Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wolno się bać, strach zabija duszę.

Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie.

Stawię mu czoło.

Niech przejdzie po mnie i przeze mnie.

A kiedy przejdzie, odwrócę oko swej jaźni na jego drogę.

Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic.

Jestem tylko ja.

Czym gardzisz? Po tym poznać, kim jesteś naprawdę.

Kiedy usiłujemy ukryć nasze najskrytsze uczucia, zdradzamy się całym sobą.

Nadzieja przesłania jasność widzenia.

Bogactwo to narzędzie wolności, ale pogoń za nim to droga do niewolnictwa.

Umysł rozkazuje ciału i ono jest posłuszne. Umysł rozkazuje sobie samemu i natrafia na opór.

Każda przebyta do końca droga prowadzi dokładnie donikąd. Wdrap się na górę tylko tyle, by sprawdzić, że jest górą. Nie zobaczysz góry z jej szczytu.

Najtrwalszymi zasadami wszechświata są przypadek i błąd.

Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy.

Głęboko w ludzkiej podświadomości tkwi przemożna potrzeba logicznego, mającego sens wszechświata. Ale rzeczywisty wszechświat jest zawsze o krok poza logiką".

Kiedy religia i polityka jadą na tym samym wozie, ci, co powożą, wierzą, że nic nie może im stanąć na drodze. Zaczynają pędzić na łeb na szyję... i nie pamiętają, że pędzącemu na oślep człowiekowi ukazuje się przepaść, kiedy już jest za późno.

Powinna istnieć szkoła goryczy. Ludziom potrzeba ciężkiego życia i ucisku, żeby nabrali tężyzny psychicznej.

Szukaj swobody, a staniesz się niewolnikiem swoich pragnień. Szukaj dyscypliny, a znajdziesz wolność.

Smutne jest rozstanie z przyjaciółmi; miejsce to tylko miejsce.

Najpewniejszym sposobem zachowania sekretu jest sprawienie, by ludzie myśleli, że znają już odpowiedź.

Armia składa się z niezbędnych, ale w pełni wymienialnych elementów.

Możliwość zniszczenia czegoś oznacza absolutną nad tym władzę.

Wypowiedziana czy nie, myśl istnieje i ma swoją moc.

Człowiek cieszy się życiem, kiedy ma swoje miejsce, kiedy wie, gdzie jest jego miejsce w porządku wszechrzeczy. Zniszczyć miejsce, znaczy zniszczyć człowieka.

A najpierwszą ze wszystkich otrzymał lekcję podstawowej wiary, że może się nauczyć. Szokuje odkrycie, jak wielu ludzi nie wierzy, że mogą się nauczyć, a o ile więcej uważa, że nauka jest trudna. Muad'Dib wiedział, że każde zdarzenie niesie jakąś lekcję.

Unikamy tego, czego nie chcemy widzieć; jesteśmy głusi na to, czego nie chcemy słyszeć; ignorujemy to, czego nie chcemy wiedzieć. Jesteśmy mistrzami samooszukiwania, manipulowania naszymi spostrzeżeniami.

Głupcy mogą wyrządzić więcej szkód lekkomyślną ignorancją, niż armia skoordynowanym atakiem.

Muad'Dib uczył się prędko, ponieważ najpierw przeszedł szkolenie, jak się uczyć. A najpierwszą ze wszystkich otrzymał lekcję podstawowej wiary, że może się nauczyć. Szokuje odkrycie, jak wielu ludzi nie wierzy, że mogą się nauczyć, a o ile więcej uważa, że nauka jest trudna. Muad'Dib wiedział, że każde zdarzenie niesie jakąś lekcję.

Bliskość pożądanej rzeczy kusi człowieka, by uległ słabościom. Na drodze tej czyha zguba.

Arrakis naucza filozofii noża – odrąbujemy to, co niekompletne, i mówimy: „Teraz jest kompletne, ponieważ tutaj się kończy”.

Cokolwiek jest poza tobą, możesz to zobaczyć i zastosować do tego swoją logikę (...) Lecz taki już mamy charakter, że przy zetknięciu z problemami osobistymi okazuje się, iż te najintymniejsze sprawy jest nam najtrudniej wydobyć na światło naszej logiki.

Jakich brakuje nam zmysłów, że nie widzimy i nie słyszymy innego świata, który nas otacza?

Pierwszy krok do ominięcia pułapki to uświadomić sobie, gdzie ona jest.

Lepszy spokój z okruchem suchara niźli pałac łez i waśni

Wiele z tego, co zwano religią, wyrażało podświadomie wrogi stosunek do życia. Prawdziwa religia winna nauczać, że życie pełne jest miłych Bogu radości, że wiedza bez działania jest pusta. Ludzie muszą zrozumieć, że nauczanie religii przez wbijanie do głowy zasad jest przeważnie mistyfikacją. Prawdziwą naukę nietrudno poznać. Rozpoznajemy ją nieomylnie po uczuciu, jakie budzi w duszy - że oto jest coś, o czym zawsze wiedzieliśmy.