Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sądzę, że wtedy świat byłby o wiele lepszy – gdyby tylko było na nim mniej ludzi, którzy myślą wyłącznie o sobie, a więcej ludzi, którzy są różni.

Wiem, że wszystko, czego chcę, jest nieuniknione. To tylko kwestia czasu. Świat w końcu mi to da. Trzeba tylko trochę się postarać i trochę namęczyć się brakiem. Być może to jedyny sukteczny sposób na życie".

Nie chcę być wyjątkowa. Stwarza to zbyt wiele problemów.

Miałam kilka momentów, kiedy myśl o śmierci była dla mnie najbardziej pocieszająca ze wszystkich planów na przyszłość.

To świat, w którym dziewczynka może być wypełnieniem ładnej sukienki albo przyjemnym rekwizytem na zdjęciu rodzinnym ".

Długo szukałam domu. Wiedziałam, że muszą w nim mieszkać koty i ja. Koty mogą być psami - to bez różnicy. (115).

Dla mnie czymś najtrudniejszym jest dom. Był najgorszym czasem wszech czasów. Kiedy mieszkałam z rodzicami, wydawało mi się, że jestem zbyt słaba na przeżycie. Codziennie czułam swoją słabość, niezrozumienie i samotność. Wszystko było zbyt trudne. Nigdy nie czułam, że ktoś stoi po mojej stronie. Czułam się wielkim zerem.

Byłam dziwadłem słynącym w całej rodzinie z tego, że lubię książki. Każdy to o mnie wiedział i wzbudzało to w moich krewnych specyficzne uczucia - z pogranicza podziwu i pogardy - jak się okazało, granica była bardzo cienka.

W pisaniu jest dla mnie pewna wolność. Pisząc, daję też znać sama sobie, że moje doświadczenie jest ważne".

Wiem, że wszystko, czego chcę, jest nieuniknione. To tylko kwestia czasu. Świat w końcu mi to da. Trzeba tylko trochę się postarać i trochę namęczyć się brakiem. Być może to jedyny sukteczny sposób na życie".

W końcu postanowiłam, że napiszę książkę tak, żeby wpuścić wszystkich, którzy ją przeczytają, do środka mojej głowy".

Czytam tekst, dzięki któremu poznaję czyjaś perspektywę, przez co mój ogląd świata staje się pełniejszy. Im więcej w tym szczegółów osobistych, tym lepiej dla mnie".

Cytując ważne słowa z ulicy, mam tylko taką radę: nie trzeba wszystkiego rozumieć, wystarczy nie być chujem.

Zdecydowałam, że to nie jest ważne, nie wszystko jest w każdej chwili możliwe, na razie musi mi wystarczyć to, co mam: wielki zapas łez na każdą okazję.

Cytując ważne słowa z ulicy, mam tylko taką radę: nie trzeba wszystkiego rozumieć, wystarczy nie być chujem. Oraz nie ma litości dla chujowych gości.

Szczęście towarzyszy mi przez całe życie. Niczego już nawet nie planuję. Po prostu biorę, co dostaję. Biorę wszystko to, co jest. Najczęściej jest to dobre. Nie zawsze jest takie od razu, ale zazwyczaj po jakimś czasie już tak, albo się przyzwyczajam, albo coś zmieniam. Dzięki temu wszystko jest dobre.

Czytam tekst, dzięki któremu poznaję czyjaś perspektywę, przez co mój ogląd świata staje się pełniejszy. Im więcej w tym szczegółów osobistych, tym lepiej dla mnie".

W pisaniu jest dla mnie pewna wolność. Pisząc, daję też znać sama sobie, że moje doświadczenie jest ważne".