Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Ledarg1916
redhairoli
FannyBrawne
Spatium_Nigrum
Łosia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Ledarg1916
redhairoli
FannyBrawne
Spatium_Nigrum
Łosia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Kiedy zagaiłeś mnie na ulicy myślałam, że chcesz spytać o godzinę. Jednak po kilku sekundach, kiedy wiedziałam już o co chodzi, poczułam wielki niepokój i zaskoczenie. Nie dumę czy radość, to był taki mały strach. Nie wiedziałam jak się zachować, byłam bardziej zestresowana niż Ty, Arturze. Jednak po kilku minutach rozmowy z Tobą cały stres opadł, byłam wręcz oczarowana tym, w jaki sposób opowiadasz o książce i losach bohaterów, jak utożsamiasz się z jednym z nich. Ty żyłeś tą historią, byłeś tam razem z nimi. Zrobiłeś na mnie ogromne wrażenie. To wielki zaszczyt spotkać swojego pierwszego, oddanego fana, takiego prawdziwego, od serca, który dokładnie wie co chcesz przekazać innym "między wierszami". Dzięki Tobie, Arturze, poczułam ogromny przypływ motywacji i za to niezmiernie Ci dziękuję. Miło było mi Cię poznać, a nasze spotkanie na zawsze pozostanie w mojej pamięci.
Szczęścia, jakkolwiek je sobie wyobrażasz, Arturze.

Kiedy zagaiłeś mnie na ulicy myślałam, że chcesz spytać o godzinę. Jednak po kilku sekundach, kiedy wiedziałam już o co chodzi, poczułam wielki niepokój i zaskoczenie. Nie dumę czy radość, to był taki mały strach. Nie wiedziałam jak się zachować, byłam bardziej zestresowana niż Ty, Arturze. Jednak po kilku minutach rozmowy z Tobą cały stres opadł, byłam wręcz oczarowana...

Od rytmicznego dudnienia kół pociągu ogarniała mnie błoga senność. Spojrzałem przez okno, szukając czegoś co zajmie mój rozleniwiony umysł.
Zaśnieżone pola, kilka zasp, para kuropatw. Na zewnątrz było zimno jak diabli.
Tu-du, tu-du, tu-du...
Gdy otworzyłem oczy, przede mną siedział szczupły człowiek. Miał około dwudziestu lat i dużego pryszcza na nosie. Uśmiechał się od ucha do ucha. Wydawał się nierzeczywisty, jakbym się jeszcze nie wybudził ze snu.
– To pan – powiedział chłystek.
– Czy my się znamy? – Byłem zdezorientowany.
– Pan jest autorem „Kruczych piór”. To dla mnie ogromny zaszczyt.
„Krucze pióra”. Wydane w niewielkim nakładzie, krytykowane za „zbyt filozoficzne wywody”, wylądowały później w koszu na marnych wyprzedażach. Świat literacki zjadł mnie żywcem i wypluł tylko kosteczki. Od tamtego czasu sporadycznie pisywałem już tylko do szuflady.
Przekartkowałem książkę i w oczy uderzyła mnie koślawo nakreślona obwódka podkreślająca fragment:
„Naiwna nadzieja jest jak fałszywa kobieta podszywająca się pod ukochaną matkę. Gładzi po policzku szorstką dłonią, szepcze do ucha plugawe obietnice, a kiedy nie nadchodzi, to co miało nigdy nie nadejść, zostawia samego w głębokich ciemnościach, czarnych jak krucze pióra”.
Czułem szczere wzruszenie. Młody chłopak wciąż się uśmiechał.
Sięgnąłem do kieszeni marynarki po długopis i nabazgrałem:

„Dla mnie nadeszło, to co miało nigdy nie nadejść.
Jestem ci za to bardzo wdzięczny.

Jedynemu na świecie wielbicielowi mojej twórczości.

Autor”.

Od rytmicznego dudnienia kół pociągu ogarniała mnie błoga senność. Spojrzałem przez okno, szukając czegoś co zajmie mój rozleniwiony umysł.
Zaśnieżone pola, kilka zasp, para kuropatw. Na zewnątrz było zimno jak diabli.
Tu-du, tu-du, tu-du...
Gdy otworzyłem oczy, przede mną siedział szczupły człowiek. Miał około dwudziestu lat i dużego pryszcza na nosie. Uśmiechał się od...

Dla niektórych najważniejszym dniem jest ślub, inni wolą narodziny pierworodnego. Jednak ja nigdy nie zapomnę dnia, w którym pierwszy fan (i niestety jak na razie jedyny) rozpoznał we mnie swoją ulubioną autorkę kryminałów. Swoją drogą ciekawe w jaki sposób domyślił się mojej tożsamości – zdjęcia na okładkach książek nie są zbyt dobrej jakości i nawet moja mama nie chciała uwierzyć, że to jestem ja – niemniej udało mu się i tak oto zostałam poproszona o napisanie pierwszej dedykacji!

„Najdroższy Czytelniku!
Jestem wzruszona, że mam tak wiernego fana w Twojej osobie (czy tam w czyjejkolwiek)! Nigdy nie pomyślałabym, że wracając ze spożywczaka, spotka mnie takie szczęście i godziny siedzenia przed komputerem podczas pisania zostaną nagrodzone! Obiecuję, że następny bohater mojej powieści będzie z dumą nosił Twoje imię. Życzę Ci w życiu wszystkiego najlepszego, mnóstwa chwil spędzonych nad moimi książkami oraz częstego sprawdzania nowinek o mojej twórczości!
Twoja na wieki
Autorka”

Po pożegnaniu z tym chłopakiem, wróciłam do domu. Nie dawało mi spokoju, czemu był taki przerażony po przeczytaniu dedykacji. Dopiero później przypomniało mi się, że za każdym razem moi bohaterzy kończą swoją egzystencję w wyjątkowo tragiczny sposób – w końcu jestem autorką kryminałów. Ale to nic, zrobię wyjątek, by imiennik mojego największego fana dożył ostatnich stron!
Być może zmniejszenie śmiertelności zagwarantuje mi większe grono wielbicieli...?

Dla niektórych najważniejszym dniem jest ślub, inni wolą narodziny pierworodnego. Jednak ja nigdy nie zapomnę dnia, w którym pierwszy fan (i niestety jak na razie jedyny) rozpoznał we mnie swoją ulubioną autorkę kryminałów. Swoją drogą ciekawe w jaki sposób domyślił się mojej tożsamości – zdjęcia na okładkach książek nie są zbyt dobrej jakości i nawet moja mama nie chciała...

Drogi czytelniku,

Jest mi niezmiernie miło dedykować książkę Tobie, któryś uwierzył we mnie i przebrnął przez morze tych wszystkich słów; napisałem ją bowiem dla Ciebie.


- Z wyrazami szacunku, autor

Drogi czytelniku,

Jest mi niezmiernie miło dedykować książkę Tobie, któryś uwierzył we mnie i przebrnął przez morze tych wszystkich słów; napisałem ją bowiem dla Ciebie.


- Z wyrazami szacunku, autor

Dla mojego pierwszego czytelnika, który wywołał u mnie łzy.


Krzysztof P.

Dla mojego pierwszego czytelnika, który wywołał u mnie łzy.


Krzysztof P.

Młody człowieku, gratuluję odwagi.
Winą za to, że pomyliłeś mnie z Ove Logmansbo, obarczam twe nadszarpnięte czasem okulary. Lecz zaprawdę powiadam, że nastaną i czasy, kiedy mój autograf stanie się cenniejszy aniżeli jego.
Życzę ci, byś dotrwał do tej chwili. Z tą samą odwagą i obłędem czytelniczym w oczach.

Młody człowieku, gratuluję odwagi.
Winą za to, że pomyliłeś mnie z Ove Logmansbo, obarczam twe nadszarpnięte czasem okulary. Lecz zaprawdę powiadam, że nastaną i czasy, kiedy mój autograf stanie się cenniejszy aniżeli jego.
Życzę ci, byś dotrwał do tej chwili. Z tą samą odwagą i obłędem czytelniczym w oczach.

Życzę Ci drogi czytelniku, abyś i Ty, będąc kiedyś na moim miejscu właśnie w takiej chwili, abyś pamiętał, że spotkanie z Tobą sprawiło mi więcej radości, niż pisanie przez ostatnie dwadzieścia lat.
Życzę Ci, żebyś mnie zapamiętał, tak jak ja zapamiętam Ciebie.

~ R.S

Życzę Ci drogi czytelniku, abyś i Ty, będąc kiedyś na moim miejscu właśnie w takiej chwili, abyś pamiętał, że spotkanie z Tobą sprawiło mi więcej radości, niż pisanie przez ostatnie dwadzieścia lat.
Życzę Ci, żebyś mnie zapamiętał, tak jak ja zapamiętam Ciebie.

~ R.S

"Rozpoznany i przyłapany, wobec przedstawionego dowodu rzeczowego, przyznaję się do popełnienia tej książki"
ImięX NazwiskoX

"Rozpoznany i przyłapany, wobec przedstawionego dowodu rzeczowego, przyznaję się do popełnienia tej książki"
ImięX NazwiskoX

Drogi czytelniku!
Jestem wzruszony, że kupiłeś moją książkę.
Mam nadzieję, że będzie Ci sie podobać.
A kiedy już skończysz czytać moją twórczość, nic nie będzie dla Ciebie już takie samo.
Nie spojrzysz już tak samo na staruszka, który zawsze przesiaduje samotnie w parku, nie spojrzysz tak samo na spadający z nieba deszcz.
Dziękuje Ci, że kupiłeś te książkę i mam nadzieję, że po jej przeczytaniu uśmiechniesz sie sam do siebie i powiesz " warto było".
Wszystkiego dobrego życzy taki sam czlowiek jak Ty XYZ :)

Drogi czytelniku!
Jestem wzruszony, że kupiłeś moją książkę.
Mam nadzieję, że będzie Ci sie podobać.
A kiedy już skończysz czytać moją twórczość, nic nie będzie dla Ciebie już takie samo.
Nie spojrzysz już tak samo na staruszka, który zawsze przesiaduje samotnie w parku, nie spojrzysz tak samo na spadający z nieba deszcz.
Dziękuje Ci, że kupiłeś te książkę i mam nadzieję,...