziej opłacalne - i paradoksalnie dzięki temu jest bardziej prawdziwy i jesteśmy (a w każdym razie ja jestem) w stanie zrozumieć i zaakceptować (lub nie) motywy, które nim kierują.
Mock ma jednak poczucie sprawiedliwości i raz zaczętych spraw nie zostawia własnemu losowi, chociaż niektóre jego działania mocno wykraczają poza ogólnie przyjęte zasady. I chyba to podoba mi się w nim najbardziej.

Do tej pory przeczytałam tylko jedną książkę Marka Krajewskiego, a mianowicie "Śmierć w Breslau", chociaż "Aleje samobójców" i "Festung Breslau" od jakiegoś czasu czekają na półce.

Urzekło mnie jak autor kreuje swojego bohatera. Eberhard Mock to zprzeczenie rozmaitych powieściowych detektywów, wręcz antybohater... Zgorzkniały, pozbawiony idealistycznych mrzonek, nie lubi...

Osobiście z przyjemnością czytałem przygody komisarza Mocka, jednak nie oceniam ich zbyt wysoko, czemu dałem wyraz w swej recenzji. Przyjemność można mieć ze zjedzenia hot doga, ale do uznania czegoś za świetne danie, trzeba czegoś więcej niż przyjemność z zapełnienia brzucha.

Ciekaw jestem, jak będzie wyglądało spotkanie Krajewskiego, humanisty z wyższej półki, z matematyką, królową drugiej strony barykady. Różnie z tym bywa...

"Każdy może zostać Bogiem, wystarczy tylko poznać odpowiedni kod.
W najnowszej swojej powieści kryminalnej Marek Krajewski stawia na piedestale matematykę oraz koncepcję dotyczącą tzn. 'Liczb Charona", zapisu losu każdego człowieka." - To nie brzmi zbyt dobrze...

Osobiście z przyjemnością czytałem przygody komisarza Mocka, jednak nie oceniam ich zbyt wysoko, czemu dałem wyraz w swej recenzji. Przyjemność można mieć ze zjedzenia hot doga, ale do uznania czegoś za świetne danie, trzeba czegoś więcej niż przyjemność z zapełnienia brzucha.

Ciekaw jestem, jak będzie wyglądało spotkanie Krajewskiego, humanisty z wyższej półki, z...

Krajewski stworzył postacie wielowarstwowe. Posiadają warstwy jak cebula, a im głębiej się wczytujemy, tym więcej warstw odkrywamy. Edward Popielski nie wydaje się szablonowy. Wzbudził moją sympatię od początku. Natomiast zaś Eberharda Mocka lubię za jego pracowitość i oddanie służbie policji.
Jak już wspominałem obaj bohaterowie ubrani są na cebulkę. Brnąc w serii dalej, zdejmują kolejną warstwę ubrań, aż w końcu stają przed nami nago - nic nie ukrywają, sekrety wyszły na jaw, a tylko my możemy im pomóc.
Jak na cebulki są bardzo mili ;-D

Krajewski stworzył postacie wielowarstwowe. Posiadają warstwy jak cebula, a im głębiej się wczytujemy, tym więcej warstw odkrywamy. Edward Popielski nie wydaje się szablonowy. Wzbudził moją sympatię od początku. Natomiast zaś Eberharda Mocka lubię za jego pracowitość i oddanie służbie policji.
Jak już wspominałem obaj bohaterowie ubrani są na cebulkę. Brnąc w serii dalej,...

Lubię obu komisarzy - Edwarda Popielskiego i Eberharda Mocka. Jest to sympatia szczególna, ambiwalentna, z domieszką odrazy. Obie postaci są świetnie skrojone.
Bardziej jednak fascynuje mnie Eberhard Mock, może dlatego, że budzi we mnie więcej uczuć (mieszanych). Krajewski sprezentował nam postać bardzo pogmatwaną, niejednoznaczną, człowieka, który wciąż się szarpie - z pracą, z żoną, z własną egzystencją. Czasem można wręcz odnieść wrażenie, że jest bardziej niemoralny i odrażający od przestępców, których tropi.
A przede wszystkim jest genialny w odnajdywaniu drogi w tym labiryncie, jakim był przedwojenny Wrocław (Breslau) z jego uliczkami, zaułkami i półświatkiem.
Fascynuje mnie jego paradoksalność: pracoholik z obrzydzeniem (chwilami) do swej pracy, niemoralny stróż prawa, strzegący porządku wichrzyciel, zasadniczy policjant łamiący zasady, odrażający typ fascynujący kobiety.
Nie znalazłam jeszcze innej, tak genialnie nakreślonej, wielowymiarowej postaci komisarza / detektywa w literaturze polskiej.

Lubię obu komisarzy - Edwarda Popielskiego i Eberharda Mocka. Jest to sympatia szczególna, ambiwalentna, z domieszką odrazy. Obie postaci są świetnie skrojone.
Bardziej jednak fascynuje mnie Eberhard Mock, może dlatego, że budzi we mnie więcej uczuć (mieszanych). Krajewski sprezentował nam postać bardzo pogmatwaną, niejednoznaczną, człowieka, który wciąż się szarpie - z...

Czy uważam głównych bohaterów Krajewskiego za dobrze skreślonych i interesujących? Powinniście mnie zapytać dlaczego na zabój kocham samego Krajewskiego i Eberharda Mocka. Inaczej swoich odczuć wyrazić nie potrafię. Wrocławską serię pochłonęłam w ciągu kilku dni jeszcze w czasie studiów, od tamtej pory Krajewski jest jednym z moich ulubionych autorów, a Mock najukochańszym bohaterem. Miała na to wpływ nie tylko postać tego komisarza, nie tylko świetna intryga kryminalna, ale także atmosfera tych powieści. I na pytanie czemu kryminały Krajewskiego zawdzięczają tę atmosferą odpowiem bez zająknięcia - kunsztowi autora, po pierwsze, umiejscowieniu akcji po drugie. O talencie Krajewskiego mówi się wiele, co ciekawe, sam zainteresowany twierdzi, że jest tylko rzemieślnikiem sprawnie wykonującym swój zawód. Swego czasu miałam małą obsesję, aby poznać go osobiście, pisałam już kiedyś o moich bezowocnych wyprawach do Instytutu Filologii Klasycznej U. Wr.,gdzie to planowałam "przypadkiem "wpaść na niego na korytarzu i poprosić o dedykację. Nigdy nie udało mi się tam go spotkać, upragnioną dedykację dostałam dużo później, na spotkaniu z autorem. A spotkać się z Krajewskim chciałam, bo ...patrzyłam na niego przez pryzmat Mocka. Eberhard Mock jest dla mnie uosobieniem mężczyzny twardego, szorstkiego, gburowatego, a jednocześnie jedynego sprawiedliwego, czystego. Wszystko w jego kreacji jest starannie przemyślane, dokładnie zaplanowane.Chorobliwa wręcz pedanteria, ogromna erudycja i oczytanie, nieposkromiony pociąg do kobiet (zwłaszcza cór Koryntu) i alkoholu, w połączeniu z ogromną żądzą sprawiedliwości, czynią go najbarwniejszą postacią polskiej powieści kryminalnej. Kochamy Eberharda Mocka, bo w prawdziwym życiu trzymalibyśmy się od niego z daleka. Książkowy komisarz, podobnie jak jego twórca mogą się pochwalić znajomością języków martwych, co czyni i jednego i drugiego jeszcze bardziej interesującymi i pociągającymi oraz stawia pytanie: ile Krajewskiego jest w Mocku? Ten wrocławski filolog jest mistrzem autokreacji, więc może należałoby spytać ile Mocka jest w Krajewskim? Te wszystkie pytania i przemyślenia nie rodzą się w naszej głowie ot, tak sobie - są dowodem na to, że autor stworzył coś naprawdę dobrego, co nie pozwala o sobie zapomnieć w momencie odłożenia książki.
No i ten Wrocław...Każdemu fanowi dobrego kryminału proponuję w zimny, mglisty, listopadowy wieczór wyruszyć w to piękne miasto, kierując się powieściami Krajewskiego niczym przewodnikiem. Te ciarki na plecach i uczucie stojących na karku włosów, gdy uda się wam odnaleźć któreś z opisanych miejsc - bezcenne. Ale nie róbcie tego sami, postarajcie się o dobre towarzystwo przyjaciela lub przyjaciółki. Nie odnajdziecie wszystkich miejsc z powieści, wiele z nich już nie istnieje, wiele z duchem czasu całkowicie zmieniło wygląd na nowoczesny. Ale okolice Rynku na pewno dostarczą wam wielu wrażeń, poczujecie się jakbyście cofnęli się w lata 30-te i poznacie prawdziwe Breslau.
Wszystkie te moje "ochy i achy" nad Breslau Krajewskiego prowadzą do jednego pytania:Panie Krajewski, dlaczego porzucił pan Wrocław i Mocka dla Lwowa i Popielskiego? Moje żale póki co są nieuzasadnione, gdyż nie przeczytałam jeszcze ani jednej książki z serii lwowskiej, a moja opinia, że Popielski jest tylko pokolorowanym cieniem Eberharda Mocka jest póki co tylko podejrzeniem. Z wrocławskim komisarzem nie potrafię się rozstać tak bardzo, że boję się przeczytać kryminał z nowym bohaterem w całkiem innym mieście. Z jednej strony jestem obrażona na autora, za tę zmianę, a z drugiej...boję się, że lwowski policjant ukradnie moje czytelnicze serce tak, jak jego pierwowzór. I wiem,że prędzej czy później nie wytrzymam ciśnienia i pochłonę przygody Popielskiego w zawrotnym tempie. Lwowa nie znam tak dobrze jak Wrocławia, ale może dzięki tej lekturze będę chciała poznać to miasto bliżej? Wiem, że autora wiążą z tym miastem dość silne więzi, więc na pewno przedstawi je tak samo barwnie jak moje Breslau.
Słyszałam też o projekcie kolejnej książki, w której to Mock i Popielski spotkają się na niwie zawodowej ...czekam z utęsknieniem:)

Czy uważam głównych bohaterów Krajewskiego za dobrze skreślonych i interesujących? Powinniście mnie zapytać dlaczego na zabój kocham samego Krajewskiego i Eberharda Mocka. Inaczej swoich odczuć wyrazić nie potrafię. Wrocławską serię pochłonęłam w ciągu kilku dni jeszcze w czasie studiów, od tamtej pory Krajewski jest jednym z moich ulubionych autorów, a Mock najukochańszym...

Obydwaj komisarze są do siebie podobni. Mają taki sam stosunek do kobiet, przywiązują dużą uwagę do wyglądu, obydwaj lubią zagadki i łamigłówki, są szorstcy w obyciu i trochę gburowaci. Jedyna różnica to taka, że Popielski posiada rodzinę, co ociepla nieco jego wizerunek. Ja osobiście zaczęłam przygodę z książkami Krajewskiego, od Erynii, to może dlatego jest mi bliży Popielski. A może to dlatego, że akcja dzieje się we Lwowie.. a ja kocham Lwów?

Obydwaj komisarze są do siebie podobni. Mają taki sam stosunek do kobiet, przywiązują dużą uwagę do wyglądu, obydwaj lubią zagadki i łamigłówki, są szorstcy w obyciu i trochę gburowaci. Jedyna różnica to taka, że Popielski posiada rodzinę, co ociepla nieco jego wizerunek. Ja osobiście zaczęłam przygodę z książkami Krajewskiego, od Erynii, to może dlatego jest mi bliży...