Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek nie rozwija się żyjąc tylko i wyłącznie w idylii. W każdy z nas tkwi jakaś podświadoma tęsknota za zamętem i zniszczeniem, to jest coś w rodzaju zdrowego instynktu.

Życie jest najbardziej absurdalną historią, jaką kiedykolwiek napisano...

Wiesz, ty i wszyscy tobie podobni przypominacie mi rozbawione towarzystwo, które tańczy na łuku tęczy i nie zauważa , że zbliża się do miejsca, z którego można zacząć spadać. Łuk moja kochana, ma to do siebie , że wznosi się najpierw do góry,ale potem opada w dół...

Życie to jedno wielkie świństwo, ale każdy powinien mieć szansę, aby samemu dojść do tego wniosku.

(...) wyrafinowana, doskonale zorganizowana propaganda nawet najrozsądniejszym ludziom może zawrócić w głowie.

(...) księża mówią nam ciągle, że po śmierci pójdziemy do raju, ale aby tam trafić, musimy najpierw żyć - i to jest cholernie wysoka cena!

Bo za najpiękniejszymi, najodważniejszymi ideami stoi tylko człowiek, a on zawsze będzie żałosny i nędzny, zawsze...

Płacz (...) płacz, jak długo chcesz. Jeśli nie możesz zapomnieć, to płacz tak długo, aż będziesz mógł to przynajmniej znieść.

Ale ona sama, patrzyła teraz w przeszłość i zrozumiała, że zmarli od nikogo nie żądali już łez, lecz tego, aby żyjący pracowali na lepszą przyszłość, niewymagającą takich ofiar.

...Nie powinnaś lekceważyć ludzi, którzy wątpią. Oni nie są przez to słabsi. Może nawet są silniejsi, bo potrzebują o wiele więcej sił, aby móc robić to, co przychodzi tym, którzy tych wątpliwości nigdy nie mieli.

On nie był zdolny do życia. Tak został wychowany. Jak ptak, któremu nigdy nie wyrosły skrzydła.

Mogą nadejść kolejne rewolucje, nowe systemy, idee, a świat będzie taki sam. Wie pani dlaczego? Bo za najpiękniejszymi, najodważniejszymi ideami stoi tylko człowiek, a on zawsze będzie żałosny i nędzny, zawsze...

Człowiek nie rozwija się, żyjąc tylko i wyłącznie w idylli. W każdym z nas tkwi jakaś podświadoma tęsknota za zamętem i zniszczeniem, to jest coś w rodzaju zdrowego instynktu.

Wiem tylko - powiedział Martin ponuro - że wyrafinowana, doskonale zorganizowana propaganda nawet najrozsądniejszym ludziom może zawrócić w głowie.

Życie jest najbardziej absurdalną historią, jaką kiedykolwiek napisano...

-Ale to ja byłam silniejsza, ja powinnam była...
-...być bardziej rycerska. To prawda. Ale wiesz, mam już dość ciągłego przypisywania winy za wszystkie tragedie tego świata silniejszym jednostkom tylko dlatego, że nie zawsze chcą podać rękę słabszym.

Alex uśmiechnął się i wypił łyk wina. Teraz, kiedy jego marzenia miały się spełnić, z przyjemnością odwlekał o kilka minut decydujący moment. Jack Callaghan doskonale to rozumiał. W życiu każdego mężczyzny są chwile, które wymagają poświęcenia im nieco więcej czasu, niż to konieczne.

- Ja umrę, Elizabeth. Ale to przecież nic złego.
- Nic złego? Masz rację, to najbardziej naturalna rzecz na świecie, ale też żadna sztuka. Każdy może umrzeć, ale fantastyczne jest właśnie to, że można żyć. To jest dar losu, Masza.
- Umrzeć - to jest przeznaczenie.
- Nie. O ile się nie poddasz.