Stanisław Wokulski pomagał wszystkim wkoło bezinteresownie. Pomoc jednak taka skutkuje bezradnością, lenistwem osób którym się pomaga. Osoby takie w przyszłości, gdy pojawi się problem od razu szukają pomocy wśród innych. Wokulski również spełniał wszystkie kaprysy Izabeli Łęckiej, jego stanowczość i opamiętanie mogłaby naprawić jej system wartości.

Stanisław Wokulski pomagał wszystkim wkoło bezinteresownie. Pomoc jednak taka skutkuje bezradnością, lenistwem osób którym się pomaga. Osoby takie w przyszłości, gdy pojawi się problem od razu szukają pomocy wśród innych. Wokulski również spełniał wszystkie kaprysy Izabeli Łęckiej, jego stanowczość i opamiętanie mogłaby naprawić jej system wartości.

Nie muszę go nikomu przedstawiać - Kubusia Puchatka wszyscy znacie. Myślicie, że gość jest miły, uczciwy i do rany przyłóż, a tymczasem prawda jest taka, że interesuje go tylko jedzenie miodku - zajada się bez opamiętania, a gdzie umiarkowanie w jedzeniu i piciu?!
Trzyma się Krzysia tylko dlatego, że jest jego źródłem żółtego przysmaku. Udaje, że jest też przyjacielem osiołka, a tymczasem za zamkniętymi drzwiami wyśmiewa się z jego nieporadności. Z prosiaczkiem utrzymuje kontakty tylko w celu podbudowania ego i utwierdzenia w poczuciu wyższości.
Ostatnio zdarzyło się, że jego tłusty zad zaklinował się w wejściu do nory Królika - pół dnia próbowano go wyciągnąć!
Chodzą też słuchy, że ten podły grubas sprzedał informacje o miejscu tajnej kryjówki zapasów zimowych Królika w zamian za garnczek miodku.
Sami zdecydujcie czy chcecie mieć takiego kolegę!

Nie muszę go nikomu przedstawiać - Kubusia Puchatka wszyscy znacie. Myślicie, że gość jest miły, uczciwy i do rany przyłóż, a tymczasem prawda jest taka, że interesuje go tylko jedzenie miodku - zajada się bez opamiętania, a gdzie umiarkowanie w jedzeniu i piciu?!
Trzyma się Krzysia tylko dlatego, że jest jego źródłem żółtego przysmaku. Udaje, że jest też przyjacielem...

Pip Pirrip z "Wielkich nadziei" Dickensa. Biedny osierocony chłopiec wychowywany przez wymagającą siostrę, mieszkający w chatce niedaleko kuźni, którego codziennością są rozległe bagna. Z dnia na dzień zostaje spadkobiercą fortuny i co? I z uroczego, sympatycznego chłopca staje się zwyczajnym bubkiem. Fortuna uderza mu do głowy. Zaczyna wstydzić się swojej rodziny. Serce się kraje, kiedy czyta się jego przemyślenia na temat Joe'go, szwagra, uczciwego kowala, który nagle zaczyna Pipowi przeszkadzać, bo jest źle wykształcony i bez grosza przy duszy. Pipa miałam ochotę zwyczajnie udusić, kiedy twierdził, że woli zatrzymać się na nocleg w karczmie niż w rodzinnym domu i kiedy po prostu zrywa kontakt z Joe. To samo tyczy się jego miłości do Estelle. Kochał ją za bycie piękną, przegapiając szczerą miłość Biddy, (zorientował się, kiedy było za późno i dobrze mu tak!) Jego stosunek do rodziny przyjaciela, Herberta również pozostawia wiele do życzenia. Pip uważa się po prostu za lepszego od innych, a zamiast być wdzięcznym, kiedy w końcu ofiarodawca wychodzi na jaw, czuje do niego strach i obrzydzenie.
Co prawda jego późniejsze działania na rzecz Herberta czy też Magwitcha można uznać za odruchy serca, jednak mimo wszystko Pip-bogacz to postać tak samolubna i zakochana w swym bogactwie, że nie miałam najmniejszej ochoty mu kibicować.

Pip Pirrip z "Wielkich nadziei" Dickensa. Biedny osierocony chłopiec wychowywany przez wymagającą siostrę, mieszkający w chatce niedaleko kuźni, którego codziennością są rozległe bagna. Z dnia na dzień zostaje spadkobiercą fortuny i co? I z uroczego, sympatycznego chłopca staje się zwyczajnym bubkiem. Fortuna uderza mu do głowy. Zaczyna wstydzić się swojej rodziny. Serce...

W książce Okrutna miłość główna bohaterka jest uważana za niezwykle oddaną i wspaniałą matkę, która poświęciła się dla swojego dziecka. Tylko gdyby, ta wspaniała matka postępowała od początku z rozumem, to ta cała tragedia nie miałaby miejsca. Zacznijmy od tego, że po bardzo krótkim czasie zgodziła się na małżeństwo z prawie obcym mężczyzną, który odwiódł ją od składania papierów o stały pobyt. To już było podejrzane, a następnie fakt, że ten mężczyzna nie dokładał się do żadnych wydatków, głównej bohaterce powinna się włączyć ostrzegawcza lampka, że dzieje się coś dziwnego. W momencie, gdy dowiedziała się że ją okłamuje i nie ma pracy ani własnej firmy, powinna była zadziałać i sprawdzić z kim właściwie sypia. Kiedy mężczyzna zaczął demolować mieszkanie ona powinna coś zrobić, dla przykładu wyrzucić go i wystąpić o zakaz zbliżania się. No tak ale była zaślepiona miłością więc nic nie zrobiła do czasu, aż było już bardzo źle. Tyle, że wtedy było już zdecydowanie za późno. Główna bohaterka do tego prawniczka zawaliła sprawę od początku więc wcale nie uważam jej za kogoś wspaniałego. W moich oczach to postać zdecydowanie ograniczona umysłowo, której ani trochę nie współczuję. Sama zgotowała sobie taki kiepski los.

Od razu lepiej, nie ma to jak powrzucać błotem na postać, która irytuje ;).

W książce Okrutna miłość główna bohaterka jest uważana za niezwykle oddaną i wspaniałą matkę, która poświęciła się dla swojego dziecka. Tylko gdyby, ta wspaniała matka postępowała od początku z rozumem, to ta cała tragedia nie miałaby miejsca. Zacznijmy od tego, że po bardzo krótkim czasie zgodziła się na małżeństwo z prawie obcym mężczyzną, który odwiódł ją od składania...

Słyszeliście może o Geralcie z Rivii, znanym także pod pseudonimem 'Wiedźmin'? To był dopiero drań. Powiecie, że to obrońca uciśnionych oraz pogromca potworów? Otóż wszystko to jest fałszywą propagandą głoszoną przez przekupionych bardów. Prawda jest zupełnie inna. Otóż tak zwany Wiedźmin stoi za wyginięciem wielu gatunków unikatowych stworzeń. Smoki, trolle czy strzygi , Geralt eksterminował je bez mrugnięcia okiem. A może wystarczyło porozmawiać i przekonać je do zmiany nastawienia. Być może, przykładowo, taki smok szukał jedynie miłości i zrozumienia? Może miał on plany na przyszłość, marzył o założeniu rodziny, dochowaniu się gromadki małych jaszczurek? Tego raczej szybko się nie dowiemy, bo Wiedźmin nie myślał o takich rzeczach. Po prostu chwytał miecz i pozbawiał nieszczęśników głów, tudzież innych części ciała. Warto tez wspomnieć o notoryczny wykorzystywaniu kobiet przez wyżej wspomnianego. Korzystał on z każdej okazji, mamił niewiasty wszelkich ras opowieściami o ich wspólnej przyszłości, domku w górach itp, po czym po pewnym czasie porzucał niczego nie świadome kobiet i ruszał szukać kolejnej, naiwnej ofiary. Wśród bywalców pewnej gospody krąży też plotka, iż pewnego razu Geralt, podczas rozmowy ze swoim równie nikczemnym przyjacielem, Jaskierem powiedział:
G:Dzisiaj ocaliłem dziewkę przed gwałtem.
J:Jak tego dokonałeś?
G:Przestałem ją gonić.
Wciąż szukamy świadków tej rozmowy, jednak nie wątpimy w jej autentyczność. Podsumowując, mamy tutaj obraz bezwzględnego zabójcy, ignoranta oraz oportunisty bez żadnych skrupułów. Osoba taka jak Wiedźmin powinna spędzić dość sporo czasu w ciasnej celi, aby mieć czas na przemyślenie swojego postępowania.

Słyszeliście może o Geralcie z Rivii, znanym także pod pseudonimem 'Wiedźmin'? To był dopiero drań. Powiecie, że to obrońca uciśnionych oraz pogromca potworów? Otóż wszystko to jest fałszywą propagandą głoszoną przez przekupionych bardów. Prawda jest zupełnie inna. Otóż tak zwany Wiedźmin stoi za wyginięciem wielu gatunków unikatowych stworzeń. Smoki, trolle czy strzygi ,...

W tej klasie i w całej szkole nie było nudno, wszyscy słuchali wykładów jak zahipnotyzowani, a prawdopodobne że byli, bo ich nauczyciel to bardzo specyficzny pan, odstraszał już samym wyglądem, ta spiczasta broda, długie zakręcone wąsy, potargane włosy, tak jakby z wściekłości sam sobie je zmierzwił. Można śmiało powiedzieć że szalony do tego wymyślał dziwne nazwy, "lekcje kleksografii", "szpital chorych sprzętów", mało tego swoich uczniów faszerował dopalaczami- z kolorowych szkiełek przyrządzał potrawy! aż ciary przechodzą. Chociaż to pikuś przy tym, iż Pan Ambroży Kleks do swojej szkoły przyjmował wyłącznie chłopców z imionami zaczynającymi się na literę "A". Szalony profesor, który upodobał sobie chłopców, hmmm ...Zwracam się z prośbą, by Kuratorium Oświaty mocno zainteresowało się osobą Pana Kleksa!

W tej klasie i w całej szkole nie było nudno, wszyscy słuchali wykładów jak zahipnotyzowani, a prawdopodobne że byli, bo ich nauczyciel to bardzo specyficzny pan, odstraszał już samym wyglądem, ta spiczasta broda, długie zakręcone wąsy, potargane włosy, tak jakby z wściekłości sam sobie je zmierzwił. Można śmiało powiedzieć że szalony do tego wymyślał dziwne nazwy,...

Koziołek Matołek, niby taki fajny i wszyscy go lubią, a tak niezaradny, że nawet do Pacanowa nie mógł trafić, mimo iż chodził wkoło niego. Kilka razy mijał znaki które go tam prowadziły, a on i tak błądził. Wniosek? Tempy analfabeta do tego fajtłapa który wszędzie coś musiał zmajstrować i narobić sobie wrogów, ciągle go ktoś ganiał. A do tego nie potrafił sobie znaleźć dziewczyny i nie miał przyjaciół, bo wszystkich denerwował. Jedynym wyjątkiem była babka Kiepska, kto wie jak wyglądały ich stosunki prywatnie...

Koziołek Matołek, niby taki fajny i wszyscy go lubią, a tak niezaradny, że nawet do Pacanowa nie mógł trafić, mimo iż chodził wkoło niego. Kilka razy mijał znaki które go tam prowadziły, a on i tak błądził. Wniosek? Tempy analfabeta do tego fajtłapa który wszędzie coś musiał zmajstrować i narobić sobie wrogów, ciągle go ktoś ganiał. A do tego nie potrafił sobie znaleźć...

Lisa Erikson - narratorka "Dzieci z Bullerbyn". Regularnie czyta mając zaledwie 7 lat, ratująca bezbronne zwierzęta, pomagająca wszystkim, którzy tej pomocy potrzebują. Ale to tylko pozory, które Lisa za wszelką cenę stara się utrzymać. Prawda jest zupełnie inna. To właśnie Lisa przywiązuje bezpańskim psom i kotom puszki do ogonów, a potem udaje samarytankę, że niby ratuje te zwierzaki z opresji. Gdy ma wolną chwilę w udawaniu "idealnej" chowa się za szopą, popala niedopałki papierosów i grzebie w nosie bez opamiętania. Wiele razy, gdy nikt nie patrzy, spluwa przed siebie niczym prawdziwy łobuz. Uwielbia nosić ręce w kieszeniach i po stokroć woli spodnie od spódniczek, ale dbanie o nieskazitelną reputację zmusza ją do poświęceń.

Lisa Erikson - narratorka "Dzieci z Bullerbyn". Regularnie czyta mając zaledwie 7 lat, ratująca bezbronne zwierzęta, pomagająca wszystkim, którzy tej pomocy potrzebują. Ale to tylko pozory, które Lisa za wszelką cenę stara się utrzymać. Prawda jest zupełnie inna. To właśnie Lisa przywiązuje bezpańskim psom i kotom puszki do ogonów, a potem udaje samarytankę, że niby ratuje...

Czy można wyobrazić sobie wspanialszą osobę, niż poczciwa Hazel Levesque? Urocze dziewczę, doskonała przyjaciółka, dzielna wojowniczka, zawsze dbająca o dobro innych pokrzywdzona przez los córka Plutona…
Ha, ha, ha! A co naprawdę skrywa się za tymi czekoladowymi uszami? Jakie tajemnice kryją niewinne złote oczy…?
Rasizm (nazywanie swego przyrodniego brata ,,pociesznym białaskiem’’ nie było zbyt miłe), kradzieże (uszczuplanie zasobów naturalnych Ziemi), uwodzenie (począwszy od Sammy’ego, przez jego prawnuczka, na bogom ducha winnym Azjacie skończywszy), nielegalny handel metalami i kamieniami szlachetnymi (o który obwiniała swą schorowaną matkę…), oszustwa (ta jej iluzja i czary-mary to podejrzana sprawa…), wymuszenia (Pluton nie każdemu sponsoruje kredki i blok rysunkowy), pruderyjność (rumieńce na jej ciemnych licach pod przypadkowymi spojrzeniami przypadkowych chłopców oraz wachlowanie się ręką z oburzeniem na widok chłopaka i dziewczyny w odległości mniejszej niż przepisowe trzy metry było podejrzane nawet jak na nią), a to dopiero początek listy…
W skrócie, ta niewinna dziewuszka to w rzeczywistości rasistka, obłudnica, uwodzicielka, złodziejka, hochsztaplerka, dilerka i podstępna morderczyni, która dopuściła się wielu niegodnych czynów, od oczerniania oraz siania defetyzmu, przez wyłudzenia, na bezpośrednim zagrożeniu dla cudzego życia lub zdrowia kończąc (że o kradzieży konia nawet nie wspomnę…).

Czy można wyobrazić sobie wspanialszą osobę, niż poczciwa Hazel Levesque? Urocze dziewczę, doskonała przyjaciółka, dzielna wojowniczka, zawsze dbająca o dobro innych pokrzywdzona przez los córka Plutona…
Ha, ha, ha! A co naprawdę skrywa się za tymi czekoladowymi uszami? Jakie tajemnice kryją niewinne złote oczy…?
Rasizm (nazywanie swego przyrodniego brata ,,pociesznym...

Taki Łysek z pokładu Idy. Koń, którego skazano na pracę w kopalni. Zwierzę jest mądre, pojętne, zaprzyjaźnia się ze swoim opiekunem, któremu pewnego dnia ratuje życie. Swym zachowaniem udowodnił, że zwierzę może być najlepszym przyjacielem człowieka. Ale dlaczego Łysek nie sprzeciwił się pracy w kopalni, w skutek którego zaczął ślepnąć? Czemu nie złożył do sądu wniosku o znęcanie się nad zwierzęciem? Przecież zmuszanie go do pracy w kopalni, gdzie nie ma żadnego okna na świat jest okrutne? Przepisy stanowczo zabraniają znęcać się nad zwierzętami.Łysek potrafił zjednać sobie niejednego człowieka, ale brak mu było zdecydowanie stanowczości. Nie potrafił się sprzeciwić w sprawie własnego losu.

Taki Łysek z pokładu Idy. Koń, którego skazano na pracę w kopalni. Zwierzę jest mądre, pojętne, zaprzyjaźnia się ze swoim opiekunem, któremu pewnego dnia ratuje życie. Swym zachowaniem udowodnił, że zwierzę może być najlepszym przyjacielem człowieka. Ale dlaczego Łysek nie sprzeciwił się pracy w kopalni, w skutek którego zaczął ślepnąć? Czemu nie złożył do sądu wniosku o...