Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nasza fortuna kołem się toczy: to trzaśnie w mordę, to plunie w oczy!

Pamiętaj jedenaste przykazanie!... Z babami trzeba umieć!...

Żyliśmy jak królowie. Wódkę piliśmy szklankami. Kochały nas ładne dziewczyny. Chodziliśmy po złotym dnie. Płaciliśmy złotem, srebrem i dolarami. Płaciliśmy za wszystko: za wódkę i za muzykę. Za miłość płaciliśmy miłością, nienawiścią za nienawiść.

Spirytus łykam jak wódkę, wódkę - jak piwo, piwo jak wodę.

Zresztą, czy można pytać o gwiazdy ludzi, którzy nigdy na niebo nie patrzą i poza wódką i żarciem nic innego nie widzą!

Lubiłem śliczne poranki wiosenne, kiedy słonce bawiło się jak dziecko, rozrzucając po niebie barwy i błyski. Lubiłem późne letnie zachody , gdy ziemia tchnęła spiekotą, a wiatr miękko pieścił i chłodził pachnące pola. Lubiłem i barwną czarowną jesień, gdy złoto i purpura leciały z drzew, i tkały na ścieżkach wzorzyste kobierce, a mgły siwe na gałęziach jodeł się huśtały. Lubiłem i mroźne zimowe noce, gdy cisza kleiła powietrze, a zadumany księżyc diamentami zdobił śnieżną biel.
A wśród tych cudów i skarbów, wśród barw i błysków żyliśmy jak zabłąkane w bajkę dzieci[…]
I mało było słów. Ale słowa były słowami i łatwo je zrozumieć mogłem, i zawsze wiedziałem, że to nie słowa honoru ani przysięgi, więc były pewne.

Była połowa października. Noce stanęły długie, ciemne. Jesień otuliła granicę i pogranicze.
Usłała je złotymi kobiercami liści.
Przerzuciliśmy za granicę już dziewięć partii towaru.

...to nie były słowa honoru ani przysięgi, dlatego były pewne.

Wam drwa rąbać, wodę nosić, pieluchy prać, a nie fartować!

Często w piersiach mi tchu brakowało z rozkoszy życia. Czasem dlaczegoś głupio oczy się załzawiły. Czasem ktoś brutalnie zaklął, a dziecinnie się uśmiechnął i twardo podał wierną dłoń. (Ze Wstępu autora).

czy można pytać o gwiazdy ludzi, którzy nigdy na niebo nie patrzą i poza wódką i żarciem nic innego nie widzą!

Przemytnicy pracują wściekle. Ledwie starcza im czasu na przepicie zarobionych pieniędzy.

Na niebie ukazują się gwiazdy. Księżyc pracowicie pnie się w górę; jest poważny, zamyślony, nie zwraca na nas uwagi.

Ja dla dobrego człowieka i darmo wszystko zrobię, a złego, niech on ze złota będzie, nie chcę i na oczy widzieć!

Dziekuję ci bardzo i za dobre serce, i za pomoc. Jestem szczęśliwy, bracie! Czasem jest mi smutno, ale na to nie ma rady. Nigdy nie myśl o tym i nie mów mi tego.

Tu wszystko zaczyna mnie nudzić. Zbrzydły mi i pijatyki, i kłamiący ludzie, i miasto, w którym prawdę się przemyca przez wiele kordonów - jak my towar! Tu wszystko sztuczne, lśniące, i bardzo skomplikowane, lecz pod tym się kryją zwykłe brudy i czcza treść ... Tam żyłem pełniej. Tam ludzie są szczerzy i pod lichą powłoką słów ukrywają złote myśli, a w piersiach mają żywe uczucia i gorące serca. Tu - ani jednej szczerej myśli, ani jednego szczerego słowa. Tutaj wszyscy wszędzie zawsze udają ... grają role w olbrzymiej farsie ... komedii ...Stały teatr - i w domu - i na ulicy ...Tu kobiety maskują ślicznymi strojami i wykwintną, często brudną bielizną ułomne, nędzne ciała ...Tam pod lichą szatą i biedną, lnianą bielizną są gorące, silne ciała, kochające bez obłudy - z potrzeby, nie dla zysku i nie dla ciekawości...

Jesień.
Złoto wisi na drzewach. Złoto fruwa w powietrzu. Złoto szeleści pod nogami. Morze złota wokoło.
Chodzimy po złotych kobiercach.

Teraz poznaję miasto z zupełnie innej, nieznanej mi poprzednio strony. I widzę, że ludzie w nim żyją strasznie... gorzej niźli na pograniczu!... Że tu stale, na każdym kroku, wre nieustannie nielitościwa walka, w której biada słabemu lub niezdarnemu.