Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Tłumiąc to, dodajesz temu mocy, Toby. Mówiąc o tym, odbierasz ją.

Najważniejszą chwilą na słuchanie jest ta, gdy brakuje słów. To wtedy serce woła najgłośniej.

Kiedy ludzie wyciągają wnioski ze swoich pomyłek, stają się dorośli. Kiedy tego nie robią, trwają w stagnacji.

Spotykamy na swojej drodze ludzi, którzy są dla nas jak kotwica. Stabilizują swoją obecnością. Zapewniają pociechę, po prostu będąc. Kochają przez osmozę, promieniując uczuciem i rozdając je bez wysiłku. Chodzą pomiędzy nami w ciszy, krocząc lekko, acz stabilnie i mają na nas wpływ, bo taka jest ich druga natura. A wiesz co jest w nich tak wyjątkowego? Nawet nie wiedzą co robią.

Nigdy nie wstydź się prosić o pomoc, gdy jej potrzebujesz. Jeśli jej nie otrzymasz, poproś kogoś innego.

Because I'm the moth.
And she's the flame.
Everything about her is ethereal.
She is light.
And hope.
And beauty.
Fearlessness embodied.
I am none of those.

I am her corruptive antidote.
I am light-less.
And hope-less.
And beauty-less.
Fear embodied.
I am the moth the flame should burn.
Out of existence.

Kondycja twojego umysłu jest ważna, wpływa na jakość twojego życia. Walcz o nią.

The most important time to listen is when words are missing, that's when hearts cry out the loudest.

Sadness is melancholy. Depression is a black hole of despair. I always imagine it’s like drowning. There are short bursts of fresh air, like Alice, but the past, the hopelessness, the guilt, and self-loathing is a pair of lead shoes that always pull me back under.

Nie bój się psuć. To jedyny sposób, żebyś się czegoś nauczył i był lepszy.

Ludzie nie są idealni. Nie chodzi o to, aby kochać ich, gdy jest to łatwe i wygodne. Chodzi o darzenie ich najmocniejszym uczuciem, gdy to trudne.

- Bądź dla siebie dobra. (...) - To, że tego nie robiłaś, nie oznacza, że nie da się tego zrobić.

- To ty, Toby. To ty. Jesteś wart walki. (...) - Nie masz pieprzonego pojęcia, jak bardzo chciałabym, abyś o tym wiedział i zaczął walczyć o samego siebie.

Go be you... for you.

Kluczem jest komunikacja. Kluczem jest silny, pełen zaufania, zdrowy związek. Niestety zazwyczaj ludzie nie rozumieją depresji i chorób psychicznych. Nie mówią o nich. Ukrywają się. Wstydzą się. Ale dlaczego? Wyobraź sobie, co by było, gdybyśmy nie rozmawiali o nowotworach, problemach kardiologicznych, cukrzycy lub jakichkolwiek ułomnościach systemu. Tysiące ludzi by cierpiało i umierało bez leczenia. Tak samo, jak ciało, powinien być traktowany umysl.

Sarkazm to wynik mroku. Odpycham nim. Moja czarna dusza to wilk, sarkazm to owcza skóra.

Umarł, wiedząc, że był szczerze kochany, a to cenne. To dar, którego większość osób nie doświadcza.

The girl who sees the stars despite the clouds taught me to do the same. And it changed everything.

There are people we meet in this life who anchor us. They reassure us with their presence. They bring us comfort simply by being. They love by osmosis, radiating it out and diffusing it in effortlessly. Quietly, they walk among us, treading lightly but providing stability and influence because it's second nature. The thing that's so special about these people is that they don't even know they're doing it.

Smutek wydostaje się więc z moich oczu.

Nie płaczę przy ludziach. Zostawiam to na chwile, w których jestem sam, w pokoju lub pod prysznicem albo w kabinie szkolnej łazienki, jeśli mam naprawdę gówniany dzień.

W tym momencie odczuwam to jak cholerną porażkę. Nikt nie powinien tego widzieć. Łzy powinny zostać ukryte. Mój smutek jest tylko mój i nie powinien dotykać nikogo innego.

To trudne. Tak trudne, że człowiek nie wierzy, że kiedykolwiek będzie jeszcze dobry. Lub mądry.

Lub po prostu wystarczający. Powinienem był ci powiedzieć, że byłaś. Wystarczałaś. Powinienem był ci powiedzieć więcej niż raz, że cię kocham. Powinienem był mówić, jaka byłaś zabawna. I jak bardzo brałem z ciebie przykład. I że kocham muzykę, bo ty ją kochałaś. Powinienem był ci powiedzieć o wielu rzeczach. Przypuszczam, że uważamy niektórych za pewnik... lub zakladamy, że oni wiedzą, co o nich myslimy i do nich czujemy, ponieważ dla nas to oczywiste, więc czy nie powinno być oczywiste i dla nich?

(...) wrzeszcząc autorytarnie o tym, co właściwe ( co czyni mnie sceptycznym - jeśli masz rację, nie wydzierasz się o tym, aż poczerwieniejesz i ktoś ci uwierzy; głośność nikogo nie przekonuje, raczej odpycha).

Branie na siebie winy za wszytko jest skutkiem ubocznym niepewności i czucia się bezwartościową.

Kiedy jesteś przyzwyczajony do bycia odtrąconym potrzeba chyba tylko jednej osoby, która się za tobą wstawi. To może wszystko zmienić.

A kiss should feel like you’ve been plunged into an abyss that you may never surface from, or it isn’t worth doing.

Wymknę się z codzienności tak samo, jak w niej żyłem - niezauważony.

Niektórzy urodzili się, żeby być wielcy, aby coś po sobie pozostawić i robić wspaniałe rzeczy.

A niektórzy - tacy jak ja - wręcz przeciwnie.

Czy zostawiłem coś po sobie? Tak, kilka rzeczy.

Z żadnej nie jestem dumny.

(...) zwłaszcza nocą, bo w nocy wszyscy jesteśmy tacy sami.

Nie płaczę przy ludziach. Zostawiam to na chwile, w których jestem sam, w pokoju lub pod prysznicem, albo w kabinie szkolnej łazienki, jeśli mam naprawdę gówniany dzień. W tym momencie odczuwam to jak cholerną porażkę. Nikt nie powinien tego widzieć. Łzy powinny zostać ukryte. Mój smutek jest tylko mój i nie powinien dotykać nikogo innego.

Ocenianie to część gry. Zawsze. Czasami to gra sama w sobie. Nigdy się nie kończy i nie da jej się uniknąć, a same próby są męczące, gdy wszyscy patrzą i czekają, żebyś coś spieprzył. Znowu.