Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kochać z wzajemnością to szczęście wielkie, to odurzenie narkotyczne.
Kochać bez wzajemności to trąd, śmierć, to gorsze od śmierci.
Ale kochać i bez wzajemności, i bez jednego atomu nadziei to powolna, okrutna agonia.

Kochać — to morfina; bez niej zamiera się, z nią się zatruwa.

Człowiek stworzony jest do wszystkiego, jeśli musi.

Bo najstraszniejszym z zawodów jest utrata nadziei. Nic nie wyrówna goryczy, zgrozie i przerażeniu duszy stęsknionej, gdy zamiast wymarzonej iskry napotyka sopel lodowy.

Świat jest jak teatr; odgrywają się w nim tragedie, dramaty, najczęściej komedie, zmieniają się aktorzy, dekoracje, lecz treść główna i scena pozostają te same. Treść oparta na wiecznym, subtelnym lub ordynarnym oszukiwaniu siebie.

Jesteś tylko widzem swego życia i krytykiem jego, ale nie autorem. Możesz się domyślać epilogu, lecz go nie znasz. Los to twórca genialny, dowcipny i często złośliwy. A ja ci mówię, że bywają epilogi o większej wartości niż najpiękniejszy prolog.