Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

rudek12
AnonymousSpirit
Majka125
poziomeczka
Lexie

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

rudek12
AnonymousSpirit
Majka125
poziomeczka
Lexie

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Dla mnie idealną mocą wydaje się ponadprzeciętny intelekt. Inteligencja i mądrość nieosiągalne dla zwykłego, przeciętnego śmiertelnika. Umysł tak wybitny, że byłby w stanie rozwiązać każdy problem ludzkości, ale też stworzyć broń, o jakiej nikomu się nawet nie śniło.
Czyli, krótko mówiąc: chciałabym być geniuszem pokroju Sherlocka Holmesa czy Anthonego Edwarda Starka.
Ale wiadomo, że wielka móc wiąże się z wielką odpowiedzialnością. Dlatego też, podobnie jak wymienieni dżentelmeni, używałabym jej z rozwagą i tylko na potrzeby "jasnej strony". Owszem, budowałabym śmiertelną broń, ale wyłącznie na własny użytek i do obrony niewinnych. I owszem, odkrywałabym słabe punkty innych, ale nigdy by kogoś zranić. Ochrona innych zawsze stałaby u mnie na pierwszym miejscu, nawet ponad hobbystycznym włamywaniem się do różnych baz danych.
Szczerze wierzę w swój kompas moralny i tak, chciałabym dźwigać podobne brzemię nawet jeśli wiązałaby się z nim wiedza, której nigdy nie chciałabym posiąść.

Dla mnie idealną mocą wydaje się ponadprzeciętny intelekt. Inteligencja i mądrość nieosiągalne dla zwykłego, przeciętnego śmiertelnika. Umysł tak wybitny, że byłby w stanie rozwiązać każdy problem ludzkości, ale też stworzyć broń, o jakiej nikomu się nawet nie śniło.
Czyli, krótko mówiąc: chciałabym być geniuszem pokroju Sherlocka Holmesa czy Anthonego Edwarda Starka.
Ale...

Podróżowanie w czasie! Zmienię bieg wydarzeń m.in. będę uczestniczyć w pierwszych igrzyskach olimpijskich, przyczynię się do odkrycia rentgenu, będę ocalałą pasażerką zatopionego Titanica, pomogę w wynalezieniu koła, razem z Maggelanem wyruszę w podróż dookoła świata, wytworze pierwszy antybiotyk, będę współtwórcą teorii względności, wraz z Kazimierzem Wielkim opracuję spis reform do przeprowadzenia w Polsce, polecę w pierwszą podróż w kosmos itd...

Podróżowanie w czasie! Zmienię bieg wydarzeń m.in. będę uczestniczyć w pierwszych igrzyskach olimpijskich, przyczynię się do odkrycia rentgenu, będę ocalałą pasażerką zatopionego Titanica, pomogę w wynalezieniu koła, razem z Maggelanem wyruszę w podróż dookoła świata, wytworze pierwszy antybiotyk, będę współtwórcą teorii względności, wraz z Kazimierzem Wielkim opracuję spis...

tak, chciałąm zawalczyć z ludzką głupotą, dyskryminacją i nietolerancją, ale si enie da!

tak, chciałąm zawalczyć z ludzką głupotą, dyskryminacją i nietolerancją, ale si enie da!

Od zawsze chciałam czytać ludziom w myślach, zazwyczaj wiązało się to z moją ciekawością i pytaniem "Co ludzie myślą o mnie?!". Jednak posiadanie takiej mocy mogłoby sprawić, że szybko znienawidziłabym ludzi i świat. Tak, więc gdybym miała wybrać jakąś supermoc byłaby to nadludzka siła, jaką posiadał Thor władca Asgardu czy Hulk. Dzięki niej mogłabym pomagać ludziom w przenoszeniu ciężkich rzeczy, ułatwić budowę domów, wieżowców oraz obronić ludzi, którzy potrzebują pomocy. Taka siła na pewno polepszyłaby życie nie tylko moje, ale i wielu ludzi. Być może dzięki niej na świecie w końcu zapanowałby pokój.

Od zawsze chciałam czytać ludziom w myślach, zazwyczaj wiązało się to z moją ciekawością i pytaniem "Co ludzie myślą o mnie?!". Jednak posiadanie takiej mocy mogłoby sprawić, że szybko znienawidziłabym ludzi i świat. Tak, więc gdybym miała wybrać jakąś supermoc byłaby to nadludzka siła, jaką posiadał Thor władca Asgardu czy Hulk. Dzięki niej mogłabym pomagać ludziom w...

Gdybym mogła dostać jakąś supermoc, to chciałabym posiąść zdolność odczuwania ludzkich intencji. To niby nic takiego, nic niezwykłego, ale o ile wspaniale by się żyło, gdybym wiedziała, czy moja siostra znowu kłamie, że nie wychodziła z domu, mimo iż była u koleżanki. O ile prościej byłoby dać kilka złotych bezdomnemu, jeśli mielibyśmy pewność, że nie przeznaczy tego na alkohol. O ile łatwiej pogodzić się z odejściem ukochanej osoby, jeśli wiemy, że jej uczucia się wypaliły, a ona tylko się męczy w tym układzie. O ile pewniej postawić krzyżyk przy nazwisku kandydata na prezydenta, jeśli wiemy, że chce dla kraju jak najlepiej. O ile łatwiej żyć znając intencje przechodnia, przyjaciela, rodzica, lub jeśli chociaż potrafimy określić czy są złe czy dobre...

Gdybym mogła dostać jakąś supermoc, to chciałabym posiąść zdolność odczuwania ludzkich intencji. To niby nic takiego, nic niezwykłego, ale o ile wspaniale by się żyło, gdybym wiedziała, czy moja siostra znowu kłamie, że nie wychodziła z domu, mimo iż była u koleżanki. O ile prościej byłoby dać kilka złotych bezdomnemu, jeśli mielibyśmy pewność, że nie przeznaczy tego na...

Otwieram oczy, moje serce bije szybciej niż kiedykolwiek wcześniej.
Unoszę dłonie i czuję jak moim ciałem wstrząsa pradawny dreszcz.Bogowie opuszczają mnie przez opuszki palców i skupiają się w rozgrzaną do czerwoności kulę przede mną.Ludzie patrzą na ten twór wygłodniałymi oczami, spragnieni Słońca i ciepła,które na setki lat ich opuściło.
Zostałam naznaczona.Potrafię tkać światło.Jestem wybranką,ostatnią nadzieją ludzkości stłoczonej w podziemiach.Gdzieś tam,w górze Słońce praży niemiłosiernie,topiąc budynki i zamieniając lasy w pustynie.Sami do tego doprowadziliśmy,więc musimy teraz na barkach nosić brzemię ciemności.
Lecz Sauros,Bóg Jasności,do którego od stuleci modlą się mieszkańcy Podziemi w końcu ulitował się nad naszym nieszczęsnym losem.
I narodziłam się ja.
Codziennie wypełniam swój obowiązek.O świcie,który sama ustaliłam,wznoszę się pod kopułę i rozpalam Wielkie Słońce,które gaśnie po dwunastu godzinach.Po zmroku jaśnieją lampy na ulicach.Wyrabiam i sprzedaję lampy.Dzięki mnie mniej ludzi umiera,gdyż operacje nie muszą już być przeprowadzane przy świecach.
Stałam się Słońcem.Świecę najjaśniej i ludzie lgną do mnie jak ćmy.Nie mamy tu władcy,ale ja się nim czuję.Daję nadzieję i szczęście,dzięki mnie mogliśmy zasadzić coś więcej,niż roślinność nokturnową.Zwierzęta lepiej rosną,bo nie boją się tego,co czeka na nie w ciemnościach.
Ludzie też się zmienili.Skóra nabrała koloru,oczy blasku, a usta uśmiechu.
Jestem Słońcem,władam światłem i wiem,jak używać swojej mocy.

Otwieram oczy, moje serce bije szybciej niż kiedykolwiek wcześniej.
Unoszę dłonie i czuję jak moim ciałem wstrząsa pradawny dreszcz.Bogowie opuszczają mnie przez opuszki palców i skupiają się w rozgrzaną do czerwoności kulę przede mną.Ludzie patrzą na ten twór wygłodniałymi oczami, spragnieni Słońca i ciepła,które na setki lat ich opuściło.
Zostałam naznaczona.Potrafię tkać...

Chciałabym by czas poświęcany na czytanie i delektowanie się literaturą nie zaliczał się do sumy czasu życia. Chciałabym również mieć umiejętność dzielenia się tym darem z innymi tak by każdy żywot można było wydłużyć o czas, który poświęciliśmy na czytanie.

Chciałabym by czas poświęcany na czytanie i delektowanie się literaturą nie zaliczał się do sumy czasu życia. Chciałabym również mieć umiejętność dzielenia się tym darem z innymi tak by każdy żywot można było wydłużyć o czas, który poświęciliśmy na czytanie.

Moja wymarzona supermoc? Umiejętność znikania. Ale nie taka zwykła niewidzialność, a raczej umiejętność wymazania się na chwilę ze świadomości całego świata. Zero wiadomości, telefonów, rozmów błogi spokój, tak chociaż na godzinkę dziennie, którą można przeznaczyć chociażby na czytanie książek. A później można z radością i nową energią powrócić do bliskich osób.

Moja wymarzona supermoc? Umiejętność znikania. Ale nie taka zwykła niewidzialność, a raczej umiejętność wymazania się na chwilę ze świadomości całego świata. Zero wiadomości, telefonów, rozmów błogi spokój, tak chociaż na godzinkę dziennie, którą można przeznaczyć chociażby na czytanie książek. A później można z radością i nową energią powrócić do bliskich osób.

Jestem zmiennokształtna. Jednak nie w takim sensie jak wszyscy myślą. Cała sztuczka polega na umysłowej iluzji, dzięki której, gdy stoi przede mną kilka osób - każda widzi we mnie kogoś innego. Mogę być kobietą z marzeń, ale też ich niewyśnionym koszmarem. Mogę wzbudzać sensację, wtapiać się tłum, wzbudzać żądzę, strach, miłość, respekt, odrazę. Jestem tym, czym chcę być.

Jestem zmiennokształtna. Jednak nie w takim sensie jak wszyscy myślą. Cała sztuczka polega na umysłowej iluzji, dzięki której, gdy stoi przede mną kilka osób - każda widzi we mnie kogoś innego. Mogę być kobietą z marzeń, ale też ich niewyśnionym koszmarem. Mogę wzbudzać sensację, wtapiać się tłum, wzbudzać żądzę, strach, miłość, respekt, odrazę. Jestem tym, czym chcę być.