cytaty z książki "Karty na stół"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Oczami umysłu można zobaczyć więcej niż oczami ciała. Trzeba się oprzeć i zamknąć oczy...
- Lubi pan towarzystwo, ale go nie aprobuje? - podsunął nadinspektor.
- Lubię je na krótko. Wrócić z dziczy do oświetlonych pokoi, pięknie ubranych kobiet, do tańca, dobrego jedzenia i śmiechu - tak, lubię to, ale tylko na krótko. A potem nieszczerość tego wszystkiego przyprawia mnie o mdłości i chcę znowu wyjechać.
Pani Lorrimer nacisnęła dzwonek przy kominku.
- Zaraz przyniosą nam herbatę. Nie wiem, jakie jest pana zdanie, ale ja uważam, że nie należy przechodzić do zwierzeń bez skromnego przygotowania terenu.
- Zatem będą zwierzenia, madame?
Pamięć jest cudownym darem. Kiedy się ją posiada, przeszłość nigdy nie staje się czasem minionym.
Nawet na wojnie nie przysługuje nikomu prawo do prywatnego osądu, a to właśnie jest tak niebezpieczne. Kiedy człowiek jest przekonany, że wie, komu powinno się pozwolić żyć, a komu nie - wówczas staje się najbardziej niebezpiecznym mordercą: takim, który zabija nie dla korzyści, lecz dla idei. Uzurpuje sobie działalność le bon Dieu.*
* fr. Dobrego Boga.
Życie to trudna sprawa. [...] Wymaga nieskończonej odwagi i ogromnej wytrzymałości. I na koniec człowiek pyta sam siebie, czy warto było się tak męczyć.
W dzisiejszych czasach jest za wiele pośpiechu. Gdyby ludzie siedzieli cicho i pomyśleli, zanim się wezmą do rzeczy, byłoby mniej zamieszania.
- Czy to pana sposób na życie, majorze?
- Zazwyczaj tak - odparł tamten. - Oceń położenie, oblicz trasę, zważ wszystkie pro i kontra, podejmij decyzję - i trzymaj się jej.
- Wierzysz w wartość prawdy, moje dziecko?
- Oczywiście, że wierzę. - (...)
- Tak się tylko mówi... zastanawiałaś się nad tym, że prawda czasem rani i niszczy iluzje?
- Mimo wszystko, wolę prawdę.
- Ja również. Ale nie wiem, czy dobrze robimy.
Drogi przyjacielu, nie można się nie zdradzić - chyba, że nigdy nie otwiera się ust! Rozmowa jest najpewniejszym sposobem odkrywania własnych kart.
- Ktoś z nich to zrobił - powiedział Battle w zadumie - ktoś kłamie jak z nut. Ale kto? To nie jest proste, nie, to nie jest proste. Lekarz posądza Desparda, Despard lekarza, dziewczyna uważa, że zrobiła to pani Lorrimer, a pani Lorrimer nie chce nic powiedzieć! Żadnej wskazówki! - Może rzeczywiście nie jest to wskazówka - rzekł Poirot.
Wszyscy, nieważne czy mówią prawdę, czy kłamią, nieuchronnie odkrywają swoją psychikę.
- Rzeczywiście nie był przyjemny - zgodził się Poirot. - Ale był żywy - a teraz jest martwy, a ja, jak mu kiedyś powiedziałem, mam mieszczański stosunek do morderstwa. Nie aprobuję go.
Pamięć jest cudownym darem. Kiedy się ją posiada, przeszłość nigdy nie staje się czasem minionym.
- Pytanie brzmi - zaczął - czy Herkules Poirot może się mylić.
- Nikt nie ma zawsze racji - odrzekła pani Lorrimer zimno.
- Ja — stwierdził Poirot - zawsze mam rację. Jest to tak niezmienne, że aż mnie zaskakuje. Ale teraz wygląda na to, że się mylę. To mnie niepokoi.
Mężczyźni zawsze czują sympatię do nieodpowiednich kobiet.
Człowiek nie ma prawa sądzić innego człowieka i nie może brać prawa w swoje ręce.
Kiedy człowiek jest przekonany, że wie, komu powinno się pozwolić żyć, a komu nie — wówczas staje się najbardziej niebezpiecznym mordercą.
Aby zbrodnia została uwieńczona powodzeniem, zwykle trzeba z góry obmyślić każdy szczegół.
Mężczyźni zawsze czują sympatię do nieodpowiednich kobiet.
Człowiek nie ma prawa sądzić innego człowieka i nie może brać prawa w swoje ręce.