Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I zobaczyłam małą dziewczynkę z zamkniętymi oczami, przyciskającą do piersi ten stary miły świat, o którym w głębi serca wie, że się kończy. ( str 303)

... (...) mrużąc oczy, wyobraziłam sobie, że jestem w miejscu, gdzie fala wyrzuciła na brzeg wszystko, co straciłam od dzieciństwa, i że jeśli będę czekała dość długo, na horyzoncie pojawi się malutka postać i stopniowo będzie się powiększać (...)

Tak jakbyście przechodzili obok lustra, które mijaliście codziennie całe życie, i nagle ujrzeli w nim coś innego, coś niepokojącego i dziwnego.
(str 48)

Stale myślę o tej rzece gdzieś daleko, z naprawdę szybkim nurtem (...) i o dwojgu zanurzonych w wodzie ludziach, którzy próbują się trzymać za ręce, naprawdę z całej siły się trzymają i w końcu nie dają rady. Prąd jest zbyt silny. Muszą się puścić i odpłynąć od siebie.

Gdybym wiedziała, że nasze relacje rozplączą się z taką szybkością. Gdybym wiedziała, może zacieśniłabym nasze relacje, nie pozwalając, by rozdzieliły je jakieś niewidzialne siły.

Jeśli macie uczciwie żyć, musicie wiedzieć, kim jesteście i co was czeka, czeka was wszystkich.

Stale myślę o tej rzece gdzieś daleko, z naprawdę szybkim nurtem(...) I o dwojgu zanurzonych w wodzie ludziach, którzy próbują się trzymać za ręce, naprawdę z całej siły się trzymają i w końcu nie dają rady. Prąd jest zbyt silny. Muszą się puścić i odpłynąć od siebie. Myślę, że tak samo jest z nami. Wielka szkoda(...), ponieważ kochaliśmy się przez całe życie. Ale nie możemy zostać ze sobą na zawsze.

Wszyscy wierzymy jednak, w mniejszym lub większym stopniu, że widząc osobę, z której zostaliśmy powieleni, będziemy mogli odkryć, kim w gruncie rzeczy jesteśmy, a może również, co nas czeka w życiu. (Str 160)

(...) czasami tak właśnie dzieje się na świecie. Ludzkie opinie, ich uczucia, kierują się raz w jedną, raz w drugą stronę.

Wasza przyszłość jest juź ustalona.(str 96)

Ale czy to na­praw­dę takie ważne? Zgoda, na­praw­dę miło jest mieć do­bre­go opie­ku­na. Lecz w osta­tecz­nym roz­ra­chun­ku, czy to na­praw­dę takie ważne? Dawcy i tak będą od­da­wa­li or­ga­ny, a potem wszy­scy zejdą.

(...) że robimy to wszystko zbyt późno; że był na to czas dawniej, lecz nie wykorzystaliśmy go i w naszym sposobie myślenia i naszych planach jest coś śmiesznego, a nawet nagannego.

Ponieważ Norfolk leży tu, na wschodzie, na tym garbie wcinającym się w morze, nikomu nie jest tam po drodze. Ludzie jeżdżą na północ i na południe i mijają ta hrabstwo z boku. Z tej racji to spokojny zakątek Anglii, raczej miły. Ale poza tym trochę zagubiony. Zagubiony zakątek”.

Chciałam do niego podbiec, lecz stopy grzęzły mi w błocie. To samo błoto utrudniało ruchy również i jemu, ponieważ przy którymś wierzgnięciu poślizgnął się, upadł i zniknął w mroku. Słyszałam jednak jak przeklina, i udało mi się do niego dotrzeć, gdy dźwigał się na nogi. W świetle księżyca dostrzegłam jego twarz, umazaną błotem i wykrzywioną z wściekłości, i zaraz potem złapałam go za ramiona i mocno przytrzymałam. Próbował mnie odtrącić, ale ja nie puszczałam go, aż w końcu przestał krzyczeć i poczułam, że uszła z niego cała wola walki. Zorientowałam się wówczas, że on również obejmuje mnie ramionami. I staliśmy tak razem na skraju tego pola przez dłuższą chwilę, która wydawała się trwać całe wieki, a wiatr wiał i wiał, szarpiąc nas za ubranie, i przez moment zdawało się, że tylko dzięki temu, że się obejmujemy, nie porwie nas w mrok.

Jeśli chcecie szukać naszych pierwowzorów, jeśli chcecie to robić jak należy, szukajcie ich w rynsztoku. Szukajcie w śmietnikach. Szukajcie w szambie, tam zobaczycie, skąd się wszyscy wzięliśmy.

Żadne z was nie po­je­dzie do Ame­ry­ki, żadne nie zo­sta­nie gwiaz­dą fil­mo­wą. I żadne nie bę­dzie pra­co­wa­ło w su­per­mar­ke­cie, jak to sły­sza­łam parę dni temu. Wasza przy­szłość jest już usta­lo­na. Nie­dłu­go do­ro­śnie­cie, a potem, zanim się ze­sta­rze­je­cie, zanim nawet wej­dzie­cie w wiek śred­ni, za­cznie­cie od­da­wać wasze na­rzą­dy we­wnętrz­ne. Do tego wła­śnie każdy z was zo­stał stwo­rzo­ny. Nie je­ste­ście po­dob­ni do ak­to­rów, któ­rych oglą­da­cie na wideo, nie je­ste­ście nawet po­dob­ni do mnie. Zo­sta­li­ście po­wo­ła­ni do życia w okre­ślo­nym celu i wasza przy­szłość, przy­szłość was wszyst­kich jest już usta­lo­na. Dla­te­go nie po­win­ni­ście wię­cej pro­wa­dzić ta­kich roz­mów. Nie­dłu­go opu­ści­cie Ha­il­sham i nie­zbyt od­le­gły jest dzień, kiedy za­cznie­cie się przy­go­to­wy­wać do pierw­szych do­na­cji. Po­win­ni­ście o tym pa­mię­tać. Jeśli macie uczci­wie żyć, mu­si­cie wie­dzieć, kim je­ste­ście i co was czeka, czeka was wszyst­kich.

Seks wpływa na uczucia w sposób, jakiego nigdy byście się nie spodziewali.