Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najmniej odporni jesteśmy na ciosy tych, których kochamy.

Mam nadzieję, że nie sprawisz mi bólu. Naprawdę nie zniósłbym żadnej rany, którą mógłbyś mi zadać. Sądzę, że na tym właśnie zasadza się istota przyjaźni.

Bez pustyni nie ma oazy. s.188.

Człowiek jest uważany za jednostkę zdrową psychicznie w takim stopniu, w jakim jego percepcja odpowiada apriorycznemu obrazowi rzeczywistości.

Może jednak samotność wcale nie jest takim przekleństwem - w końcu mądrość rzadko można znaleźć w tłumie. (s.190).

Przekleństwem niektórych mężczyzn jest to, że różnią się od pozostałych. (...) U myślicieli dostrzegają jedynie brak praktyczności; wśród ludzi czynu leją łzy nad uwiądem myśli. Osiągnąwszy jedną skrajność, aż drżą, żeby się znaleźć po przeciwnej stronie. tacy mężczyźni są zazwyczaj samotni, niekochani, niezdolni do przyjaźni, gdyż wymaga ona zaakceptowania czyjegoś punktu widzenia. (s.190).

Ludzie, których los zmusza do dźwigania ciężaru cierpień oraz fizycznych zniekształceń, z natury nienawidzą tych, którzy takie cierpienia zadają sobie w imię Boga. s.157.

Miłość, wzrastając, połyka obiekt miłości, wysysa z niego soki, a na końcu wypluwa. s.135.

Zanim człowiek pozna samego siebie, przepełnia go optymizm, płynący z ignorancji. Rzecz jasna dzięki temu można ocalić życie. Zyskawszy tę wiedzę, człowiek musi spojrzeć w oczy przerażającej prawdzie o sobie i własnych uczynkach...człowiek taki może wywierać ogromny wpływ na otaczający go świat; musi też jednak ponosić konsekwencje, przystać na poczucie winy...
s.96.

Obsesje zamykają umysł na wymiary. (...) Ludzie nie chcą być skomplikowani. Nie lubią tego. Naprawdę tragiczne. s.113.

Doskonałość jest przekleństwem, ośmieszającą nieodwołalnością. s.118.

Opowieść powinna być bardziej zbliżona do życia, poszarpana po brzegach, pełna luźnych nitek oraz ludzkich istnień, których spotkanie jest kwestią przypadku, a nie jakiegoś dalekosiężnego zamiaru. Większość zdarzeń w naszym życiu jest całkiem bezsensowna, zatem ości, w których najdrobniejszy element coś znaczy, po prostu zniekształcają rzeczywistość. (s.201).

Gdy gramy w nieznaną grę, dużo dowiadujemy się o sobie. I o swoich ograniczeniach. (s.232).

Wrażliwi najbardziej cierpią odrzuceni przez brutali. (s.238).

Wiedza deprawuje. Wiedza absolutna deprawuje absolutnie. (s.350).

Inteligencja traci wartość pośród geniuszy; rywalizują oni w gotowaniu lub seksie. s.174.

Myślę o tym, więc to istnieje. s.89.

Nie pochwalam pewników (...) - zawężają horyzonty. Wątpliwości zaś pozwalają je poszerzyć. (s.228).

Człowiek swoim życiem i działaniami usiłuje wnieść nieco sensu do bezmyślnego wszechświata; tych, którzy próbują osiągnąć coś więcej, wsysa on jak wir.

Ćanakja zwykł był powtarzać, że świat nie jest taki, jaki się nam wydaje, ani taki, jaki się nam nie wydaje, lecz ni mniej, ni więcej, tylko jest wszystkim tym naraz. s.67-8.

Symbole mogą być równie rzeczywiste jak ludzie. Jedna z teorii głosi, że (...) pokrywamy naszą symboliczną naturę ogromnym, obskuranckim brzemieniem osobowości. W rezultacie trudno nam dociec, co w rzeczywistości nami kieruje, jakie to siły. s.71.

W sytych cywilizacjach instynkt samozachowawczy przetrwał w formie szczątkowej.s.99.