Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Ludzie są bardziej przerażający od zwierząt. Dlatego rządzą światem.

Nie wiedziałem, co zrobić, żeby go uszczęśliwić. Nie wiedziałem nawet, co zrobić, żeby uszczęśliwić samego siebie, i tak - byliśmy toksyczni, bo każdy z nas w mniejszym lub większym stopniu nie akceptował tego, kim był.

𝘗ł𝘢𝘤𝘻𝘭𝘪𝘸𝘰ść 𝘻𝘢𝘸𝘴𝘻𝘦 𝘭𝘦ż𝘢ł𝘢 𝘸 𝘫𝘦𝘨𝘰 𝘯𝘢𝘵𝘶𝘳𝘻𝘦. 𝘖𝘥𝘬ą𝘥 𝘴𝘪ę𝘨𝘢 𝘱𝘢𝘮𝘪ę𝘤𝘪ą, ł𝘻𝘺 𝘣𝘺ł𝘺 𝘥𝘭𝘢 𝘯𝘪𝘦𝘨𝘰 𝘥𝘰𝘣𝘳𝘢 𝘰𝘥𝘱𝘰𝘸𝘪𝘦𝘥𝘻𝘪ą 𝘯𝘢 𝘸𝘴𝘻𝘺𝘴𝘵𝘬𝘰. 𝘗ł𝘢𝘬𝘢ł 𝘻𝘦 𝘴𝘻𝘤𝘻ęś𝘤𝘪𝘢 𝘪 𝘻𝘦 𝘴𝘮𝘶𝘵𝘬𝘶.

Nie cierpię bezczynności- daje powody do rozmyślania, a ja już dawno przekonałem się, że myślenie donikąd mnie nie doprowadzi. Co najwyżej do szaleństwa.

Moja rodzina stanowiła moją słabość, ale też największą siłę.

Jestem wolny. To dla mnie najważniejsza wartość.

A jeśli ludzie czegoś nie znają i nie rozumieją, zwykle się tego boją, a gdy się boją - niszczą.

(...) Choć i tak uważam, że to nasze wybory ostatecznie stanowią o tym, kim jesteśmy i jaka jest nasza wartość. To, jacy jesteśmy, kogo kochamy, kogo nienawidzimy, co lubimy robić, a czego nie, po jakie sięgamy książki czy filmy, to już kwestia drugorzędna. Liczy się postawa (...).

𝗐 𝗃𝖾𝗀𝗈 𝗀ł𝗈𝗐𝗂𝖾 𝖿𝗈𝗋𝗆𝗈𝗐𝖺ł 𝗌𝗂ę 𝗂𝖽𝖾𝖺𝗅𝗇𝗒 𝗌𝖼𝖾𝗇𝖺𝗋𝗂𝗎𝗌𝗓, 𝗄𝗍𝗈́𝗋𝗒 𝖼𝖺ł𝗄𝗈𝗐𝗂𝖼𝗂𝖾 𝗌𝗉𝗋𝖺𝗐𝖽𝗓𝗂ł𝖻𝗒 𝗌𝗂ę 𝗐 𝗄𝗌𝗂ąż𝖼𝖾, 𝖺𝗅𝖾 𝗇𝗂𝖾 𝗆𝗂𝖺ł 𝗉𝗋𝖺𝗐𝖺 𝗓𝖺𝗂𝗌𝗍𝗇𝗂𝖾ć 𝗐 𝗉𝗋𝖺𝗐𝖽𝗓𝗂𝗐𝗒𝗆 ż𝗒𝖼𝗂𝗎.

Czasami żeby rozpętać wielki ogień, potrzeba małej iskry.

𝘈𝘤𝘩, 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘱𝘳𝘢𝘴𝘻𝘢𝘮, 𝘯𝘢𝘫𝘱𝘪𝘦𝘳𝘸 𝘮𝘶𝘴𝘪𝘦𝘭𝘪𝘣𝘺 𝘸𝘪𝘦𝘥𝘻𝘪𝘦ć, 𝘤𝘰 𝘵𝘰 𝘻𝘯𝘢𝘤𝘻𝘺 𝘮𝘺ś𝘭𝘦ć, 𝘢𝘭𝘣𝘰 𝘸 𝘰𝘨𝘰́𝘭𝘦 𝘶ż𝘺𝘸𝘢ć 𝘮𝘰́𝘻𝘨𝘶 𝘸 𝘪𝘯𝘯𝘺𝘮 𝘤𝘦𝘭𝘶 𝘯𝘪ż 𝘯𝘢𝘤𝘪𝘴𝘬𝘢𝘯𝘪𝘦 𝘬𝘤𝘪𝘶𝘬𝘪𝘦𝘮 𝘙𝘌𝘊𝘖𝘙𝘋.

Spełniamy nasze marzenia, a potem okazuje się, że wcale nie o to nam chodziło.

Pewne decyzje bardziej niż inne kształtują naszą rzeczywistość i to, jakimi ostatecznie okażemy się ludźmi.

Nie chodzi o to, że nienawidziłem płaczu, mimo że faktycznie wywoływał we mnie skrajną irytację. Tolerowałem go jednak ze względu na bolesną świadomość, że inni potrzebują dać upust swoim emocjom, żeby się nimi nie zadławić. Ja spalałem moje w ciągłym ruchu i działaniu.