Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To był jeden z tych pocałunków, które smakują jak seks.

Moje życie rzeczywiście wydaje się teraz naprawdę moje, ale nie wiem, czy jestem gotowa, by przyjąć to do wiadomości.

Podjęłam już decyzję; wygląda na to, że będę musiała zachować się jak dorosła osoba i wziąć to na klatę.

Ethan wyciska na moim policzku mocny, szybki pocałunek, a ja zmuszam się, żeby nie odskoczyć, jakby ktoś uderzył mnie w twarz zdechłą jaszczurką.

Czuję jednocześnie dwie wykluczające się emocje. Jedna to po prostu radosny entuzjazm: „Jasne, zróbmy to!”, a druga to pełne obaw „O nie, nigdy w życiu”. Pierwsza wydaje się ożywcza i lekka, druga – znajoma i bezpieczna. A ja, choć bardzo lubię być ostrożna i prędzej wybiorę wizję nudy i samotności niż ryzyko złamanego serca, to... już nie pragnę bezpieczeństwa i komfortu.

Fart, przeznaczenie, determinacja – czymkolwiek to jest, biorę z pocałowaniem ręki. Przyciągam Ethana jeszcze bliżej, czując pod palcami śliskość jego satynowej koszulki; zamyka mi wciąż roześmiane usta pocałunkiem.

Wlepiam w niego wzrok, wściekła na samą siebie za trzepotanie w piersi wywołane tym, że rozpoznał nawiązanie do Harry'ego Pottera. Wiedziałam, że uwielbia czytać, ale takie same książki jak ja? Serce mi topnieje.

Nagle czuję, że ja sama jestem dla siebie zagadką, i w ogóle mało co wiem o świecie.

Nagle czuję, że ja sama jestem dla siebie zagadką, i w ogóle mało wiem o świecie.

To bardzo dziwne uczucie - być dumną po prostu dlatego, że potrafię o siebie zadbać. Czy to właśnie jest dojrzałość?

Mogę doceniać swoje ciało w bikini, jednocześnie planując rozwalić patriarchat w drobny mak.

To bardzo dziwne uczucie – być dumną po prostu dlatego, że potrafię o siebie zadbać. Czy to właśnie jest dojrzałość?