Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) zakochanie przypominało spacer po zdradliwym bagiennym terenie – nigdy nie można być pewnym, czy stawia się stopę na bezpiecznym gruncie, czy na podłożu, które wciągnie w głąb i pochłonie.

O ileż byłoby łatwiej, gdyby zamiast wypatrywać wskazówek na każdym kroku, móc po prostu sięgnąć do piersi drugiego człowieka, wyjąć na moment serce i przyłożyć do ucha jak muszlę. W cichym szumie krwi można by usłyszeć, co kryje się w głębi, i znaleźć odpowiedź na nurtujące pytania.

Miłość i strach. Te dwa uczucia szły ze sobą w parze, odkąd pamiętała. Jedno zdawało się podsycać drugie, jakby były adwersarzami, którzy atakują się wzajemnie, ale żyć nie potrafią bez swojego sporu.