Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

kuccino
Madelaine
sasza404
Bhanuni
Pat

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

kuccino
Madelaine
sasza404
Bhanuni
Pat

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Mówiąc o równowadze zawsze mam przed oczami chiński znak ying-yang. Idealnie odwzorowuje on pojęcie równowagi i myślę że do tego stanu dążymy wszyscy. W moim życiu proces ten widzę w niejednym aspekcie – pracę mam spokojną i siedzącą dlatego po powrocie do domu lubię się ruszać i nie drażni mnie hałas. Dzięki temu lubię też sport – po pracy fizycznej raczej nie miałbym na niego ochoty. Wiodąc spokojne życie pragniemy rozrywek, mając życie pełne stresu brak nam spokoju. Równowaga w życiu to po prostu posiadanie wszystkiego w proporcjonalnych ilościach. Dlatego by nie zatracić się w danej dziedzinie życia należy czasem skosztować jej przeciwieństwa.

Mówiąc o równowadze zawsze mam przed oczami chiński znak ying-yang. Idealnie odwzorowuje on pojęcie równowagi i myślę że do tego stanu dążymy wszyscy. W moim życiu proces ten widzę w niejednym aspekcie – pracę mam spokojną i siedzącą dlatego po powrocie do domu lubię się ruszać i nie drażni mnie hałas. Dzięki temu lubię też sport – po pracy fizycznej raczej nie miałbym na...

Mojemu życiu daleko do równowagi. Choć chaosem też bym go nie nazwała. W sumie to naprawdę ciężko mi je określić. Jestem gdzieś pośrodku tego wszystkiego. Zdażają się rzeczy kompletnie niespodziewane, wręcz zwariowane, lecz są także chwile spokoju, jakiejś rutyny. W sumie to lubie oba te doświadczenia. To one sprawiają, że jest po prostu ciekawiej. Myślę, że jeżeli mimo wszystko będę korzystała z życia to nie ważne czy będzie ono oazą spokoju czy istnym szaleństwem to i tak będę szczęśliwa.

Mojemu życiu daleko do równowagi. Choć chaosem też bym go nie nazwała. W sumie to naprawdę ciężko mi je określić. Jestem gdzieś pośrodku tego wszystkiego. Zdażają się rzeczy kompletnie niespodziewane, wręcz zwariowane, lecz są także chwile spokoju, jakiejś rutyny. W sumie to lubie oba te doświadczenia. To one sprawiają, że jest po prostu ciekawiej. Myślę, że jeżeli mimo...

Uważam, że pojecie "równowaga życiowa" to stan, który nie istnieje lub który istnieje tylko przez moment, chwilę. O wiele bardziej wymagającą i odważniejszą postawą jest "zadomowienie się" w chaosie i odnalezienie własnego sposobu na bałagan, który nas otacza. Takie podejście do życia wymaga wielu wyrzeczeń. Jednym z najbardziej uporczywych aspektów jest pogodzenie się z własnym nieperfekcjonizmem. Uczę się tego dzień po dniu. I chociaż bywa ciężko, nie mam zamiaru się poddać. Chociażby po to, żeby żyć prawdziwie, w miejscu i chwili, które są teraz.

Uważam, że pojecie "równowaga życiowa" to stan, który nie istnieje lub który istnieje tylko przez moment, chwilę. O wiele bardziej wymagającą i odważniejszą postawą jest "zadomowienie się" w chaosie i odnalezienie własnego sposobu na bałagan, który nas otacza. Takie podejście do życia wymaga wielu wyrzeczeń. Jednym z najbardziej uporczywych aspektów jest pogodzenie się z...

Moje życie na co dzień stanowi przykład niezachwianego ładu i harmonii niczym spokojne bytowanie Hobbita w jego przytulnej norce, w jednej z uroczych ćwiartek Shire. Zazwyczaj pamiętam słowa starego Bilba każącego uważać na nogi, bo nie wiadomo dokąd mnie poniosą. Do czasu...

Przychodzą w życiu nagłe momenty, w których postanawiam wywrócić swoje sielskie życie do góry nogami, zapomnieć o dobrodziejstwach, które mi oferuje i wyruszyć na poszukiwanie przygody. Serce góruje wówczas nad rozumem, a myślą przewodnią staje się zdanie "zróbmy to szybko! zanim dojdzie do nas, że to bez sensu!". Podejmuję niestandardowe działania, po których następuje szereg zaskakujących konsekwencji (zaskakujących zazwyczaj dlatego, że podjęte decyzje były nieprzemyślane). Następny jest okres stabilizacji i dostosowania do nowej sytuacji. Z powrotem Hobbiton.

Ciekawą obserwacją jest, że chociaż działania wyżej opisane są, biorąc każde z osobna pod lupę, bardzo chaotyczne to w całokształcie układają się w pewną trudną do uchwycenia ale logiczną całość. Sprawia to, że ufam tym swoim nagłym porywom, bo ostatecznie zawsze wynika z nich coś dobrego.

Moje życie na co dzień stanowi przykład niezachwianego ładu i harmonii niczym spokojne bytowanie Hobbita w jego przytulnej norce, w jednej z uroczych ćwiartek Shire. Zazwyczaj pamiętam słowa starego Bilba każącego uważać na nogi, bo nie wiadomo dokąd mnie poniosą. Do czasu...

Przychodzą w życiu nagłe momenty, w których postanawiam wywrócić swoje sielskie życie do góry...

Dwa światy. Ja to Harmonia, oni to Chaos. Wbrew wszystkiemu jakoś sobie radzimy. I jesteśmy szczęśliwi. Bo czyż nie jest tak, że Totalny Chaos równoważy Idealną Harmonię? Nie da się być takim skrajnościami. Więc egzustujemy we trójkę - ja i oni. Właśnie dlatego, że istnieje między nami Równowaga.

Dwa światy. Ja to Harmonia, oni to Chaos. Wbrew wszystkiemu jakoś sobie radzimy. I jesteśmy szczęśliwi. Bo czyż nie jest tak, że Totalny Chaos równoważy Idealną Harmonię? Nie da się być takim skrajnościami. Więc egzustujemy we trójkę - ja i oni. Właśnie dlatego, że istnieje między nami Równowaga.

Moja codzienność to nuda. Życiowa równowaga ? Jaka równowaga? To po prostu wygodne życie, bez cienia ryzyka, ale za to szybko się nudzi. Choć muszę przyznać, że w tym wszystkim jest trochę chaosu, ale tylko w mojej głowie.

Moja codzienność to nuda. Życiowa równowaga ? Jaka równowaga? To po prostu wygodne życie, bez cienia ryzyka, ale za to szybko się nudzi. Choć muszę przyznać, że w tym wszystkim jest trochę chaosu, ale tylko w mojej głowie.

Chaos niekiedy ogarnia moje wnętrze, ale staram się go trzymać krótko i nie wypuszczać poza ciało. Planuję wszystko. W pracy, na działce, w domu mojej mamy, w zakupach dla sąsiadki. To mam dobrze zorganizowane i uchodzę za osobę opanowaną i "rozplanowaną". Niekiedy jednak natłok spraw mnie przytłacza i chaos pojawia się wokół mnie, ale tylko w moim domu. Nie idzie dalej, bo stąd nie ma wyjścia.

Chaos niekiedy ogarnia moje wnętrze, ale staram się go trzymać krótko i nie wypuszczać poza ciało. Planuję wszystko. W pracy, na działce, w domu mojej mamy, w zakupach dla sąsiadki. To mam dobrze zorganizowane i uchodzę za osobę opanowaną i "rozplanowaną". Niekiedy jednak natłok spraw mnie przytłacza i chaos pojawia się wokół mnie, ale tylko w moim domu. Nie idzie dalej, bo...

Myśląc o równowadze wewnętrznej widzę stan, do którego się dąży, ale nigdy w pełni się go nie osiąga. Gdyż pojawiają się nowe doświadczenia, nowe odkrycia i informacje na swój temat, sytuacje zaskakujące i nieprzewidywalne. To w nich sprawdzamy siebie i tym kim jesteśmy. Takie są moje przekonania. Dlatego też myślę, że w pełni równowagi wewnętrznej nie osiągnęłam, ale czuję też, że jestem najbliżej niej ze wszystkich możliwych okresów w moim życiu. Spokój, zadowolenie, cierpliwość i otwartość jakoś mnie wypełniają w różnych zdarzeniach, w których uczestniczę oraz wyzwaniach jakich się podejmuję. Dominuje ciekawość i zainteresowanie, a nie lęk przed tym jak to będzie. Będzie jak będzie, ze wszystkiego można się czegoś nauczyć i taka dewiza mi przyświeca.. A co do chaosu – wewnątrz mam go coraz mniej, natomiast na zewnątrz, w domu, lubię bałagan – wtedy czuję, że mój dom żyje, a ja razem z nim.

Myśląc o równowadze wewnętrznej widzę stan, do którego się dąży, ale nigdy w pełni się go nie osiąga. Gdyż pojawiają się nowe doświadczenia, nowe odkrycia i informacje na swój temat, sytuacje zaskakujące i nieprzewidywalne. To w nich sprawdzamy siebie i tym kim jesteśmy. Takie są moje przekonania. Dlatego też myślę, że w pełni równowagi wewnętrznej nie osiągnęłam, ale czuję...

Kiedy ostatnio w dniu imienin dzwoniła do mnie znajoma, życząc mi zdrowia, szczęścia, miłości, zadowolenia z życia, wspaniałych przyjaciół i spełnienia marzeń, odpowiedziałam jej, że wszystko to mam i niech życzy mi tylko, aby tak zostało.
Mam wszystko co potrzebne mi do osiągnięcia równowagi- wspaniałą rodzinę, przyjaciół, zdrowie… dni płyną nam nieskomplikowanie i nie ma problemów którym byśmy nie podołali. W moim życiu nie było tragedii, los nie rzucał mi kłód pod nogi, na wiele rzeczy zapracowałam sobie sama, jednak na mojej drodze spotkałam wiele życzliwych osób i miałam też dużo szczęścia. Szerokim łukiem omijam ludzi zazdrosnych i fałszywych, dzięki temu w moim otoczeniu mogę być naprawdę sobą. I nawet jeśli w moim życiu zawieje mocniejszy wiatr czy zrobi się porządna zawierucha i zapanuje chaos, to dzięki mojej rodzinie i przyjaciołom jest on tylko chwilowy. Czuję się spełniona i szczęśliwa, czasami boję się nawet o tym mówić głośno, bojąc się, że Bóg mnie usłyszy i postanowi wystawić na próbę. Boje się, że zapas mojego szczęścia kiedyś się wyczerpie... Codziennie jednak dziękuję Bogu za to co mam i cieszę się chwilą :)

Kiedy ostatnio w dniu imienin dzwoniła do mnie znajoma, życząc mi zdrowia, szczęścia, miłości, zadowolenia z życia, wspaniałych przyjaciół i spełnienia marzeń, odpowiedziałam jej, że wszystko to mam i niech życzy mi tylko, aby tak zostało.
Mam wszystko co potrzebne mi do osiągnięcia równowagi- wspaniałą rodzinę, przyjaciół, zdrowie… dni płyną nam nieskomplikowanie i nie ma...