Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Capricorn
Blodeuwedd
Luthien_Alcarin
Wkurzona
evi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Capricorn
Blodeuwedd
Luthien_Alcarin
Wkurzona
evi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

W dzisiejszych czasach dużą ilość dokumentów trzymamy w sieci, niezbędne dane często przechowujemy na dyskach przenośnych. Ja zabrałabym ze sobą coś, co ma dla mnie znaczenie w sensie psychicznym, coś co budzi we mnie emocje i przywołuje wspomnienia. Do walizki spakowałabym mój album ze zdjęciami, ale też mojego pluszowego misia, który jest ze mną od urodzenia, mimo, że zająłby dużo miejsca. Źródłem wspomnień jest dla mnie również moja pierwsza przeczytana książka, czyli „Abecadło", dlatego ona też znalazłaby się śród ratowanych przeze mnie rzeczy.

W dzisiejszych czasach dużą ilość dokumentów trzymamy w sieci, niezbędne dane często przechowujemy na dyskach przenośnych. Ja zabrałabym ze sobą coś, co ma dla mnie znaczenie w sensie psychicznym, coś co budzi we mnie emocje i przywołuje wspomnienia. Do walizki spakowałabym mój album ze zdjęciami, ale też mojego pluszowego misia, który jest ze mną od urodzenia, mimo, że...

Spakować moją biblioteczkę byłby problem...W takim razie ograniczyłabym się do słowników angielskich i niemieckich. Zabrałabym też mój segregator wspomnień tj. ze wszystkimi świadectwami, dyplomami, pamiątkami, zaproszeniami, walentynkami...I jeszcze moje pamiętniki z młodszych lat. Czyli zabrałabym siebie.

Spakować moją biblioteczkę byłby problem...W takim razie ograniczyłabym się do słowników angielskich i niemieckich. Zabrałabym też mój segregator wspomnień tj. ze wszystkimi świadectwami, dyplomami, pamiątkami, zaproszeniami, walentynkami...I jeszcze moje pamiętniki z młodszych lat. Czyli zabrałabym siebie.

Po pierwsze taka walizka w domu zupełnie się nie przyda - jeśli nie będzie schowana w lodówce słonie z całą resztą dobytku. Jeśli jednak poważnie podejdziemy do sprawy to wszystkie najważniejsze dla nas przedmioty możemy ukryć (niech będzie że w walizce) poza domem w jakimś bezpiecznym miejscu, do którego w razie kłopotów łatwo mielibyśmy dostęp.Ja ukrył bym swoją w przechowalni bagażu na dworcu. Tylko co zapakować. Ja pewnie w pierwszej kolejności zapakowałabym komplet bezterminowo voucherów na przelot czteroosobowej rodziny do Wenezueli. Komplet papierów wartościowych, bikini żony, stroje kompielowe dla dzieci , dwa wartościowe sygnety rodzinne, i obraz Kossak. Gdybym nie zapakował lektury dlakkażdego pewnie musiałbym snuć opowieści na dobranoc.

Po pierwsze taka walizka w domu zupełnie się nie przyda - jeśli nie będzie schowana w lodówce słonie z całą resztą dobytku. Jeśli jednak poważnie podejdziemy do sprawy to wszystkie najważniejsze dla nas przedmioty możemy ukryć (niech będzie że w walizce) poza domem w jakimś bezpiecznym miejscu, do którego w razie kłopotów łatwo mielibyśmy dostęp.Ja ukrył bym swoją w...

W ostatnim czasie doceniłam wagę wspomnień i ludzi, na których można zawsze polegać. Myślę, że w takiej sytuacji pewnie nie byłabym w stanie racjonalnie myśleć. Ten ciężki czas, który teraz trwa spowodowałby, że zabrałabym jedynie pamiątki- zdjęcia, drobne upominki. Wszystko inne mam w głowie - wspomnienia których nikt ani nic mi nie odbierze. Żadne pieniądze świata nie są w stanie wpłynąć na mój wybór. Dopiero, gdy człowiek upadnie to zaczyna dziękować za czas, gdy sprawnie chodził.

W ostatnim czasie doceniłam wagę wspomnień i ludzi, na których można zawsze polegać. Myślę, że w takiej sytuacji pewnie nie byłabym w stanie racjonalnie myśleć. Ten ciężki czas, który teraz trwa spowodowałby, że zabrałabym jedynie pamiątki- zdjęcia, drobne upominki. Wszystko inne mam w głowie - wspomnienia których nikt ani nic mi nie odbierze. Żadne pieniądze świata nie są...

Na pewno zabrałabym rzeczy, które dostałam od bliskich mi osób i te, które mi ich przypominają (są dla mnie najważniejsze) oraz laptopa. Szczerze mówiąc o dokumentach nawet bym nie pomyślała. Jestem bardzo sentymentalna, trudno mi się rozstać z osobami, miejscami czy też przedmiotami, które mają dla mnie wartość sentymentalną.

Na pewno zabrałabym rzeczy, które dostałam od bliskich mi osób i te, które mi ich przypominają (są dla mnie najważniejsze) oraz laptopa. Szczerze mówiąc o dokumentach nawet bym nie pomyślała. Jestem bardzo sentymentalna, trudno mi się rozstać z osobami, miejscami czy też przedmiotami, które mają dla mnie wartość sentymentalną.

Wzięłam bym ze sobą ubrania, książki, dokumenty, filmy na dvd, muzyka na CD. Nie zabiorę ze sobą zdjęć, gdyż mam wspomnienia.Przede wszystkim ratuje z ognia rodzina, bo życie ludzkie jest najcenniejsze.

Wzięłam bym ze sobą ubrania, książki, dokumenty, filmy na dvd, muzyka na CD. Nie zabiorę ze sobą zdjęć, gdyż mam wspomnienia.Przede wszystkim ratuje z ognia rodzina, bo życie ludzkie jest najcenniejsze.

Rzeczy, które bym spakowała:
- moje pierwsze zdjęcie z moim mężem i metalowe pudełko, które razem znaleźliśmy (jestm dość sentymentalna)
- mamy i taty starą kamerę (nie działa, ale to jedyna moja pamiątka po rodzicach)
- stare skórzne buty bez których niemogę żyć (wiele osób mówi mi, że dawno powinny znaleść się w śmietniku - bo mają dziwny zapach)
- pamiętnik, który piszę od podstawówki (obecnie mam 31lat)
- odtwarzcz mp3, abym mogła słuchć uspokajającej muzyki podczas szukania nowego domu

Rzeczy, które bym spakowała:
- moje pierwsze zdjęcie z moim mężem i metalowe pudełko, które razem znaleźliśmy (jestm dość sentymentalna)
- mamy i taty starą kamerę (nie działa, ale to jedyna moja pamiątka po rodzicach)
- stare skórzne buty bez których niemogę żyć (wiele osób mówi mi, że dawno powinny znaleść się w śmietniku - bo mają dziwny zapach)
- pamiętnik, który piszę...

Jestem strasznym łasuchem. Wprost kocham słodycze. Są chyba moim największym uzależnieniem (oprócz czytania oczywiście;). W swoim pokoju mam dużą szufladę przeznaczoną na wszelkiego rodzaju słodkości. I nie mówię tu o jednej czekoladzie i ciasteczkach. Szuflada jest dosłownie wypchana po brzegi. Jest tam wszystko, czego MOJA dusza zapragnie. Wszelkie ubytki są na bieżąco uzupełniane. Zamykana jest na klucz, gdyż moje młodsze rodzeństwo nie raz postanowiło wykraść moje cenne skarby. Cukier dawkuję oczywiście "z głową", a przynajmniej staram się. Dlatego w razie pożaru na pewno nie zastanawiałabym się długo i do walizki przesypałabym całą zawartość szuflady. Nie zostawiłabym nawet najmniejszego cukierka. A po tak traumatycznym wydarzeniu niewinny batonik poprawiłby mi nastrój i wywołał uśmiech na twarzy. Takie życie z uzależnieniem ;)

Jestem strasznym łasuchem. Wprost kocham słodycze. Są chyba moim największym uzależnieniem (oprócz czytania oczywiście;). W swoim pokoju mam dużą szufladę przeznaczoną na wszelkiego rodzaju słodkości. I nie mówię tu o jednej czekoladzie i ciasteczkach. Szuflada jest dosłownie wypchana po brzegi. Jest tam wszystko, czego MOJA dusza zapragnie. Wszelkie ubytki są na bieżąco...

Do walizki wkładam ogromną ilość odwagi, żeby w razie czego towarzyszyła mi podczas pożaru i pierwszej paniki, jaka pojawia się w takiej sytuacji. Do tego dokładam zimną krew, którą trzeba zachować, gdy ogień trawi już sąsiedni pokój, a dym zaczyna powoli przedostawać się przez drzwi. Przyda się trochę samozaparcia, by nie poddawać się po tej strasznej tragedii, ale ruszyć na przód z podniesioną głową. Do tego dopycham już ostatkiem sił uśmiech - może i nie najważniejszy, ale warto zabrać go ze sobą, a nie zostawić gdzieś na komodzie, czy w szafie. Siadam na walizkę, by ją zamknąć i zapobiegawczo stawiam tuż przy łóżku - wszystkie najważniejsze rzeczy w jednym miejscu.

Do walizki wkładam ogromną ilość odwagi, żeby w razie czego towarzyszyła mi podczas pożaru i pierwszej paniki, jaka pojawia się w takiej sytuacji. Do tego dokładam zimną krew, którą trzeba zachować, gdy ogień trawi już sąsiedni pokój, a dym zaczyna powoli przedostawać się przez drzwi. Przyda się trochę samozaparcia, by nie poddawać się po tej strasznej tragedii, ale ruszyć...