Karty na stół

Dobra, wartka fabuła, bez naciąganych wniosków. Piękny pokaz analizy charakteru.
Polecam ;)

Dobra, wartka fabuła, bez naciąganych wniosków. Piękny pokaz analizy charakteru.
Polecam ;)

Świetny kryminał.

Świetny kryminał.

Koniecznie przed sięgnięciem po książkę należy zapoznać się przynajmniej z podstawami gry w brydża. Inaczej początek może być ciężki.

Koniecznie przed sięgnięciem po książkę należy zapoznać się przynajmniej z podstawami gry w brydża. Inaczej początek może być ciężki.

Pan Shaitana - człowiek bardzo oryginalny i pomysłowy - zaprasza kilkoro wyjątkowych gości na kolację w swoim luksusowym mieszkaniu. Jednym z nich jest znany i ceniony detektyw Herkules Poirot. Podczas późniejszej gry w brydża okazuje się, że ktoś niezauważenie zabił gospodarza przyjęcia. Która z zaproszonych osób to zrobiła? Jaki miała motyw?

Już od samego początku wiemy, że ze względu na warunki panujące w mieszkaniu zabitego, możliwe scenariusze są tylko cztery. Dysponujemy bowiem jedynie czterema nazwiskami i musimy dojść do tego, kto i dlaczego dokonał zbrodni. Powoli dokładniej poznajemy sylwetki podejrzanych i śledzimy losy poszczególnych osób. Do czego doprowadzą nas nowo poznane fakty?

"Karty na stół" to bardzo dobra książka rozrywkowo-kryminalno-psychologiczna. Musimy wczytać się w tekst i śledzić akcję, aby dobrze odgadnąć mordercę. Mnie się to nie udało i dałam się zaskoczyć tej historii. To była wyśmienita uczta!

Pan Shaitana - człowiek bardzo oryginalny i pomysłowy - zaprasza kilkoro wyjątkowych gości na kolację w swoim luksusowym mieszkaniu. Jednym z nich jest znany i ceniony detektyw Herkules Poirot. Podczas późniejszej gry w brydża okazuje się, że ktoś niezauważenie zabił gospodarza przyjęcia. Która z zaproszonych osób to zrobiła? Jaki miała motyw?

Już od samego początku wiemy,...

Herkules Poirot kontra czterech potencjalnych morderców. Fabuła na całkiem solidnym poziomie jednak jakoś specjalnie nie wciąga. Bardzo interesująca postać pana Shaitany - najbardziej mnie intrygowała. Do końca byłem praktycznie pewien kto jest mordercą jednak zakończenie rozbiło w pył moją pewność. Ogólnie oceniam na takie 6.5/10

Herkules Poirot kontra czterech potencjalnych morderców. Fabuła na całkiem solidnym poziomie jednak jakoś specjalnie nie wciąga. Bardzo interesująca postać pana Shaitany - najbardziej mnie intrygowała. Do końca byłem praktycznie pewien kto jest mordercą jednak zakończenie rozbiło w pył moją pewność. Ogólnie oceniam na takie 6.5/10

Jak zwykle mistrzowskie prowadzenie dochodzenia, które prowadzi na manowce, by w wielkich fanfarach ogłosić mordercę ;) Niby można się tego spodziewać po autorce, ale to wciąż zaskakuje 😅 Koniecznie polecam.

Jak zwykle mistrzowskie prowadzenie dochodzenia, które prowadzi na manowce, by w wielkich fanfarach ogłosić mordercę ;) Niby można się tego spodziewać po autorce, ale to wciąż zaskakuje 😅 Koniecznie polecam.

Duzo mi sie tu nie podobalo. I wytypowalem morderce :) nie tym razem p. Christie ;)

Duzo mi sie tu nie podobalo. I wytypowalem morderce :) nie tym razem p. Christie ;)

Karty na stół są moim drugim, po Morderstwie w Orient Expressie, spotkaniem z Herculesem Poirot i podobnie jak za pierwszym razem, było to spotkanie bardzo przyjemne, choć troszkę inne.

Tu już mamy bardziej otwartą przestrzeń, całość akcji dzieje się na przestrzeni wielu dni. Ponadto znacznie mniej mamy Poirota, sporą część akcji obserwujemy z perspektywy innych postaci. Forma ta jak najbardziej zdała egzamin według mnie. Niektórzy mogą mieć wątpliwości, czy ta książka się zestarzała - odpowiedź jest krótka: nie. Czyta się ją bardzo lekko i przyjemnie.

Na minus zaliczyłbym pewną niekonsekwencję, której pewnie bym nie dostrzegł czytając powieści w kolejności ich wydawania. Otóż Poirot w pewnym momencie wspomina, że ma bardzo mieszczański stosunek do morderstwa, że bardziej interesuje go to co morderstwo robi ze sprawcą, aniżeli sama ofiara. Tylko jak to się ma do Morderstwa w Orient Expressie? Cóż, może po prostu z wiekiem trochę mu się poglądy zmieniły. Niemniej jednak powieść czytało mi się bardzo dobrze i z pewnością sięgnę po kolejne odsłony przygód pana Poirot przy którejś okazji.

Karty na stół są moim drugim, po Morderstwie w Orient Expressie, spotkaniem z Herculesem Poirot i podobnie jak za pierwszym razem, było to spotkanie bardzo przyjemne, choć troszkę inne.

Tu już mamy bardziej otwartą przestrzeń, całość akcji dzieje się na przestrzeni wielu dni. Ponadto znacznie mniej mamy Poirota, sporą część akcji obserwujemy z perspektywy innych postaci....

Agata znowu wymiata ;p
Kolejna fascynująca historia...kolejny fascynujący i zaskakujący finał.
Jak ona to robi???

Agata znowu wymiata ;p
Kolejna fascynująca historia...kolejny fascynujący i zaskakujący finał.
Jak ona to robi???

Początek książki bardzo dobry, rozwinięcie niezwykle ciekawe i umiejętnie poprowadzone, a koniec .... niestety jak dla mnie przekombinowany. I dlatego w rezultacie taka moja ocena tej pozycji.

Początek książki bardzo dobry, rozwinięcie niezwykle ciekawe i umiejętnie poprowadzone, a koniec .... niestety jak dla mnie przekombinowany. I dlatego w rezultacie taka moja ocena tej pozycji.