Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już na pierwszy rzut oka dało się poznać, że był to jeden z tych zeszytów, który niejedno w życiu widział, niejedną posadzkę zwiedził, z niejedną zaginioną kanapką spotkał się na dnie plecaka. Wymiętoszona okładka składała się w kształty nie-
znane największym mistrzom origami, a wystrzępione rogi kartek i pobazgrolone marginesy zdradzały wiele godzin głębokiego znudzenia. Naprawdę, naprawdę wiele.

To tabliczka mnożenia po prostu nie pasowała do Bożkowego mózgu.

Przykładam do przyszłości gotowy szablon ze szczęśliwych wspomnień i liczę, że nadal będzie pasował do rzeczywistości.