Dziękuję za wyróżnienie i gratuluję pozostałym laureatom:)

Dziękuję za wyróżnienie i gratuluję pozostałym laureatom:)

dziekuję! ten dzień nie mógł być piękniejszy!

dziekuję! ten dzień nie mógł być piękniejszy!

Dziękuję i gratuluję pozostałym laureatom!

Dziękuję i gratuluję pozostałym laureatom!

Gratuluję :)

Gratuluję :)

Nagrody otrzymują:

Egostencjalny
Roxanne
ma_ggie
Karolina
Hebino

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody otrzymują:

Egostencjalny
Roxanne
ma_ggie
Karolina
Hebino

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w poniedziałek 25 maja.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w poniedziałek 25 maja.

Czym zagłuszyć takie myśli? Rozmyślaniem o tym, ile nieprzeczytanych książek jeszcze na nas czeka, a jednocześnie ile ciekawych historii zapisanych na kartach powieści omija nas podczas dumania nad śmiercią. Wtedy od razu chce się wziąć książkę do ręki i nie marnować więcej czasu na bezproduktywne zamartwianie się czymś, na co nie mamy wpływu i co każdego z nas w końcu dosięgnie. Powyższa rada dobra jest dla nałogowych czytelników, ale każdy z nas ma jakieś hobby, coś, czemu potrafi oddać się bez reszty. Czemu więc nie oprzeć się w takich chwilach na swoich pasjach i nie wykorzystać ich jako ucieczki od przykrych myśli?

Czym zagłuszyć takie myśli? Rozmyślaniem o tym, ile nieprzeczytanych książek jeszcze na nas czeka, a jednocześnie ile ciekawych historii zapisanych na kartach powieści omija nas podczas dumania nad śmiercią. Wtedy od razu chce się wziąć książkę do ręki i nie marnować więcej czasu na bezproduktywne zamartwianie się czymś, na co nie mamy wpływu i co każdego z nas w końcu...

Myśl o śmierci. Tak naprawdę nie da się jej całkowicie zagłuszyć. Można próbować, owszem, lecz ona zawsze tkwi w zakamarkach świadomości i przypomina o sobie w najmniej oczekiwanym momencie. Jedynym wyjściem jest całkowite zatracenie się w czynności która daje nam jakiekolwiek, nawet najmniejsze, poczucie zadowolenia. Powinniśmy móc przestać myśleć o czymkolwiek innym. Nie ma innej możliwości. W chwilach zwątpienia w sens życia nie da się uwierzyć w słowa: "Hej! Głowa do góry, wszystko będzie dobrze!" Wyrazy te brzmią bezsensownie i naiwnie. Wtedy właśnie musimy skierować myśli na inny tor. I starać się wykrzesać choćby mały płomyczek nadziei.

Myśl o śmierci. Tak naprawdę nie da się jej całkowicie zagłuszyć. Można próbować, owszem, lecz ona zawsze tkwi w zakamarkach świadomości i przypomina o sobie w najmniej oczekiwanym momencie. Jedynym wyjściem jest całkowite zatracenie się w czynności która daje nam jakiekolwiek, nawet najmniejsze, poczucie zadowolenia. Powinniśmy móc przestać myśleć o czymkolwiek innym. Nie...

Do niedawna żyłam w przekonaniu, że tylko ja ciągle rozmyślam nad śmiercią. Że mam przed oczami twarze swoich rodziców, którzy dowiadują się o mojej śmierci. Kiedy jestem daleko od swoich ukochanych osób, wyczekuję najgorszego.
Ostatnio odkryłam, że nie tylko ja tak mam. Że wszystkim bliskim mi kobietom takie myśli zaprzątają głowę podczas trywialnych, codziennych czynności. Podczas gdy ja martwię się, że w końcu od tych myśli oszaleję, one żyją z nimi od wielu lat i jeszcze nie zwariowały.
Nie wiem jak one to zrobiły, ale ja znajduję własną drogę. Zamiast zamartwiać się śmiercią, robię wszystko, żeby nie mogła mnie zaskoczyć. Nie marnuję czasu. Częściej odwiedzam swoich dziadków, spędzam z rodzicami czas na długich rozmowach, więcej czasu poświęcam swoim młodszym braciom, nie marnuję ani sekundy podczas spotkań z mężczyzną, którego kocham, dzielę z najbliższą przyjaciółką każdą jedną myśl. Dzięki temu nie mam już czasu na myślenie o śmierci, a śmierć nie ma asa w rękawie. Choć ciągle może przyjść niespodziewanie, ja się na nią przygotowuję. Mogę przeżyć każdą chwilę spędzoną z ukochanymi osobami na sto procent, nie uronić ani kropli. Kiedy kogoś z nas zabraknie, pozostali będą mieli wspomnienia zupełnie takie, jakbyśmy spędzili ze sobą całe życie. I choć żal i tęsknota pozostaną, i zawsze można było powiedzieć coś jeszcze i przeżyć razem jeszcze chwilę, to przynajmniej nie pozostawimy po sobie wrażenia zmarnowanego czasu. Myśl o śmierci zagłuszymy pełnią wspólnego życia.

Do niedawna żyłam w przekonaniu, że tylko ja ciągle rozmyślam nad śmiercią. Że mam przed oczami twarze swoich rodziców, którzy dowiadują się o mojej śmierci. Kiedy jestem daleko od swoich ukochanych osób, wyczekuję najgorszego.
Ostatnio odkryłam, że nie tylko ja tak mam. Że wszystkim bliskim mi kobietom takie myśli zaprzątają głowę podczas trywialnych, codziennych...

Zdumiał mnie ten temat, bo choć teoretycznie kwesta śmierci jest oczywista, większość z nas nie zwykła się nad nią zastanawiać. Odpowiedzi mogą być skrajnie różne - od zagłuszania myśli alkoholem poprzez jedzenie i sen aż na czymś przyziemnym kończąc. Rozmawiając z przyjaciółką dowiedziałam się także, że myśl o śmierci można zagłuszyć perkusją, co - trzeba przyznać - jest całkiem wesołą alternatywą. Oczywiście jeśli uprzednio pod uwagę weźmiemy czarny humor.
Prawda jednak leży po środku. Myśli o śmierci nie sposób trwale zagłuszyć, nawet najlepszym remedium. Ba, remedium na śmierć samą w sobie, jak i na myśli o niej chyba jeszcze nie istnieje, a przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo. Osobiście myślę, że najlepszym sposobem na zagłuszenie widma śmierci paradoksalnie jest samo życie. Śmierć i tak kiedyś przyjdzie, a co się odwlecze to nie uciecze. Najlepiej więc skupić się na życiu i czerpać z niego to, co najpiękniejsze. Letnie wieczory, wschody i zachody słońca, bliskość drugiego człowieka - to tylko niektóre z drobnostek, które czynią życie niezwykłym do tego stopnia, by pozwalało się w nim zatopić i zapomnieć o śmierci choć na chwilę. Oczywiście trzeba wziąć poprawkę na fakt, że myśli o śmierci wcale nie trzeba zagłuszać. Zamiast tego można się z nią zmierzyć, lecz nie każdy jest na tyle silny, by w tej próbie wytrwać.

Zdumiał mnie ten temat, bo choć teoretycznie kwesta śmierci jest oczywista, większość z nas nie zwykła się nad nią zastanawiać. Odpowiedzi mogą być skrajnie różne - od zagłuszania myśli alkoholem poprzez jedzenie i sen aż na czymś przyziemnym kończąc. Rozmawiając z przyjaciółką dowiedziałam się także, że myśl o śmierci można zagłuszyć perkusją, co - trzeba przyznać - jest...