Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość polega na małych rzeczach, codziennej trosce, czułości i wybaczaniu.

Wcześniej w życiu nauczyłam się, że umarli nie ocalą żywych. Mogą to zrobić tylko żywi. Dopóki jest życie, jest nadzieja.

Nikt nie jest dobry ani zły z racji urodzenia, narodowości czy religii. Wewnątrz wszyscy jesteśmy panami i niewolnikami, bogatymi i biednymi, idealnymi i pełnymi wad.

Musimy przestać się bać cieni i uświadomić sobie, że świat składa się z odcieni szarości, że światła i ciemności. Nie ma jednego bez drugiego.

Nie można zmusić nikogo do wierzenia w naszą prawdę ani nie można na nikim wymusić, by sobie wybaczył. Odpowiadamy wyłącznie za siebie.

Ludzie  często  tęsknią  za  rzeczami,  które  nie  istnieją;  które  były,  ale  już  ich  nie  ma.  Więc tam  czy  tu,  i  tak  bym  tęskniła  za  domem,  bo  mojego  domu  już  nie  ma.

Boże Narodzenie w czasach wojny mogło oznaczać mniej prezentów pod choinką, ale więcej podarków od serca.

Myślę, że jesteśmy szczęśliwi tam, gdzie jesteśmy, trawa po drugiej stronie płotu nie wydaje nam się bardziej zielona. I pewnie nigdy nie była.

W każdej kulturze i pokoleniu rzeczywistość wyglądała tak samo gorzko: Święty Mikołaj i jego renifer nie zawsze przyjeżdżali do naszego komina, a wojna odbierała nawet nadzieję, że mogliby przyjechać.

Czasem nie da się czegoś stwierdzić, nie próbując.

Wszyscy  mówimy  o  sobie  drobne  kłamstewka,  o  naszej  przeszłości  i  czasie obecnym.  Uważamy  niektóre  z  nich  za  maleńkie  i  nieistotne,  a  inne  za  wielkie  i  obciążające. Ale  one  są  takie  same.  Jedynie  Bóg  zna  dość  faktów,  by  osądzać  nasze  dusze.

Cieszę się, że idziesz do przodu, ale upewnij się, że to, co uważasz za ,,naprzód", nie jest napędzane strachem.

Przeszłość jest mroczna i ciężka. Jeśli na to pozwolisz, może podstępnie zdławić naszego ducha. Musimy się z nią pogodzić i iść naprzód.