Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy na ziemi ma takie niebo, czyściec i piekło, na jakie zasługuje.

Nie wybiera się przecież swojego czasu. I żaden czas nie dostosuje się do człowieka. To człowiek musi się dostosować. W przeciwnym przypadku ginie.

Każdy człowiek ma jakąś rację, tylko nie każda racja wychodzi na zdrowie.

Dopóki człowiek nie musi siebie sprawdzić w czynie, może się oszukiwać bez żadnych ograniczeń.

Nie można żyć nie przechodząc z pewną oschłą obojętnością ponad śmiercią. Nie trzeba umarłym oddawać ze siebie zbyt wiele uczuć i myśli. Nie są im potrzebne. Nic im nie jest potrzebne. Ich nie ma. Są tylko żywi.

przechodniu
byłem kim jesteś
będziesz kim jestem
módlmy się za siebie nawzajem

Instynkt życia najtrudniej zabić. Widziałem ludzi, którzy im głębiej staczali się w upodlenie, tym gwałtowniej pragnęli przetrwać wszystko i ocalić siebie.

Nowe życie? Po raz pierwszy zdał sobie sprawę, że życie jest tylko jedno. Nie ma życia starego i nie ma życia nowego. Nic w życiu nie zapada w niepamięć i żaden czyn nie daje się wymazać

Naprawde interesujące są tylko te książki, których żadne zdanie nie zostało jeszcze napisane

I cóż ostatecznie pozostaje? To tylko, co człowiek czyni, nic więcej. Reszta może być prawdą, lecz może być także zwykłym kłamstwem, złudzeniem. Dopóki człowiek nie musi siebie sprawdzić w czynie, może się oszukiwać bez żadnych ograniczeń.

Zdradzać się przed ludźmi oznacza głupotę. Zdradzać się przed sobą samym - słabość i niedostateczną dyscyplinę.

I cóż ostatecznie pozostaje? To tylko, co człowiek czyni, nic więcej. Reszta może być prawdą, lecz może być także zwykłym kłamstwem, złudzeniem. Dopóki człowiek nie musi siebie sprawdzić w czynie, może się oszukiwać bez żadnych ograniczeń.

Był to postawny mężczyzna, o wspaniałej głowie rasowego artysty. Przewrotny los dość często podobnymi głowami obdarza ludzi miernych.

Gdybym miał talent tej miary, jaką mierzyć by należało moją słabość, byłbym prawdziwie wielkim pisarzem.

Życie jest tylko jedno. Nie ma życia starego i nie ma życia nowego. Nic w życiu nie zapada w niepamięć i żaden czyn nie daje się wymazać.

Nie można czynów ludzkich mierzyć czasem, który mógłby być. Mierzy się je czasem, który jest. Trudno, takie jest prawo życia. Ludzie nie maja równych szans. Jedne pokolenia mogą w swoje ocalenie włożyć wysiłek mały, inne - wysiłek ponadludzki.(...) Nie wybiera się przecież swojego czasu. I żaden czas nie dostosuje się do człowieka. To człowiek musi się do niego dostosować. W przeciwnym wypadku ginie.

PRZECHODNIU,
BYŁEM, KIM JESTEŚ,
BĘDZIESZ, KIM JESTEM,
MÓDLMY SIĘ ZA SIEBIE NAWZAJEM.

Jeżeli bardzo się czegoś pragnie, jak można być pewnym"?

I to ma być człowiek, ten kłębek skulony, jak obwarzanek zwinięty? I to w takim miejscu! "Mój ty Boże - pomyślała - ileż się też człowiek musi umordować i namęczyć, zanim zejdzie z tego świata." Stała chwilę, współczująco kiwając głową, wreszcie cofnęła się po cichu i zamknęła drzwi.

- Głowa do góry , towarzyszu Podgórski. Robić swoje, dopóki człowiek żyje, to jest ważne!

Ale tak już widocznie musi być na świecie: jednemu smutek, drugiemu radość. Któż zresztą może przewidzieć, co i kiedy jest komu przeznaczone?