cytaty z książki "Krok do szczęścia"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Czasami los się tak ułoży, że wydaje się nam, że to już koniec, a ten koniec okazuje się później początkiem, tylko że całkiem czegoś innego.
Hanuś, w ludzi trzeba wierzyć. Ci, co wierzą w dobrych ludzi, mają takich wokół siebie, a inni, co to myślą, że po ziemi sami szubrawcy chodzą, to prędzej czy później w takich się zmieniają.
Gdyby Cię nie było, mówiłabym dużo mniej i czuła trochę za mało.
To dobrze, że jest miłość. Jest lepsza od nadziei. Nie umiera. Zostaje.
...czasami dla dobra i spokoju innych to nawet mądrą myśl przemilczeć trzeba.
...To, co dla jednego grzechem jest do niewybaczenia,dla drugiego jak iść,na drogę splunąć,pójść dalej i nie obejrzeć się nawet na chwilę.Dlatego najlepiej to patrzeć na siebie i siebie pilnować, a jak już patrzeć na innych,to po to tylko,żeby się czegoś dobrego nauczyć,a nie żeby potępiać.
...nieważne jest, jak szybko się idzie , najważniejsze jest, żeby wiedzieć, gdzie jest meta naszego marszu i jaki jest jego cel, bo nie ma nic gorszego niż życie bez celu, nawet wtedy gdy wydaje się całkiem przyjemnie.
Bliskich trzeba pamiętać żywych, wtedy nigdy od nas nie odchodzą. Zawsze są gdzieś blisko i czuwają nad nami tylko dlatego, że nosimy ich żywych w swoim sercu i w dodatku nie jest to dla nas żaden ciężar, tylko ulga, bo samotni wtedy nie jesteśmy.
Zwariowałaś? Przecież to Japończyk! Zepsuje nam zdjęcie! Ten gość ma zawężony kąt widzenia. Nas może obejmie, ale o wodospadzie zapomnij! Przytulaj się szybko!...
- A co to za melodia? - zapytała, marszcząc czoło.
- A przyczepiła się do mnie rano i tak łazi za mną wszędzie. Byłam z samego rana w sklepie, a tam radio w kółko załączone. I wpadło mi w ucho, co ten przystojny góral śpiewa, że "pójdzie boso". A że mądrze śpiewa, nie powiem, i ładnie tak, że jak się przyklei ta jego nuta do człowieka, to już koniec. Umarł w butach. I co z tego, Hanuś, że umarł w butach, jak i tak boso pójdzie, jak my wszyscy. Bez wyjątku. A to dla ciebie, ty bosonoga podfruwajko! - Pani Irenka włożyła jej w dłoń parzący kubek w muszle, rozkosznie parujący herbatą.
- Aldonko, życie to nie taniec - rzekła gorzko.
- Dziecko! - Sprzeciw zdarzał się Aldonce rzadko, ale tym razem najwyraźniej miała szczery zamiar walczenia o swoje zdanie. - Życie jest tym, czym chcemy.
- Masz racje, ale chyba wiesz, że czasami nawet jak bardzo chcemy, to płata figle i najpiękniejszy taniec może się skończyć gipsem albo, co gorsza, wózkiem inwalidzkim...
Jeżeli jesteś gdzieś i nie wiesz, jak się zachować, to patrz, co robią inni. Skup się przede wszystkim na tych, których uważasz za mądrzejszych od siebie, a od razu będziesz wiedziała, co robić.
Nic w jego życiu nie mogło się równać z dopingiem miłości. To był najskuteczniejszy doping na świecie. Niemożliwe stało się możliwe, a nieosiągalne pojawiło się w zasięgu oczu i rąk.
- Oj, nie patrz tak na mnie, dziecko, nie patrz, bo w niczym ci to patrzenie nie pomoże. Ani mruganie, ani oczkami przewracanie. Myślisz, że ja nie widzę, jak cię troski toczą, a frasunki podgryzają? Oczy u mnie już nie takie sprawne jak kiedyś, ale im one bardziej ślepawe, tym dusza czujniejsza. Już i był mój Anioł Stróż u twojego, i potwierdził mi wszystko, co widzę.
Jeśli się skądś odchodzi, to dlatego żeby znaleźć się gdzie indziej.
(...) tak to już czasami bywa, że gdzie się człowiek obróci, tam widzi schody, ale jak się nauczy po nich wspinać bez marudzenia,to już nie będzie na niego mocnych.
Za moment słyszały już regularny stukot serduszka Tomaszka.
- No i co tu dużo mówić? - westchnęła głośno położna - nie spieszy się koledze na świat, nie spieszy. Żeby wiedział, jakie tu ładne babki na niego czekają, toby pewnie bardziej napierał, ale to przecież chłop. Więc ty się babo męcz, a jemu musi być wygodnie.
w ludzi trzeba wierzyć. Ci, co wierzą w dobrych ludzi, mają takich wokół siebie, a inni, co to myślą, że po ziemi sami szubrawcy chodzą, to prędzej czy później w takich się zmieniają
Może myśleli,że mają jeszcze czas...Ona wiedziała już doskonale,że ważnych i wiele znaczących dla życia rozmów nie należy odkładać na później, bo można nie zdążyć ze słowami, które nam wydają się niekoniecznie niezwykłe, a ktoś obok może na nie czekać od dawna.
Zjawiłeś się Ty i poukładałam się na nowo. W dodatku bez większego wysiłku.
Dlatego proszę cię, nigdy więcej mnie nie zostawiaj. Bo jak jesteś, to wszystko jest dobrze, a jak znikasz z zasięgu wzroku, to... sztorm za sztormem...
Myśląc o tym, że czasami,, zawsze,, może trwać bardzo krótko odłożyła zdjęć na komodę.
Oczy u mnie już nie takie sprawne jak kiedyś, ale im one bardziej ślepawe, tym dusza czujniejsza.
[...] najlepiej to patrzeć na siebie i siebie pilnować, a jak już patrzeć na innych, to po to tylko, żeby się czegoś dobrego nauczyć, a nie żeby potępiać.
Lat szkoda", pomyślała i od razu się uśmiechnęła. Gdyby jej myśli mogła usłyszeć pani Irenka, z pewnością powiedziałaby, że życie nie jest od szkodowania, tylko od cieszenia się.