Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) uzmysłowiłem sobie, że zanim ty staniesz się dorosłym mężczyzną, zdolnym przebaczyć mi moje błędne próby dyscyplinowania, ja będę już starym człowiekiem, martwym lub pogrążonym w otchłani egotyzmu.

Wydawało mi się to nie tylko rozsądne, ale i konieczne, że skoro mnie kochała, powinna oddać swoje życie mej młodzieńczej trosce, dzielić moje zmagania i kłopoty, oddać siebie dla mojego szczęścia, rodzić mi dzieci, być moją inspiracją w chwilach wahań, moją "squaw", moim pomocnikiem i moją własnością przez dwadzieścia cztery godziny na dobę.