Mieszkałam w domu wielopokoleniowym z ogródkiem, piaskownicą i orzechem włoskim. Lubię wspomnienie o tarasie zarośniętym winobluszczem, siadałam tam na drewnianym stołku i sięgałam po owoce, kiedy tylko miałam chęć na cierpko-słodki smak. I tak do dziś wybieram w sklepach pestkowe i niezbyt popularne małe i bardzo ciemne grona, a moi mali chłopcy nie mogą się nadziwić, że można jeść coś tak paskudnego :) Często wracam myślą do tamtych lat, odrobina oddechu i przestrzeni- dziś mieszkam w wielkim mieście, w niewielkim kamienicznym mieszkaniu, jest przytulnie, ale taki taras mieć! Tamte święta były zwyczajne. Śniegu po pas, świeże orzechy zjadane z babcią koło pieca, odgłosy biegu na schodach i -cuda! - nagle pojawiały się prezenty, a ja z bratem i kuzynostwem jak zawsze przegapiliśmy Świętego. Zostawił mi wtedy dziecięcy... blender. Nigdy nie czekałam tak bardzo na wiosnę i lato, i owoce z drzew i krzaczków z ogródka! Przeblendowałam kilka miesięcy i do dziś jestem wielbicielką wszelkich musów, koktajli i świeżych soków. Kawałek rosyjskiego plastiku na baterie wpłynął na upodobania 6-latki. I na całą resztę jej życia. Dzięki, Mikołaju, trafiłeś wtedy w punkt :)

Mieszkałam w domu wielopokoleniowym z ogródkiem, piaskownicą i orzechem włoskim. Lubię wspomnienie o tarasie zarośniętym winobluszczem, siadałam tam na drewnianym stołku i sięgałam po owoce, kiedy tylko miałam chęć na cierpko-słodki smak. I tak do dziś wybieram w sklepach pestkowe i niezbyt popularne małe i bardzo ciemne grona, a moi mali chłopcy nie mogą się nadziwić, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój ukochany gwiazdkowy prezent może uchodzić za kontrowersyjny. Mając 3 lata dostałam pod choinkę królika miniaturkę, choć zdania na temat kupowania żywych zwierząt na prezent są podzielone. Uważam, że był on najwspanialszym prezentem jaki dostałam. Kicuś, bo tak miał na imię żył 12 lat, był przyjacielem całej rodziny. Towarzyszył mi w przedszkolu podczas dnia zwierzaka i nauczył wielkiej odpowiedzialności. Choć byłam taka malutka dokładnie pamiętam, jak podczas Wigilii jeden z prezentów zaczął podskakiwać i tupać. Szybko podeszłam do choinki i okazało się, że z tyłu stoi klatka z czarnym jak węgiel króliczkiem. Od razu musiałam go pogłaskać.

Mój ukochany gwiazdkowy prezent może uchodzić za kontrowersyjny. Mając 3 lata dostałam pod choinkę królika miniaturkę, choć zdania na temat kupowania żywych zwierząt na prezent są podzielone. Uważam, że był on najwspanialszym prezentem jaki dostałam. Kicuś, bo tak miał na imię żył 12 lat, był przyjacielem całej rodziny. Towarzyszył mi w przedszkolu podczas dnia zwierzaka i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moi rodzice niespecjalnie przykładali się do prezentów. Raz, że nie bardzo mięli za co spełniać wygórowane marzenia dziecka, którego wczesne dzieciństwo przypadało na początek lat '90 (a więc wszechobecnego zalewu towarów maści wszelkiej), dwa, że sami nie byli w dzieciństwie rozpieszczani, więc nie bardzo czuli się zobowiązani by kupować ,,Bóg wie co". Jednak ten jeden trafiony prezent pamiętać będę do końca życia. Jako pięciolatka opętana byłam magią klocków lego. Wizja wybudowania wszystkiego co się chce bez konieczności udawania, że to jest dokładnie TO czym miało być - domkiem, samochodem, zamkiem, statkiem... Pamiętam kiedy odpakowałam prezent i oczom mym ukazał się zestaw klocków. Nie Lego co prawda tak dobrze nie było), ale był to zestaw, z którego można było stworzyć prawdziwy domek z oknami, drzwiami i ogródkiem. Dodatkowo dołączone były dwie figurki i samochód. Oprócz własnego szału radości pamiętam także miny zadowolonych z siebie rodziców - to była naprawdę radosna Gwiazdka.

Moi rodzice niespecjalnie przykładali się do prezentów. Raz, że nie bardzo mięli za co spełniać wygórowane marzenia dziecka, którego wczesne dzieciństwo przypadało na początek lat '90 (a więc wszechobecnego zalewu towarów maści wszelkiej), dwa, że sami nie byli w dzieciństwie rozpieszczani, więc nie bardzo czuli się zobowiązani by kupować ,,Bóg wie co". Jednak ten jeden...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najlepszym prezentem jaki dostałam pod choinkę był..Ciapek. Mały szczeniaczek ze schroniska. Razem dorastaliśmy, bawiliśmy się, spacerowaliśmy. Byliśmy nierozłączni.

Najlepszym prezentem jaki dostałam pod choinkę był..Ciapek. Mały szczeniaczek ze schroniska. Razem dorastaliśmy, bawiliśmy się, spacerowaliśmy. Byliśmy nierozłączni.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

To była Wigilia z początku lat 90' mogłam mieć 5 lat, nie więcej. Prezent co prawda był nie dla mnie lecz dla starszego brata i był nim najprawdziwszy robot na baterie. Dziwi mnie, że nie mamy z nim żadnego zdjęcia, bo była to jedna z niewielu w tamtych czasach zabawka, która sama chodziła i przynosiła nam kredki:) Nie mam pojęcia gdzie rodzice mogli go kupić. Prawdopodobnie w Niemczech, gdzie tata jeździł do pracy. Pamiętam go do dziś:)

To była Wigilia z początku lat 90' mogłam mieć 5 lat, nie więcej. Prezent co prawda był nie dla mnie lecz dla starszego brata i był nim najprawdziwszy robot na baterie. Dziwi mnie, że nie mamy z nim żadnego zdjęcia, bo była to jedna z niewielu w tamtych czasach zabawka, która sama chodziła i przynosiła nam kredki:) Nie mam pojęcia gdzie rodzice mogli go kupić....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Naszą rodzinną tradycją jest to, że zawsze najmłodszy członek rodziny rozdaje prezenty. I tak się składa, że jestem to ja. Z ciekawością i dozą zazdrości patrzyłam, jak inni rozrywają kolorowe papiery, a ja muszę jeszcze poczekać, bo swoje prezenty oglądałam na końcu. Tym niezapomnianym prezentem, który wywołał ogromy uśmiech na mojej twarzy była kostka do gitary. Patrząc na ten miniaturowy prezencik pod choinką z przywieszką większą od niego byłam bardzo ciekawa co jest w środku i było mi trochę smutno. Po odpakowaniu nadal nie wiedziałam o co chodzi. Dopiero po chwili Tato wszedł z gitarą mówiąc, że ten z brodą się wrócił przed chwilą i nie zdążył położyć pod choinką. Miałam 10 lat.

Naszą rodzinną tradycją jest to, że zawsze najmłodszy członek rodziny rozdaje prezenty. I tak się składa, że jestem to ja. Z ciekawością i dozą zazdrości patrzyłam, jak inni rozrywają kolorowe papiery, a ja muszę jeszcze poczekać, bo swoje prezenty oglądałam na końcu. Tym niezapomnianym prezentem, który wywołał ogromy uśmiech na mojej twarzy była kostka do gitary. Patrząc...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najlepszy, niezapomniany prezent? To był prezent gwiazdkowy od taty. Był ciężki rok '99, jakoś się nie wiodło, dużo pogrzebów... Mama straciła pracę, babcia zachorowała. Końcem roku byliśmy na świecie już tylko sami: mama, tata, babcia i ja. Grudzień, jako sezon grzewczy, był okropny finansowo, a ogrzać choć odrobinę dom graniczyło z cudem. Po prostu na każdym froncie kanał. Wigilia była cicha, telewizor grał gdzieś w tle, ciche odgłosy konsumpcji. Miałam wtedy lat i nie do końca rozumiałam, dlaczego w domu jest zimno, stół jest prawie pusty, a rodzice już nie uśmiechają się do mnie. Nawet choinka była jakaś szara.
Odkąd zaczęłam w ogóle rozumieć jakoś świat, uwielbiałam rycerzy, księżniczki. Bawiłam się w jakieś bohaterskie królewny, a pod choinkę zwykle dostawałam lalki, którym mama szyła wymyślne sukienki, bym mogła się bawić w to co chciałam. W tym roku pod choinką było skromnie, ale jedna, największa paczka była dla mnie. Był tam drewniany miecz. Tata sam go dla mnie wystrugał, bo nie było nas stać na kupowanie czegokolwiek ponad niezbędne rzeczy. Wtedy się z niego cieszyłam, a dziś wzrusza mnie sama myśl, bo przecież on w lodowatym garażu strugał dla mnie zabawkę, żebym w domu nie zauważyła, i to jeszcze po pracy, gdy był zmęczony. Miecz mam do dzisiaj, choć już się nim nie bawię, tylko leży sobie na półce, wraz z moją kolekcją fantastyki.

Najlepszy, niezapomniany prezent? To był prezent gwiazdkowy od taty. Był ciężki rok '99, jakoś się nie wiodło, dużo pogrzebów... Mama straciła pracę, babcia zachorowała. Końcem roku byliśmy na świecie już tylko sami: mama, tata, babcia i ja. Grudzień, jako sezon grzewczy, był okropny finansowo, a ogrzać choć odrobinę dom graniczyło z cudem. Po prostu na każdym froncie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Co roku, podczas Wigilii, nawet gdy dopiero się zaczęła, zadawałam pytanie: "Kiedy mogę otworzyć prezenty?". Nigdy nie mogłam się doczekać tego momentu, a gdy już nadszedł, byłam zachwycona każdym prezentem. Bo, przecież, każdy prezent daje powód do radości, nawet ten malutki, a zwłaszcza robiony handmade (własnoręcznie). Nie pamiętam, czy dostałam kiedykolwiek taki prezent, który by zapierał dech w piersiach i zabraniał oddychać. Na pewno jednym z taki prezentów są książki, bo absolutnie kocham czytać (haha, ciekawe czemu jestem na lubimy czytać :P).

Co roku, podczas Wigilii, nawet gdy dopiero się zaczęła, zadawałam pytanie: "Kiedy mogę otworzyć prezenty?". Nigdy nie mogłam się doczekać tego momentu, a gdy już nadszedł, byłam zachwycona każdym prezentem. Bo, przecież, każdy prezent daje powód do radości, nawet ten malutki, a zwłaszcza robiony handmade (własnoręcznie). Nie pamiętam, czy dostałam kiedykolwiek taki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

U każdego dziecka w święta zawsze tylko patrzyło się na choinkę. Jadło się szybko i mówiło "Mamo, mogę już zobaczyć co dstałem?". Gdy byłam mała dostawałam takie normalne prezenty. Tu wielkie kapcie, tu jakiś sweter, ale zawsze natrafiał się taki prezent, który zapierał dech w piersiach, ale to było tymczasowe. Moim prezentem , który rozpoczął moją pasję była oczywiście książka. Pamiętam gdy tylko ją zobaczyłam to zaczęłam się śmiać z okładki (dzieci). Zaczęłam czytać. Bardzo mnie wciągnęła i skończyłam ją w trzy dni. Później tylko gdy ktoś kupił mi książkę to byłam wniebowzięta. I tak jest do dzisiaj. Już nikt się mnie nie pyta co chcę pod choinkę. Wie to doskonale.

U każdego dziecka w święta zawsze tylko patrzyło się na choinkę. Jadło się szybko i mówiło "Mamo, mogę już zobaczyć co dstałem?". Gdy byłam mała dostawałam takie normalne prezenty. Tu wielkie kapcie, tu jakiś sweter, ale zawsze natrafiał się taki prezent, który zapierał dech w piersiach, ale to było tymczasowe. Moim prezentem , który rozpoczął moją pasję była oczywiście...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja wyjątkowe Święta zawsze spędzałam na wsi w domu dziadków. Dopiero tam się czuło prawdziwą magię Świąt. Tradycyjne rytuały, wróżby z udziałem zwierząt, kolędowanie i prezenty sprawiały, że Gwiazdka na wsi była cudowna. Co do prezentów, to najbardziej niezwykłym były dla mnie laskowe orzechy, które znalazłam w nowiutkich, pięknych bucikach. Bardzo długo się zastanawiałam, dlaczego św. Mikołaj zapakował orzechy do butów?! Na szczęście babcia wytłumaczyła, że wiewiórki pomagały Mikołajowi pakować prezenty i dały coś od siebie.

Ja wyjątkowe Święta zawsze spędzałam na wsi w domu dziadków. Dopiero tam się czuło prawdziwą magię Świąt. Tradycyjne rytuały, wróżby z udziałem zwierząt, kolędowanie i prezenty sprawiały, że Gwiazdka na wsi była cudowna. Co do prezentów, to najbardziej niezwykłym były dla mnie laskowe orzechy, które znalazłam w nowiutkich, pięknych bucikach. Bardzo długo się zastanawiałam,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej